Martina Navrátilová – Wikipedia, wolna encyklopedia

Martina Navrátilová

Martina Navrátilová (2011)
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	18 października 1956 Praga
Wzrost	173 cm
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	1975
Zakończenie kariery	2006
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	167
Najwyżej w rankingu	1 (10 lipca 1978)
Australian Open	W (1981, 1983, 1985)
Roland Garros	W (1982, 1984)
Wimbledon	W (1978, 1979, 1982–1987, 1990)
US Open	W (1983, 1984, 1986, 1987)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	177
Najwyżej w rankingu	1 (10 września 1984)
Australian Open	W (1980, 1982–1985, 1987–1989)
Roland Garros	W (1975, 1982, 1984–1988)
Wimbledon	W (1976, 1979, 1981–1984, 1986)
US Open	W (1977, 1978, 1980, 1983, 1984, 1986, 1987, 1989, 1990)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Martina Navrátilová (ur. 18 października 1956 w Pradze) – czechosłowacka (czeska) i amerykańska tenisistka, jedna z najwybitniejszych przedstawicielek tej dyscypliny: wielokrotna mistrzyni turniejów wielkoszlemowych we wszystkich konkurencjach, zdobywczyni Klasycznego Wielkiego Szlema w deblu, Niekalendarzowego i Karierowego Wielkiego Szlema, Pucharu Federacji zarówno dla Stanów Zjednoczonych, jak i ojczystej Czechosłowacji. Uczestniczka rozgrywek o Puchar Wightman oraz letnich igrzysk olimpijskich w Atenach. Jedna z sześciu kobiet w historii, które liderowały jednocześnie singlowej i deblowej klasyfikacji WTA. Tenisistka leworęczna.

Urodziła się jako Martina Šubertová w 1956 roku. Kiedy miała trzy lata, jej rodzice rozwiedli się i matka ponownie wyszła za mąż. Ojczym tenisistki nazywał się Miroslav Navrátil, stąd jej nazwisko. Wkrótce został on jej pierwszym trenerem.

W 1972 roku Navrátilová wygrała mistrzostwa Czechosłowacji. Miała wówczas piętnaście lat. Rok później osiągała dobre rezultaty na arenie międzynarodowej. Jako kwalifikantka zadebiutowała w profesjonalnej imprezie w Fort Lauderdale, a w meczu otwarcia pokonała Gail Chanfreau. Następnie doszła do półfinału w Leningradzie, a w wielkoszlemowym debiucie do ćwierćfinału French Open. Na paryskich kortach nie sprostała Evonne Goolagong. 22 września 1974 po raz pierwszy wygrała zawodowy turniej. Stało się to w Orlando, a wśród pokonanych przez Navrátilovą rywalek znalazły się Françoise Durr, Rosie Casals i Julie Heldman.

Martina Navrátilová przeszła na zawodowstwo w 1975 roku. Sezon ten rozpoczęła finałem wielkoszlemowego Australian Open, gdzie przegrała z Evonne Goolagong. Kilkanaście dni później w Waszyngtonie wzbogaciła swoje konto o następny wygrany turniej. Największym sukcesem było wyeliminowanie tam amerykańskiej bohaterki, Chris Evert. Wkrótce Navrátilová odnosiła coraz więcej spektakularnych wygranych, pokonując seryjnie faworytki: Olgę Morozową, Ann Kiyomurę, Margaret Smith Court, Virginię Wade, czy Dianne Balestrat. W sezonie 1975 była jeszcze w finale Roland Garros, półfinale US Open i ćwierćfinale Wimbledonu. Wówczas to wprowadzono komputerowe rankingi tenisowe. Po tym roku rozgrywkowym Navrátilová znalazła się w nich na trzecim miejscu na świecie.

Po mniej udanym roku 1976, kiedy to do gry weszły problemy na tle narodowym, Martina efektownie powróciła w sezonie kolejnym. Osiągnęła jedenaście finałów, wygrywając sześć z nich. Przesunęła się na drugie miejsce w klasyfikacjach międzynarodowych. W Wielkim Szlemie wciąż pozostawała bez sukcesów. W Londynie i Nowym Jorku na drodze stanęły jej Wendy Turnbull i Betty Stöve.

Na początku roku 1978 wygrała trzydzieści siedem meczów z rzędu, co przełożyło się na siedem kolejnych zdobytych tytułów. Zabrakło wśród nich pucharu Wielkiego Szlema, bowiem Navrátilová nie grała w Melbourne i Paryżu (czyniła to regularnie w latach 1976–1979). Po efektownej wygranej w Eastbourne znokautowała swoje rywalki na kortach Wimbledonu i po raz pierwszy została mistrzynią w turnieju z cyklu wielkoszlemowego. W Londynie pokonała Tracy Austin, Evonne Goolagong i Chris Evert. W oficjalnych klasyfikacjach WTA została numerem jeden na świecie. Wynik z wimbledońskich kortów powtórzyła rok później, eliminując w decydującym starciu Evert. Pozycję numer jeden utrzymała w sumie przez 332 tygodnie swojej kariery. Po raz pierwszy, po dwudziestu siedmiu tygodniach, Evert – Lloyd zmieniła ją w styczniu 1979 roku, ale tylko na dwa tygodnie. Amerykanka w Londynie w 1980 roku uniemożliwiła Navrátilovej obronę tytułu. Navrátilová doszła do czwartej rundy US Open, gdzie niespodziewanie uległa Hanie Mandlíkovej, a na Australian Open, rozgrywanym w listopadzie, była w półfinale.

W latach osiemdziesiątych Martina odmówiła uczestnictwa w reprezentacji Czechosłowacji, po czym zgłosiła wniosek o przyznanie jej obywatelstwa amerykańskiego. Otrzymała je 21 lipca 1981 roku, po uzyskaniu w 1975 roku azylu politycznego w USA.

To właśnie najbliższa dekada była renesansem w tenisie zawodniczki z Pragi. Navrátilová zdobyła w latach 1980–1989 aż piętnaście tytułów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, w tym najwięcej na Wimbledonie. Triumfowała tam nieprzerwanie od roku 1982 do 1987. W finałach tych najczęściej mierzyła się z Chris Evert, Andreą Jaeger, Haną Mandlíkovą, która stała się reprezentantką Australii, a także z falą nowych postaci na światowych kortach. Wśród nich najgroźniejsza była Steffi Graf. Z tenisistką tą Navrátilová w trakcie całej kariery miała okazję zagrać osiemnaście razy, z czego obie panie wygrały po dziewięć meczów. Po raz pierwszy spotkały się na US Open 1985. Nigdy nie grały ze sobą wcześniej niż w półfinałach.

W 1987 roku dominacja Navrátilovej na światowych kortach zaczęła słabnąć i straciła fotel liderki rankingu WTA. W 1991 roku nie udało się jej zdobyć żadnego tytułu wielkoszlemowego w rozgrywkach indywidualnych – finał US Open przegrała z Monicą Seles. Wciąż jednak zdobywała mistrzostwa w profesjonalnych rozgrywkach.

W 1989 roku zaprosiła do współpracy słynną Amerykankę, Billie Jean King.

W 1994 roku Navrátilová, która od pewnego czasu odgrywała coraz mniejszą rolę na międzynarodowej arenie, doszła do finału ulubionego Wimbledonu. Niewielu się tego spodziewało, zwłaszcza że kilka tygodni wcześniej odpadła w pierwszej rundzie French Open z Miriam Oremans. W Londynie pokonała Helenę Sukovą, Janę Novotną, Gigi Fernández. W finale nie sprostała Conchicie Martínez. W tym samym sezonie podjęła decyzję o zakończeniu swoich startów, przynajmniej w grze pojedynczej. Ostatni start zaplanowała w Wirginii. W pierwszej rundzie została pokonana przez Gabrielę Sabatini 4:6, 2:6.

