Marmit – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marmit w bazalcie, St. Croix River, Interstate State Park, Wisconsin, USA

Marmit (garniec lodowcowy) – zagłębienie eworsyjne w formie cylindra o wygładzonych ścianach i zaokrąglonym dnie, wyżłobione w litej skale pod ciałem lodowca przez wody subglacjalne lub też przez wody supraglacjalne, spadające w głąb lodowca młynem lodowcowym i wprawiające w ruch wirowy kamienie znajdujące się na dnie tego zagłębienia[1]. Marmity rozwijają się z reguły w lokalnych zagłębieniach lub szczelinach skały i mogą osiągać głębokość kilkunastu metrów[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, s. 139, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.
  2. Grażyna Niemczynow, Jan Burchart, Mały słownik geologiczny, wyd. II, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1966, s. 124, OCLC 3517262.