Mars 2 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lądownik Mars 2
Zaangażowani	ZSRR
Indeks COSPAR	1971-045D
Rakieta nośna	Orbiter Mars 2
	Orbita (docelowa, początkowa)
	Czas trwania
Początek misji	27 listopada 1971
Koniec misji	27 listopada 1971
	Wymiary
Masa całkowita	358 kg

Orbiter Mars 2
Zaangażowani	ZSRR
Indeks COSPAR	1971-045A
Rakieta nośna	Proton K z dodatkowym członem Blok D
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachstan
Cel misji	Mars
	Orbita (docelowa, początkowa)
Perycentrum	1380 km
Apocentrum	24 940 km
Okres obiegu	18 h
Nachylenie	48,9°
	Czas trwania
Początek misji	19 maja 1971 (16:22:44 UTC)
Koniec misji	22 sierpnia 1972
	Wymiary
Masa całkowita	(z lądownikiem) 4650 kg

Mars 2 (ros. Марс 2) – radziecka sonda kosmiczna wysłana na Marsa w ramach programu Mars, 9 dni przed bliźniaczą misją Mars 3^[1]^[2]. Lądownik sondy wbrew planom rozbił się na powierzchni Marsa, niemniej był pierwszą ziemską sondą, która osiągnęła powierzchnię planety. Misja orbitera przebiegała pomyślnie, ale warunki atmosferyczne na Marsie uniemożliwiły przesłanie bardziej wartościowych danych.

Komponenty

Orbiter

Orbiter Mars 2 miał za zadanie fotografować Marsa z orbity, prowadzić badania atmosfery Marsa oraz temperatury gruntu, a także obserwacje topograficzne, monitorowanie wiatru słonecznego, badanie międzyplanetarnego i marsjańskiego pola magnetycznego, a także służyć jako satelita komunikacyjny pomiędzy lądownikiem a kontrolą na Ziemi.

Sonda zgodnie z planem weszła 27 listopada 1971 na eliptyczną orbitę wokół Marsa o okresie 18 godzin, o inklinacji 48,9°. Podczas trwania misji, do 22 sierpnia 1972 roku okrążyła planetę 362 razy.

Podczas trwania misji (tj. od grudnia 1971 do maja 1972, choć transmisje trwały aż do sierpnia) orbitery Mars 2 i Mars 3 przesłały dużą ilość danych i łącznie 60 zdjęć, jednak ze względu na trwającą potężną burzę pyłową na Marsie, nie przekazały one obrazów powierzchni o oczekiwanej jakości.

Lądownik

Lądownik Mars 2 był zamknięty w specjalnym module opadania, wyposażonym w spadochron oraz ładunki wsteczne. Sam lądownik miał kształt podobny do lądownika sondy Łuna 9. Był wyposażony w dwie kamery telewizyjne i spektrometr, oraz urządzenia do badania mechanicznych i chemicznych właściwości gruntu.

Wewnątrz lądownika znajdował się prosty łazik o nazwie PrOP-M (ros. Прибор оценки проходимости – Марс, „instrument oceny drożności – Mars”), który miał być wypuszczony za pomocą manipulatora i podjechać w pole widzenia kamer, z równoczesnym zatrzymywaniem się co 1,5 m na badania.

Podczas opadania w atmosferze Marsa miał otworzyć się spadochron lądownika, po czym przed przyziemieniem zostałyby uruchomione silniki hamujące. Spadochron jednak nie otworzył się i lądownik z dużą prędkością uderzył w powierzchnię planety, w pobliżu punktu o współrzędnych areograficznych ♂ 4°N 47°W/4,000000 -47,000000. Było to pierwsze ziemskie urządzenie, które osiągnęło powierzchnię Marsa.

Zdjęcia

Model lądownika Mars 3, identycznego z lądownikiem Mars 2 w muzeum NPO Ławoczkin
Znaczek pocztowy upamiętniający misję Mars 2

Zobacz też

Przypisy

↑ Ted Stryk: Mars 3. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-05)]. (ang.).
↑ V.G. Perminov: The Difficult Road to Mars. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-05)]. (ang.).

Bibliografia

Mars 2 Orbiter NASA (ang.)
Mars 2 Lander NASA (ang.)

[1] Ted Stryk: Mars 3. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-05)]. (ang.).

[2] V.G. Perminov: The Difficult Road to Mars. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-05)]. (ang.).

[awaria-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m sonda nie przesłała danych lub uległa awarii w drodze do Marsa

[1]

[2]

[A]