Do definitywnego zakończenia kariery zagrała jeszcze kilka indywidualnych meczów. Pierwszy z nich po bardzo długiej przerwie w Eastbourne w roku 2002. W kwalifikacjach wyeliminowała Tatjanę Panową, ale przegrała z Danielą Hantuchovą. Jej ostatni oficjalny mecz odnotowano w czerwcu 2005 roku, kiedy to w ’s-Hertogenbosch uległa Claudine Schaul.

Navrátilová wygrała w sumie 167 turniejów w grze pojedynczej, co jest rekordem, zarówno w rozgrywkach żeńskich, jak i męskich. Wywalczyła osiemnaście singlowych tytułów wielkoszlemowych i przez 332 tygodnie zajmowała pierwsze miejsce w rankingu WTA.

Martina Navrátilová od początkowych lat kariery osiągała dobre wyniki w grze podwójnej. Kiedy 10 września 1984 roku została numerem jeden rozgrywek deblowych, stała się jedną z kilku kobiet, które jednocześnie liderowały klasyfikacjom WTA w obydwu konkurencjach. Skolekcjonowała 177 wygranych turniejów i to jest, podobnie jak w singlu, rekord wszech czasów.

W początkowych latach kariery partnerowała swojej największej rywalce, Chris Evert. To właśnie z nią zdobyła pierwsze mistrzostwo Wielkiego Szlema na kortach Rolanda Garrosa. W finale pokonały Julie Anthony i Olgę Morozową. Następnie nawiązała współpracę z Betty Stöve, a potem z Billie Jean King. W 1981 roku stworzyła debel razem z Pam Shriver i przeszła do historii partnerując właśnie jej. Z tą tenisistką zdobyła Klasycznego Wielkiego Szlema w sezonie 1984. Po zakończeniu kariery przez Shriver, a także zaprzestaniu startów indywidualnych, osiągała wysokie wyniki u boku młodszych koleżanek. Grała ze Swietłaną Kuzniecową, Liezel Huber i Lisą Raymond. Ostatni turniej deblowy, jaki wygrała, to impreza w Montrealu w 2006 roku. Jej partnerką była Anna-Lena Grönefeld z Niemiec. W sumie trzydzieści siedem razy awansowała do finałów Wielkiego Szlema w deblu (po raz ostatni US Open 2003 z Kuzniecową). Tylko sześciokrotnie została w tych meczach pokonana.

W grze mieszanej Navrátilová odniosła dziesięć zwycięstw w Wielkim Szlemie. Po raz pierwszy wystąpiła w 1973 roku na Wimbledonie razem z Janem Kodešem. Doszli do ćwierćfinału. W drugim starcie, w 1974 we French Open zdobyła pierwszy tytuł, partnerując Kolumbijczykowi Ivanowi Molinie. Na kolejną wygraną musiała czekać do 1985 roku, w międzyczasie regularnie grając w tej konkurencji. Jej partnerami byli Paul McNamee, Heinz Gunthardt, Peter Fleming, Emilio Sánchez, Mark Woodforde.

W 2003 występowała z Leanderem Paesem i z nim to zdobyła mistrzostwo w Melbourne, a potem na Wimbledonie. W 2006 roku zagrała razem z rodakiem, liderem klasyfikacji deblowej, Bobem Bryanem. Już w pierwszej rundzie trafili na bliźniaczego brata Boba, Mike’a i jego partnerkę, Corinę Morariu. W finale wygrali z mikstem Květa Peschke i Martin Damm. Navrátilová sięgnęła po dziesiąte trofeum Wielkiego Szlema w grze mieszanej, zrobiła to przed własną publicznością i od tego czasu nie startuje w zawodowych imprezach. Oficjalnie wciąż nie zakończyła kariery tenisowej.

Navrátilová posiada imponujące statystyki startów w drużynowych rozgrywkach o Puchar Federacji. Przegrała w nich tylko jedno z sześćdziesięciu jeden spotkań. Mecz ten miał miejsce w 2004 roku w jej ostatnim starcie na rzecz ekipy amerykańskiej. Partnerując Jill Craybas przegrały w trzech setach z Austriaczkami, Barbarą Schett i Patricią Wartusch.

Do rozgrywek fedcupowych Martina włączyła się w 1975 roku, reprezentując jeszcze Czechosłowację. W debiucie zdobyła mistrzostwo razem ze swoją rodaczką, Renatą Tomanovą (poszczególne drużyny liczyły wówczas po dwie zawodniczki). W finale tenisistki europejskie podjęły Australijki, Dianne Fromholtz, Evonne Goolagong i Helen Gourlay Cawley, które mimo przewagi liczebnej przegrały konfrontację do zera.

Po kilku latach przerwy Navrátilová wznowiła swoje występy, ale już w barwach Stanów Zjednoczonych. W półfinale jej ekipa trafiła na Czechosłowację. Martina pokonała Hanę Mandlíkovą i tę samą zawodniczkę w deblu z Heleną Sukovą. W swoim drugim występie w Pucharze Federacji Navrátilová dorobiła się drugiego mistrzostwa, wywalczonego na dodatek w zupełnie innej reprezentacji. Jeszcze kilkakrotnie zagrała w tym turnieju, robiąc dłuższą przerwę po roku 1989 (wróciła dopiero w 2003). W 1986 wystąpiła, choć zawody rozgrywano na terenie Pragi. Najwięcej punktów dla obydwu swoich krajów zdobyła na nawierzchni twardej (38) oraz ziemnej (30).

W trakcie wieloletniej kariery Navrátilová rywalizowała z wieloma zawodniczkami. Jednak tylko kilka z nich było w stanie walczyć z nią w okresie jej dominacji w światowym tenisie. Jej największą przeciwniczką była Amerykanka Chris Evert. Tenisistki te spotkały się ze sobą w sumie osiemdziesiąt razy, jednak więcej zwycięstw na koncie ma Martina. Od ich pierwszego meczu w Akron w 1973 do piątego w Kalifornii w 1975 wygrywała starsza o dwa lata Evert. Navrátilová po raz pierwszy pokonała ją w tym samym roku w Waszyngtonie. Wtedy też po raz pierwszy zagrały o mistrzostwo wielkoszlemowe. Miało to miejsce w Paryżu i tenisistka w barwach Czechosłowacji zeszła z kortu pokonana. W 1981 trafiły na siebie w pierwszej rundzie w Waszyngtonie; wówczas to Evert oddała mecz walkowerem. Najczęściej grały ze sobą w finałach, tak jak w ostatniej konfrontacji w Chicago w 1988. Tytuł przypadł w udziale Navrátilovej.

W latach 1973–1982 prowadziła pasjonującą rywalizację z dumą Australii, Evonne Goolagong Cawley. Przebieg zmagań najprościej można podzielić na dwa etapy, to jest pasmo wygranych Goolagong (do około 1976) i serię zwycięstw Navrátilovej. Martina przegrała z Cawley dwanaście razy, ale trzy razy więcej ją pokonała. Ostatni raz grały ze sobą na trawie w Sydney w 1982 roku.

Navrátilová 18 razy spotykała się na kortach z niemiecką gwiazdą tenisa, Steffi Graf. Do ich pierwszego starcia doszło podczas US Open 1985. Navrátilová wygrała. Smak porażki z Graf poznała w 1986 w półfinale imprezy mistrzyń. Obie panie łączyło jedno – monopol na wygrywanie Wimbledonu. Trzy razy grały ze sobą w Londynie, trzy razy w finale. W tej rywalizacji to Graf prowadzi 2:1. Po raz ostatni zmierzyły się w Tokio w roku 1994, na krótko przez wycofaniem się Navrátilovej z indywidualnych startów. Wtedy to wynikiem 6:2, 6:4 lepsza była Niemka.

Jedną z poważniejszych rywalek w ostatnim okresie kariery Navrátilovej była Monica Seles. Tenisistki te nigdy nie grały ze sobą jako rodaczki. Ostatni z ich siedemnastu meczów miał miejsce w 1993 roku w Paryżu, a Seles otrzymała amerykańskie obywatelstwo dopiero rok później. Po raz pierwszy spotkały się w 1989 roku w Dallas – wygrała wówczas Martina. Passę porażek z Navrátilovą Monica przerwała w 1990 roku w ramach Italian Open. W sumie Navrátilová przegrała z Seles dziesięć razy, a wygrała siedmiokrotnie.

Z początkiem lat osiemdziesiątych Martina ujawniła się jako biseksualistka, choć nieco później wyjaśniła, iż jednak uważa się za lesbijkę^[1][2][3]. Przez osiem lat, począwszy od 1983 roku, była związana z Judy Nelson.

Kariera i sukcesy Navrátilovej zachęciły młodych ludzi do gry w tenisa. Stała się ona patronką wielu festynów i imprez masowych, organizowanych przeważnie w Stanach Zjednoczonych. W 2000 roku została wpisana do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. Jest autorką autobiografii Being Myself, w której opowiada między innymi o swojej orientacji seksualnej.

W 2000 roku wystąpiła gościnnie w jednym z odcinków serialu Will & Grace, w którym zagrała samą siebie.

9 marca 2008 roku władze czeskie ponownie przyznały jej obywatelstwo tego kraju. Martina przebywała wówczas w Tokio, gdzie rozgrywała pokazowe spotkanie ze Steffi Graf.

W 2010 roku u Navrátilovej wykryto raka piersi^[4]. Jest wegetarianką i wspiera działania organizacji PETA^[5]; aktywnie działa także na rzecz społeczności LGBT^[3].

W 2014 roku oświadczyła się swojej partnerce, byłej miss ZSRR Julii Lemigowej. W tym samym roku para wzięła ślub^[6].

W grudniu 2014 roku poinformowano, że Navrátilová dołączyła do sztabu szkoleniowego Agnieszki Radwańskiej^[7]. Współpraca trwała cztery miesiące^[8].

Rok	Turniej	Przeciwniczka w finale	Wynik
1978	Wimbledon	Chris Evert	2:6 6:4 7:5
1979	Wimbledon (2)	Chris Evert-Lloyd	6:4 6:4
1981	Australian Open	Chris Evert-Lloyd	6:7(4) 6:4 7:5
1982	French Open	Andrea Jaeger	7:6(6) 6:1
1982	Wimbledon (3)	Chris Evert-Lloyd	6:1 3:6 6:2
1983	Wimbledon (4)	Andrea Jaeger	6:0 6:3
1983	US Open	Chris Evert-Lloyd	6:1 6:3
1983	Australian Open (2)	Kathy Jordan	6:2 7:6(5)
1984	French Open (2)	Chris Evert-Lloyd	6:3 6:1
1984	Wimbledon (5)	Chris Evert-Lloyd	7:6(5) 6:2
1984	US Open (2)	Chris Evert-Lloyd	4:6 6:4 6:4
1985	Wimbledon (6)	Chris Evert-Lloyd	4:6 6:3 6:2
1985	Australian Open (3)	Chris Evert-Lloyd	6:2 4:6 6:2
1986	Wimbledon (7)	Hana Mandlíková	7:6(1) 6:3
1986	US Open (3)	Helena Suková	6:3 6:2
1987	Wimbledon (8)	Steffi Graf	7:5 6:3
1987	US Open (4)	Steffi Graf	7:6(4) 6:1
1990	Wimbledon (9)	Zina Garrison	6:4 6:1

Rok	Turniej	Przeciwniczka w finale	Wynik
1975	Australian Open	Evonne Goolagong Cawley	6:3 6:2
1975	French Open	Chris Evert	2:6 6:2 6:1
1981	US Open	Tracy Austin	1:6 7:6 7:6
1982	Australian Open (2)	Chris Evert-Lloyd	6:3 2:6 6:3
1985	French Open (2)	Chris Evert-Lloyd	6:3 6:7 7:5
1985	US Open (2)	Hana Mandlíková	7:6 1:6 7:6
1986	French Open (3)	Chris Evert-Lloyd	2:6 6:3 6:3
1987	Australian Open (3)	Hana Mandlíková	7:5 7:6
1987	French Open (4)	Steffi Graf	6:4 4:6 8:6
1988	Wimbledon	Steffi Graf	5:7 6:2 6:1
1989	Wimbledon (2)	Steffi Graf	6:2 6:7 6:1
1989	US Open (3)	Steffi Graf	3:6 7:5 6:1
1991	US Open (4)	Monica Seles	7:6 6:1
1994	Wimbledon (3)	Conchita Martínez	6:4 3:6 6:3

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku (styczeń i grudzień), za to nie został rozegrany w 1986.

	Czechosłowacja									Stany Zjednoczone
Turniej	1973	1974	1975	1976	1977		1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995–2003	2004	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	F	A	A	A	A	A	SF	W	F	W	SF	W	NH	F	SF	QF	A	A	A	A	A	A	A	3 / 10	46 – 7
French Open	QF	QF	F	A	A		A	A	A	QF	W	4R	W	F	F	F	4R	A	A	A	A	A	1R	A	1R	2 / 13	51 – 11
Wimbledon	3R	1R	QF	SF	QF		W	W	SF	SF	W	W	W	W	W	W	F	F	W	QF	SF	SF	F	A	2R	9 / 23	120 – 14
US Open	1R	3R	SF	1R	SF		SF	SF	4R	F	QF	W	W	F	W	W	QF	F	4R	F	2R	4R	A	A	A	4 / 21	90 – 17
	0 / 3	0 / 3	0 / 4	0 / 2	0 / 2		1 / 2	1 / 2	0 / 3	1 / 4	2 / 4	3 / 4	3 / 4	2 / 4	2 / 3	2 / 4	0 / 4	0 / 3	1 / 2	0 / 2	0 / 2	0 / 2	0 / 2	0 / 0	0 / 2	18 / 67	307 – 49
Ranking na koniec roku			3	4	3		2	1	3	3	1	1	1	1	1	2	2	2	3	4	5	3	8		376

	Czechosłowacja									Stany Zjednoczone
Turniej	1973	1974	1975	1976	1977		1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995	1996–99	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	1R	A	A	A	A	A	W	F	W	W	W	W	NH	W	W	W	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	3R	2R	QF	A	8 / 13	51 – 5
French Open	QF	SF	W	A	A		A	A	A	SF	W	A	W	W	W	W	W	A	A	A	A	A	3R	A	A	3R	1R	1R	3R	SF	1R	2R	7 / 18	58 – 11
Wimbledon	1R	1R	QF	W	F		QF	W	SF	W	W	W	W	F	W	QF	3R	SF	QF	SF	SF	A	SF	A	A	QF	QF	2R	QF	SF	SF	QF	7 / 28	100 – 21
US Open	1R	QF	SF	A	W		W	F	W	SF	SF	W	W	F	W	W	SF	W	W	3R	SF	A	A	2R	A	3R	QF	3R	F	QF	SF	QF	9 / 27	105 – 18
	0 / 3	0 / 3	1 / 4	1 / 1	1 / 2		1 / 2	1 / 2	2 / 3	1 / 4	3 / 4	3 / 3	4 / 4	2 / 4	3 / 3	3 / 4	2 / 4	2 / 3	1 / 2	0 / 2	0 / 2	0 / 0	0 / 2	0 / 1	0 / 0	0 / 3	0 / 3	0 / 3	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 3	31 / 86	314 – 55
Ranking na koniec roku	Ranking nie był publikowany												1	2	1	1	1	1	4	6	9	11	5	–	–	64	45	72	6	12	21	21

	Czechosłowacja									Stany Zjednoczone
Turniej	1973	1974	1975	1976	1977		1978	1979	1980	1981	1982	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995	1996	1997-99	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	Tytuły	Z–P
Australian Open	Turniej nie był rozgrywany															SF	F	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	W	F	SF	A	1 / 5	17 – 4
French Open	A	W	A	A	A		A	A	A	A	A	A	A	W	QF	QF	SF	A	A	A	A	A	3R	A	A	A	2R	2R	A	2R	2R	F	SF	2 / 12	28 – 10
Wimbledon	QF	3R	SF	2R	SF		A	A	A	A	A	A	QF	W	F	A	QF	A	A	A	A	W	A	W	QF	A	1R	2R	2R	W	3R	QF	3R	4 / 19	55 – 15
US Open	A	2R	A	A	A		A	SF	A	A	A	A	A	W	F	W	A	A	A	A	A	F	A	QF	A	A	2R	1R	2R	A	SF	QF	W	3 / 13	34 – 10
	0 / 1	1 / 3	0 / 1	0 / 1	0 / 1		0 / 0	0 / 1	0 / 0	0 / 0	0 / 0	0 / 0	0 / 1	3 / 3	0 / 3	1 / 3	0 / 3	0 / 0	0 / 0	0 / 0	0 / 0	1 / 2	0 / 1	1 / 2	0 / 1	0 / 0	0 / 3	0 / 3	0 / 2	2 / 3	0 / 4	0 / 4	1 / 3	10 / 49	134 – 39

Turniej	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły
Australian Open	turnieju nie rozgrywano					W	2m		W	W	2m	F[a]	W	NH	A	4 / 7
French Open	NH	NH	W	F	F	F	W	W	W	F	RR	F	NH	NH	RR	4 / 11
Wimbledon	F	W	W	F	F	RR	F	F	W	W	F	W	NH	NH	A	5 / 12
US Open	turnieju nie rozgrywano					W	W	SF	F	W	NH	W	NH	NH	NH	4 / 6

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Doubles Championships
Toyota Series Championships
1971 – 1987
	Virginia Slims Circuit
	Grand Prix Series
	Colgate Series
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	26 maja 1974	Hamburg	Ceglana	Helga Masthoff	4:6, 7:5, 3:6
Finalistka	2.	2 czerwca 1974	Rzym	Ceglana	Chris Evert	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	22 września 1974	Orlando	Ceglana	Julie Heldman	7:6(4), 6:4
Finalistka	3.	1 stycznia 1975	Australian Open	Trawiasta	Evonne Goolagong	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	2 lutego 1975	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Kerry Melville	6:3, 6:1
Finalistka	4.	16 lutego 1975	Chicago	Dywanowa (hala)	Margaret Court	3:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni	3.	9 marca 1975	Boston	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong	6:2, 4:6, 6:3
Finalistka	5.	23 marca 1975	Dallas	Dywanowa (hala)	Virginia Wade	6:2, 6:7(3), 3:4 krecz
Finalistka	6.	6 kwietnia 1975	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Chris Evert	4:6, 2:6
Finalistka	7.	4 maja 1975	Amelia Island	Ceglana	Chris Evert	5:7, 4:6
Finalistka	8.	1 czerwca 1975	Rzym	Ceglana	Chris Evert	1:6, 0:6
Finalistka	9.	14 czerwca 1975	French Open	Ceglana	Chris Evert	6:2, 2:6, 1:6
Finalistka	10.	21 września 1975	Atlanta	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:2, 2:6, 0:6
Zwyciężczyni	4.	21 września 1975	Denver	Dywanowa (hala)	Carrie Meyer	4:6, 6:4, 6:3
Finalistka	11.	19 października 1975	Orlando	Ceglana	Chris Evert	walkower
Zwyciężczyni	5.	26 października 1975	Charlotte	Ceglana	Evonne Goolagong	4:6, 6:2, 7:5
Zwyciężczyni	6.	18 stycznia 1976	Houston	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:3, 6:4
Finalistka	12.	21 marca 1976	Dallas	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong Cawley	1:6, 1:6
Zwyciężczyni	7.	5 grudnia 1976	Sydney	Trawiasta	Betty Stöve	7:5, 6:2
Zwyciężczyni	8.	9 stycznia 1977	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	9.	23 stycznia 1977	Houston	Dywanowa (hala)	Sue Barker	7:6(3), 7:5
Zwyciężczyni	10.	30 stycznia 1977	Minneapolis	Dywanowa (hala)	Sue Barker	6:0, 6:1
Finalistka	13.	6 lutego 1977	Seattle	Dywanowa (hala)	Chris Evert	2:6, 4:6
Finalistka	14.	20 lutego 1977	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Chris Evert	2:6, 6:2, 2:6
Zwyciężczyni	11.	27 lutego 1977	Detroit	Dywanowa (hala)	Sue Barker	6:4, 6:4
Finalistka	15.	20 marca 1977	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Chris Evert	4:6, 6:4, 3:6
Finalistka	16.	18 kwietnia 1977	Austin	Twarda	Chris Evert	3:6, 6:7(2)
Zwyciężczyni	12.	12 czerwca 1977	Edynburg	Trawiasta	Kristien Shaw	2:6, 9:8(4), 7:5
Zwyciężczyni	13.	28 sierpnia 1977	Charlotte	Ceglana	Mima Jaušovec	3:6, 6:2, 6:2
Finalistka	17.	18 września 1977	Tokio	Dywanowa (hala)	Virginia Wade	5:7, 7:5, 4:6
Finalistka	18.	27 listopada 1977	Tokio	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	5:7, 7:5, 1:6
Zwyciężczyni	14.	8 stycznia 1978	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	15.	22 stycznia 1978	Houston	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	1:6, 6:2, 6:2
Zwyciężczyni	16.	29 stycznia 1978	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	17.	5 lutego 1978	Chicago	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong Cawley	6:7(4), 6:2, 6:2
Zwyciężczyni	18.	12 lutego 1978	Seattle	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	6:1, 1:6, 6:1
Zwyciężczyni	19.	26 lutego 1978	Detroit	Dywanowa (hala)	Dianne Fromholtz	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	20.	5 marca 1978	Kansas City	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	7:5, 2:6, 6:3
Zwyciężczyni	21.	2 kwietnia 1978	Oakland	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong Cawley	7:6(0), 6:4
Zwyciężczyni	22.	25 czerwca 1978	Eastbourne	Trawiasta	Chris Evert	6:4, 4:6, 9:7
Zwyciężczyni	23.	7 lipca 1978	Wimbledon	Trawiasta	Chris Evert	2:6, 6:4, 7:5
Finalistka	19.	1 października 1978	Atlanta	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:7(3), 6:0, 3:6
Zwyciężczyni	24.	8 października 1978	Phoenix	Twarda	Tracy Austin	6:4, 6:2
Finalistka	20.	19 listopada 1978	Palm Springs	Twarda	Chris Evert	3:6, 3:6
Finalistka	21.	26 listopada 1978	Tokio	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	1:6, 1:6
Finalistka	22.	17 grudnia 1978	Tokio	Dywanowa (hala)	Chris Evert	1:6, 1:6
Finalistka	23.	7 stycznia 1979	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	25.	14 stycznia 1979	Oakland	Dywanowa (hala)	Chris Evert	7:5, 7:5
Zwyciężczyni	26.	21 stycznia 1979	Houston	Dywanowa (hala)	Virginia Wade	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	27.	4 lutego 1979	Chicago	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	6:3, 6:4
Finalistka	24.	18 lutego 1979	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Chris Evert	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	28.	4 marca 1979	Dallas	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	29.	25 marca 1979	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	6:3, 3:6, 6:2
Finalistka	25.	24 czerwca 1979	Eastbourne	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	5:7, 7:5, 11:13
Zwyciężczyni	30.	6 lipca 1979	Wimbledon	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	6:4, 6:4
Finalistka	26.	5 sierpnia 1979	San Diego	Twarda	Tracy Austin	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	31.	19 sierpnia 1979	Richmond	Dywanowa (hala)	Kathy Jordan	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	32.	30 września 1979	Atlanta	Dywanowa (hala)	Wendy Turnbull	7:6(6), 6:4
Zwyciężczyni	33.	14 października 1979	Phoenix	Twarda	Chris Evert-Lloyd	6:1, 6:3
Finalistka	27.	11 listopada 1979	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	2:6, 0:6
Zwyciężczyni	34.	25 listopada 1979	Brighton	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:3, 6:3
Finalistka	28.	16 grudnia 1979	Tokio	Twarda (hala)	Tracy Austin	2:6, 1:6
Zwyciężczyni	35.	7 stycznia 1980	Landover	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	36.	20 stycznia 1980	Kansas City	Dywanowa (hala)	Greer Stevens	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	37.	27 stycznia 1980	Chicago	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	38.	10 lutego 1980	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	6:2, 6:0
Zwyciężczyni	39.	17 lutego 1980	Oakland	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong Cawley	6:1, 7:6(4)
Finalistka	29.	2 marca 1980	Houston	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	1:6, 3:6
Zwyciężczyni	40.	9 marca 1980	Dallas	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong Cawley	6:3, 6:2
Finalistka	30.	23 marca 1980	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	2:6, 6:2, 2:6
Finalistka	31.	25 marca 1980	Carlsbad	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	5:7, 2:6
Zwyciężczyni	41.	20 kwietnia 1980	Amelia Island	Ceglana	Hana Mandlíková	5:7, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni	42.	4 maja 1980	Orlando	Ceglana	Tracy Austin	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	43.	20 lipca 1980	Montreal	Twarda	Greer Stevens	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	44.	27 lipca 1980	Richmond	Dywanowa (hala)	Mary-Lou Piatek	6:3, 6:0
Finalistka	32.	26 października 1980	Brighton	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	4:6, 7:5, 3:6
Zwyciężczyni	45.	20 listopada 1980	Tokio	Twarda (hala)	Tracy Austin	6:4, 6:3
Finalistka	33.	18 stycznia 1981	Kansas City	Dywanowa (hala)	Andrea Jaeger	6:3, 3:6, 5:7
Zwyciężczyni	46.	25 stycznia 1981	Cincinnati	Dywanowa (hala)	Sylvia Hanika	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	47.	1 lutego 1981	Chicago	Dywanowa (hala)	Hana Mandlíková	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	48.	8 marca 1981	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Andrea Jaeger	6:4, 6:0
Zwyciężczyni	49.	14 marca 1981	Dallas	Twarda	Pam Shriver	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	50.	29 marca 1981	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Andrea Jaeger	6:3, 7:6(3)
Finalistka	34.	26 kwietnia 1981	Amelia Island	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	0:6, 0:6
Zwyciężczyni	51.	3 maja 1981	Orlando	Ceglana	Andrea Jaeger	7:5, 6:3
Finalistka	35.	13 września 1981	US Open	Twarda	Tracy Austin	6:1, 6:7(4), 6:7(1)
Zwyciężczyni	52.	4 października 1981	Minneapolis	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	53.	11 października 1981	Tampa	Twarda	Bettina Bunge	5:7, 6:2, 6:0
Finalistka	36.	1 listopada 1981	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	6:4, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni	54.	20 listopada 1981	Tokio	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:3, 6:2
Finalistka	37.	29 listopada 1981	Sydney	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	4:6, 6:2, 1:6
Zwyciężczyni	55.	6 grudnia 1981	Australian Open	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	6:7(4), 6:4, 7:5
Finalistka	38.	20 grudnia 1981	East Rutherford	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	6:2, 4:6, 2:6
Zwyciężczyni	56.	10 stycznia 1982	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Anne Smith	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	57.	24 stycznia 1982	Seattle	Dywanowa (hala)	Andrea Jaeger	6:2, 6:0
Zwyciężczyni	58.	31 stycznia 1982	Chicago	Dywanowa (hala)	Wendy Turnbull	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	59.	14 lutego 1982	Kansas City	Dywanowa (hala)	Barbara Potter	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	60.	14 marca 1982	Dallas	Twarda	Mima Jaušovec	6:3, 6:2
Finalistka	39.	28 marca 1982	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Sylvia Hanika	6:1, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni	61.	11 kwietnia 1982	Hilton Head	Ceglana	Andrea Jaeger	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	62.	2 maja 1982	Orlando	Ceglana	Wendy Turnbull	6:2, 7:5
Zwyciężczyni	63.	6 czerwca 1982	French Open	Ceglana	Andrea Jaeger	7:6(6), 6:1
Zwyciężczyni	64.	20 czerwca 1982	Eastbourne	Trawiasta	Hana Mandlíková	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	65.	3 lipca 1982	Wimbledon	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	6:1, 3:6, 6:2
Zwyciężczyni	66.	22 sierpnia 1982	Montreal	Twarda	Andrea Jaeger	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	67.	24 października 1982	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Tracy Austin	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	68.	31 października 1982	Brighton	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	69.	28 listopada 1982	Sydney	Trawiasta	Evonne Goolagong Cawley	6:0, 3:6, 6:1
Finalistka	40.	12 grudnia 1982	Australian Open	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	2:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni	70.	19 grudnia 1982	East Rutherford	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	4:6, 6:1, 6:2
Zwyciężczyni	71.	9 stycznia 1983	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Sylvia Hanika	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	72.	16 stycznia 1983	Houston	Dywanowa (hala)	Sylvia Hanika	6:3, 7:6(5)
Zwyciężczyni	73.	20 lutego 1983	Chicago	Dywanowa (hala)	Andrea Jaeger	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	74.	13 marca 1983	Dallas	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:4, 6:0
Zwyciężczyni	75.	27 marca 1983	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:2, 6:0
Zwyciężczyni	76.	10 kwietnia 1983	Hilton Head	Ceglana	Tracy Austin	5:7, 6:1, 6:0
Zwyciężczyni	77.	24 kwietnia 1983	Orlando	Ceglana	Andrea Jaeger	6:1, 7:5
Zwyciężczyni	78.	19 czerwca 1983	Eastbourne	Trawiasta	Wendy Turnbull	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	79.	2 lipca 1983	Wimbledon	Trawiasta	Andrea Jaeger	6:0, 6:3
Zwyciężczyni	80.	14 sierpnia 1983	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	81.	21 sierpnia 1983	Toronto	Twarda	Chris Evert-Lloyd	6:4, 4:6, 6:1
Zwyciężczyni	82.	10 września 1983	US Open	Twarda	Chris Evert-Lloyd	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	83.	16 października 1983	Tampa	Twarda	Pam Shriver	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	84.	30 października 1983	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Catherine Tanvier	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	85.	25 listopada 1983	Tokio	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	86.	10 grudnia 1983	Australian Open	Trawiasta	Kathy Jordan	6:2, 7:6(5)
Finalistka	41.	15 stycznia 1984	Oakland	Dywanowa (hala)	Hana Mandlíková	6:7(6), 6:3, 4:6
Zwyciężczyni	87.	26 lutego 1984	Livingston	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:2, 7:6(4)
Zwyciężczyni	88.	4 marca 1984	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:3, 7:5, 6:1
Zwyciężczyni	89.	22 kwietnia 1984	Amelia Island	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	6:2, 6:0
Zwyciężczyni	90.	29 kwietnia 1984	Orlando	Ceglana	Laura Gildemeister	6:0, 6:1
Zwyciężczyni	91.	9 czerwca 1984	French Open	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	92.	24 czerwca 1984	Eastbourne	Trawiasta	Kathy Jordan	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	93.	7 lipca 1984	Wimbledon	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	7:6(5), 6:2
Zwyciężczyni	94.	5 sierpnia 1984	Newport	Trawiasta	Gigi Fernández	6:3, 7:6(3)
Zwyciężczyni	95.	19 sierpnia 1984	Mahwah	Twarda	Pam Shriver	6:4, 4:6, 7:5
Zwyciężczyni	96.	8 września 1984	US Open	Twarda	Chris Evert-Lloyd	4:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni	97.	23 września 1984	Fort Lauderdale	Twarda	Michelle Torres	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	98.	30 września 1984	Nowy Orlean	Dywanowa (hala)	Zina Garrison	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	99.	25 listopada 1984	Sydney	Trawiasta	Ann Henricksson	6:1, 6:1
Zwyciężczyni	100.	13 stycznia 1985	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Manuela Maleewa	6:3, 6:2
Finalistka	42.	27 stycznia 1985	Key Biscayne	Twarda	Chris Evert-Lloyd	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	101.	17 lutego 1985	Miami	Twarda	Chris Evert-Lloyd	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	102.	17 marca 1985	Dallas	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	103.	24 marca 1985	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Helena Suková	6:3, 7:5, 6:4
Zwyciężczyni	104.	28 kwietnia 1985	Orlando	Ceglana	Katerina Maleewa	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	105.	5 maja 1985	Houston	Dywanowa (hala)	Elise Burgin	6:4, 6:1
Finalistka	43.	8 czerwca 1985	French Open	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	3:6, 7:6(4), 5:7
Zwyciężczyni	106.	23 czerwca 1985	Eastbourne	Trawiasta	Helena Suková	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	107.	6 lipca 1985	Wimbledon	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	4:6, 6:3, 6:2
Finalistka	44.	7 września 1985	US Open	Twarda	Hana Mandlíková	6:7(3), 6:1, 6:7(2)
Zwyciężczyni	108.	6 października 1985	Fort Lauderdale	Twarda	Steffi Graf	6:3, 6:1
Zwyciężczyni	109.	17 listopada 1985	Brisbane	Trawiasta	Pam Shriver	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	110.	24 listopada 1985	Sydney	Trawiasta	Hana Mandlíková	3:6, 6:1, 6:3
Zwyciężczyni	111.	7 grudnia 1985	Australian Open	Trawiasta	Chris Evert-Lloyd	6:2, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni	112.	12 stycznia 1986	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Claudia Kohde-Kilsch	4:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni	113.	19 stycznia 1986	Worcester	Dywanowa (hala)	Pam Shriver	6:1, 6:4
Zwyciężczyni	114.	9 marca 1986	Princeton	Dywanowa (hala)	Helena Suková	3:6, 6:0, 7:6(5)
Zwyciężczyni	115.	16 marca 1986	Dallas	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	116.	23 marca 1986	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Hana Mandlíková	6:2, 6:0, 3:6, 6:2
Finalistka	45.	18 maja 1986	Berlin	Ceglana	Steffi Graf	2:6, 3:6
Finalistka	46.	7 czerwca 1986	French Open	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	6:2, 3:6, 3:6
Zwyciężczyni	117.	22 czerwca 1986	Eastbourne	Trawiasta	Helena Suková	3:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni	118.	5 lipca 1986	Wimbledon	Trawiasta	Hana Mandlíková	7:6(1), 6:3
Zwyciężczyni	119.	17 sierpnia 1986	Los Angeles	Twarda	Chris Evert-Lloyd	7:6(5), 6:3
Zwyciężczyni	120.	6 września 1986	US Open	Twarda	Helena Suková	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	121.	5 października 1986	Nowy Orlean	Dywanowa (hala)	Pam Shriver	6:1, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni	122.	19 października 1986	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Hana Mandlíková	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	123.	9 listopada 1986	Worcester	Twarda (hala)	Hana Mandlíková	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	124.	16 listopada 1986	Chicago	Dywanowa (hala)	Hana Mandlíková	7:5, 7:5
Zwyciężczyni	125.	23 listopada 1986	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Steffi Graf	7:6(6), 6:3, 6:2
Finalistka	47.	25 stycznia 1987	Australian Open	Trawiasta	Hana Mandlíková	5:7, 6:7(1)
Finalistka	48.	26 kwietnia 1987	Houston	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	6:3, 1:6, 6:7(4)
Finalistka	49.	6 czerwca 1987	French Open	Ceglana	Steffi Graf	4:6, 6:4, 6:8
Finalistka	50.	21 czerwca 1987	Eastbourne	Trawiasta	Helena Suková	6:7(5), 3:6
Zwyciężczyni	126.	4 lipca 1987	Wimbledon	Trawiasta	Steffi Graf	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	127.	12 września 1987	US Open	Twarda	Steffi Graf	7:6(4), 6:1
Zwyciężczyni	128.	18 października 1987	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Chris Evert-Lloyd	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	129.	15 listopada 1987	Chicago	Dywanowa (hala)	Natalla Zwierawa	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	130.	14 lutego 1988	Dallas	Twarda	Pam Shriver	6:0, 6:3
Zwyciężczyni	131.	21 lutego 1988	Oakland	Twarda (hala)	Łarysa Sawczenko	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	132.	28 lutego 1988	Waszyngton	Twarda (hala)	Pam Shriver	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	133.	10 kwietnia 1988	Hilton Head	Ceglana	Gabriela Sabatini	6:1, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni	134.	17 kwietnia 1988	Amelia Island	Ceglana	Gabriela Sabatini	6:0, 6:2
Finalistka	51.	24 kwietnia 1988	Houston	Ceglana	Chris Evert	0:6, 4:6
Zwyciężczyni	135.	19 czerwca 1988	Eastbourne	Trawiasta	Natalla Zwierawa	6:2, 6:2
Finalistka	52.	2 lipca 1988	Wimbledon	Trawiasta	Steffi Graf	7:5, 2:6, 1:6
Zwyciężczyni	136.	16 października 1988	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	137.	6 listopada 1988	Worcester	Twarda (hala)	Natalla Zwierawa	6:7(4), 6:4, 6:3
Zwyciężczyni	138.	13 listopada 1988	Chicago	Dywanowa (hala)	Chris Evert	6:2, 6:2
Zwyciężczyni	139.	15 stycznia 1989	Sydney	Trawiasta	Catarina Lindqvist	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	140.	5 lutego 1989	Tokio	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	6:7(3), 6:3, 7:6(5)
Zwyciężczyni	141.	18 czerwca 1989	Birmingham	Trawiasta	Zina Garrison	7:6(5), 6:3
Zwyciężczyni	142.	25 czerwca 1989	Eastbourne	Trawiasta	Raffaella Reggi	7:6(2), 6:2
Finalistka	53.	8 lipca 1989	Wimbledon	Trawiasta	Steffi Graf	2:6, 7:6(1), 1:6
Zwyciężczyni	143.	13 sierpnia 1989	Los Angeles	Twarda	Gabriela Sabatini	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	144.	27 sierpnia 1989	Toronto	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	6:2, 6:2
Finalistka	54.	9 września 1989	US Open	Twarda	Steffi Graf	6:3, 5:7, 1:6
Zwyciężczyni	145.	24 września 1989	Dallas	Dywanowa (hala)	Monica Seles	7:6(2), 6:3
Zwyciężczyni	146.	5 listopada 1989	Worcester	Dywanowa (hala)	Zina Garrison	6:2, 6:3
Finalistka	55.	19 listopada 1989	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Steffi Graf	4:6, 5:7, 6:2, 2:6
Zwyciężczyni	147.	18 lutego 1990	Chicago	Dywanowa (hala)	Manuela Maleewa-Fragniere	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	148.	25 lutego 1990	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Zina Garrison-Jackson	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	149.	4 marca 1990	Indian Wells	Twarda	Helena Suková	6:2, 5:7, 6:1
Zwyciężczyni	150.	8 kwietnia 1990	Hilton Head	Ceglana	Jennifer Capriati	6:2, 6:4
Finalistka	56.	13 maja 1990	Rzym	Ceglana	Monica Seles	1:6, 1:6
Zwyciężczyni	151.	24 czerwca 1990	Eastbourne	Trawiasta	Gretchen Magers	6:0, 6:2
Zwyciężczyni	152.	7 lipca 1990	Wimbledon	Trawiasta	Zina Garrison-Jackson	6:4, 6:1
Finalistka	57.	19 sierpnia 1990	Los Angeles	Twarda	Monica Seles	4:6, 6:3, 6:7(6)
Finalistka	58.	4 listopada 1990	Oakland	Dywanowa (hala)	Monica Seles	3:6, 6:7(5)
Finalistka	59.	3 lutego 1991	Tokio	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	6:2, 2:6, 4:6
Zwyciężczyni	153.	17 lutego 1991	Chicago	Dywanowa (hala)	Zina Garrison-Jackson	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	154.	3 marca 1991	Palm Springs	Twarda	Monica Seles	6:2, 7:6(6)
Zwyciężczyni	155.	16 czerwca 1991	Birmingham	Trawiasta	Natalla Zwierawa	6:4, 7:6(6)
Zwyciężczyni	156.	23 czerwca 1991	Eastbourne	Trawiasta	Arantxa Sánchez Vicario	6:4, 6:4
Finalistka	60.	7 września 1991	US Open	Twarda	Monica Seles	6:7(1), 1:6
Finalistka	61.	6 października 1991	Mediolan	Dywanowa (hala)	Monica Seles	3:6, 6:3, 4:6
Finalistka	62.	20 października 1991	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Anke Huber	6:2, 2:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni	157.	10 listopada 1991	Oakland	Dywanowa (hala)	Monica Seles	6:3, 3:6, 6:3
Finalistka	63.	24 listopada 1991	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Monica Seles	4:6, 6:3, 5:7, 0:6
Finalistka	64.	3 lutego 1992	Tokio	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	2:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni	158.	16 lutego 1992	Chicago	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	7:6(4), 4:6, 7:5
Zwyciężczyni	159.	29 marca 1992	San Antonio	Twarda	Nathalie Tauziat	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	160.	16 sierpnia 1992	Los Angeles	Twarda	Monica Seles	6:4, 6:2
Finalistka	65.	11 października 1992	Zurych	Dywanowa (hala)	Steffi Graf	6:2, 5:7, 5:7
Zwyciężczyni	161.	18 października 1992	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	7:6(), 6:3
Finalistka	66.	8 listopada 1992	Oakland	Dywanowa (hala)	Monica Seles	3:6, 4:6
Finalistka	67.	22 listopada 1992	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Monica Seles	5:7, 3:6, 1:6
Zwyciężczyni	162.	7 lutego 1993	Tokio	Dywanowa	Łarysa Neiland	6:2, 6:2
Finalistka	68.	14 lutego 1993	Chicago	Dywanowa (hala)	Monica Seles	6:3, 2:6, 1:6
Zwyciężczyni	163.	21 lutego 1993	Paryż	Dywanowa (hala)	Monica Seles	6:3, 4:6, 7:6(3)
Zwyciężczyni	164.	19 czerwca 1993	Eastbourne	Trawiasta	Miriam Oremans	2:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	165.	15 sierpnia 1993	Manhattan Beach	Twarda	Arantxa Sánchez Vicario	7:5, 7:6(4)
Finalistka	69.	10 października 1993	Zurych	Dywanowa (hala)	Manuela Maleewa-Fragniere	3:6, 6:7(1)
Zwyciężczyni	166.	7 listopada 1993	Oakland	Dywanowa (hala)	Zina Garrison-Jackson	6:2, 7:6(1)
Finalistka	70.	6 lutego 1994	Tokio	Dywanowa (hala)	Steffi Graf	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	167.	20 lutego 1994	Paryż	Dywanowa (hala)	Julie Halard	7:5, 6:3
Finalistka	71.	8 maja 1994	Rzym	Ceglana	Conchita Martínez	6:7(5), 4:6
Finalistka	72.	3 lipca 1994	Wimbledon	Trawiasta	Conchita Martínez	4:6, 6:3, 3:6
Finalistka	73.	6 listopada 1994	Oakland	Dywanowa	Arantxa Sánchez Vicario	6:1, 6:7(5), 6:7(3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	8 kwietnia 1973	Sarasota	Ceglana	Marie Neumannová	Patti Hogan Sharon Walsh	6:4, 0:6, 3:6
Finalistka	2.	10 czerwca 1973	Rzym	Ceglana	Renáta Tomanová	Olga Morozowa Virginia Wade	6:3, 2:6, 5:7
Finalistka	3.	26 sierpnia 1973	Toronto	Ceglana	Helga Niessen Masthoff	Evonne Goolagong Peggy Michel	3:6, 2:6
Finalistka	4.	16 września 1973	Charlotte	Ceglana	Ilana Kloss	Evonne Goolagong Janet Young	2:6, 0:6
Zwyciężczyni	1.	10 marca 1974	Dallas	Dywanowa (hala)	María-Isabel Fernández	Karen Krantzcke Virginia Wade	6:3, 3:6, 6:3
Finalistka	5.	26 maja 1974	Hamburg	Ceglana	Renáta Tomanová	Raquel Giscafré Helga Hösl	3:6, 1:6
Finalistka	6.	8 grudnia 1974	Adelaide	Trawiasta	Kazuko Sawamatsu	Evonne Goolagong Peggy Michel	3:6, 6:4, 5:7
Zwyciężczyni	2.	15 grudnia 1974	Perth	Trawiasta	Olga Morozowa	Lesley Hunt Kazuko Sawamatsu	6:1, 6:3
Finalistka	7.	22 grudnia 1974	Sydney	Trawiasta	Olga Morozowa	Evonne Goolagong Peggy Michel	7:6, 4:6, 1:6
Finalistka	8.	9 lutego 1975	Akron	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Françoise Durr Betty Stöve	5:7, 6:7(4)
Zwyciężczyni	3.	16 lutego 1975	Chicago	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Margaret Court Olga Morozowa	6:2, 7:6(1)
Zwyciężczyni	4.	23 lutego 1975	Detroit	Dywanowa (hala)	Lesley Hunt	Françoise Durr Betty Stöve	2:6, 7:5, 6:2
Finalistka	9.	9 marca 1975	Boston	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Rosie Casals Billie Jean King	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	5.	1 czerwca 1975	Rzym	Ceglana	Chris Evert	Sue Barker Glynis Coles	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	6.	15 czerwca 1975	French Open	Ceglana	Chris Evert	Julie Anthony Olga Morozowa	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	7.	24 sierpnia 1975	Nowy Jork	Ceglana	Chris Evert	Margaret Court Virginia Wade	7:5, 6:7, 6:4
Zwyciężczyni	8.	21 września 1975	Atlanta	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Françoise Durr Betty Stöve	6:4, 5:7, 6:2
Finalistka	10.	28 września 1975	Denver	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	6:3, 1:6, 6:7
Zwyciężczyni	9.	5 października 1975	Mission Viejo, Palm Springs	Twarda	Chris Evert	Gail Glasgow Betty-Ann Stuart	6:3, 7:5
Finalistka	11.	12 października 1975	Phoenix	Twarda	Rosie Casals	Françoise Durr Betty Stöve	7:6, 4:6, 0:6
Finalistka	12.	19 października 1975	Orlando	Twarda	Chris Evert	Rosie Casals Wendy Overton	walkower
Finalistka	13.	18 stycznia 1976	Houston	Dywanowa (hala)	Chris Evert	Françoise Durr Rosie Casals	0:6, 5:7
Finalistka	14.	2 lutego 1976	Chicago	Dywanowa (hala)	Evonne Goolagong Cawley	Olga Morozowa Virginia Wade	6:7(4), 6:4, 6:4
Zwyciężczyni	10.	28 lutego 1976	Sarasota	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Mona Guerrant Ann Kiyomura	6:1, 6:0
Nierozstrzygnięte	15.	20 czerwca 1976	Eastbourne	Trawiasta	Chris Evert	Olga Morozowa Virginia Wade	6:1, 1:1 przerwany z powodu deszczu
Zwyciężczyni	11.	4 lipca 1976	Wimbledon	Trawiasta	Chris Evert	Billie Jean King Betty Stöve	6:1, 2:6, 7:5
Finalistka	16.	10 października 1976	Hilton Head	Ceglana	Virginia Wade	Sue Barker Evonne Goolagong Cawley	6:4, 2:6, 4:6
Zwyciężczyni	12.	23 listopada 1976	Palm Springs	Twarda	Chris Evert	Billie Jean King Betty Stöve	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	13.	5 grudnia 1976	Sydney	Trawiasta	Betty Stöve	Françoise Durr Ann Kiyomura	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	14.	9 stycznia 1977	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Kristien Shaw Valerie Ziegenfuss	7:5, 6:2
Zwyciężczyni	15.	16 stycznia 1977	Hollywood	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Rosie Casals Chris Evert	6:4, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni	16.	23 stycznia 1977	Houston	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Sue Barker Ann Kiyomura	4:6, 6:2, 6:1
Zwyciężczyni	17.	30 stycznia 1977	Minneapolis	Dywanowa (hala)	Rosie Casals	Mima Jaušovec Virginia Ruzici	6:2, 6:1
Finalistka	17.	6 lutego 1977	Seattle	Dywanowa (hala)	Françoise Durr	Rosie Casals Chris Evert	4:6, 6:3, 3:6
Finalistka	18.	20 lutego 1977	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Rosie Casals Chris Evert	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	18.	27 lutego 1977	Detroit	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Janet Newberry JoAnne Russell	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	19.	13 marca 1977	Dallas	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Kerry Reid Greer Stevens	6:2, 6:4
Finalistka	19.	20 marca 1977	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Françoise Durr Virginia Wade	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	20.	8 kwietnia 1977	Tokio, WTA Doubles	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Françoise Durr Virginia Wade	7:5, 6:3
Finalistka	20.	2 lipca 1977	Wimbledon	Trawiasta	Betty Stöve	Helen Gourlay Cawley JoAnne Russell	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	21.	28 sierpnia 1977	Charlotte	Ceglana	Betty Stöve	Regina Maršíková Pam Teeguarden	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	22.	10 września 1977	US Open	Twarda	Betty Stöve	Renee Richards Betty-Ann Stuart	6:1, 7:6(4)
Zwyciężczyni	23.	9 października 1977	Atlanta	Dywanowa (hala)	Betty Stöve	Brigitte Cuypers Marise Kruger	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	24.	16 października 1977	Phoenix	Twarda	Billie Jean King	Helen Gourlay Cawley JoAnne Russell	6:0, 7:5
Finalistka	21.	23 października 1977	São Paulo	Twarda	Betty Stöve	Kerry Reid Wendy Turnbull	3:6, 7:5, 2:6
Zwyciężczyni	25.	8 stycznia 1978	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	Betty Stöve Wendy Turnbull	6:3, 7:5
Zwyciężczyni	26.	22 stycznia 1978	Houston	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	Greer Stevens Mona Guerrant	7:6(4), 4:6, 7:6(4)
Zwyciężczyni	27.	26 lutego 1978	Detroit	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	Kerry Reid Wendy Turnbull	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	28.	5 marca 1978	Kansas City	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	Kerry Reid Wendy Turnbull	6:4, 6:4
Zwyciężczyni	29.	12 marca 1978	Dallas	Dywanowa (hala)	Anne Smith	Evonne Goolagong Cawley Betty Stöve	6:3, 7:6(2)
Zwyciężczyni	30.	19 marca 1978	Boston	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	Evonne Goolagong Cawley Betty Stöve	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	31.	7 kwietnia 1978	Tokio, WTA Doubles	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	Françoise Durr Virginia Wade	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	32.	16 kwietnia 1978	Hilton Head	Ceglana	Billie Jean King	Mona Guerrant Greer Stevens	6:3, 7:5
Finalistka	22.	25 czerwca 1978	Eastbourne	Trawiasta	Billie Jean King	Chris Evert Betty Stöve	4:6, 7:6, 5:7
Zwyciężczyni	33.	9 września 1978	US Open	Twarda	Billie Jean King	Kerry Reid Wendy Turnbull	7:6, 6:4
Finalistka	23.	1 października 1978	Atlanta	Dywanowa (hala)	Anne Smith	Françoise Durr Virginia Wade	6:4, 2:6, 4:6
Finalistka	24.	8 października 1978	Phoenix	Twarda	Anne Smith	Tracy Austin Betty Stöve	4:6, 7:6, 2:6
Zwyciężczyni	34.	12 listopada 1978	Oldsmar	Twarda	Anne Smith	Kerry Reid Wendy Turnbull	7:6(4), 6:3
Zwyciężczyni	35.	19 listopada 1978	Palm Springs	Twarda (hala)	Billie Jean King	Kerry Reid Wendy Turnbull	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	36.	26 listopada 1978	Tokio	Twarda (hala)	Betty Stöve	Tracy Austin Kathy May	4:6, 7:6, 6:3
Zwyciężczyni	37.	21 stycznia 1979	Huston	Dywanowa (hala)	Janet Newberry	Pam Shriver Betty Stöve	4:6, 6:4, 6:2
Finalistka	25.	18 lutego 1979	Los Angeles	Dywanowa (hala)	Anne Smith