Meczet Imama – Wikipedia, wolna encyklopedia

Meczet Imama
Państwo	Iran
Miejscowość	Isfahan
Wyznanie	islam
Rodzaj	meczet muzułmański
	Historia
Data budowy	1630
	Położenie na mapie Iranu Meczet Imama
	32°39′16″N 51°40′39″E/32,654444 51,677500
	Multimedia w Wikimedia Commons

Meczet Imama (pers. مسجد امام, Masdżed-e Emam), także meczet Królewski^[1] (pers. مسجد سلطانی, Masdżed-e Soltani) – meczet w Isfahanie, w Iranie, w południowej części placu Imama. Wraz z placem znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Historia i opis

Meczet został zbudowany w okresie panowania dynastii Safawidów. Jego budowę rozpoczął szah Persji Abbas I Wielki w 1611 roku; zakończenie budowy miało miejsce za panowania jego następcy, szacha Safiego w 1630 roku; w 1638 roku, dodano marmurową lamperię. Głównym inżynierem budowy był Ali Akbar Isfahani a generalnym wykonawcą Muhibb Ali Beg^[2].

Meczet ma wymiary 100 × 130 metrów. Został wzniesiony na planie czterech iwanów, usytuowanych wokół centralnego dziedzińca, z których prowadzi droga do przykrytych kopułami sal. Główna sala modlitw, jak i cztery iwany, ozdobione są wspaniałą mozaikową dekoracją w siedmiu kolorach i kaligraficznymi inskrypcjami. Kopuła nad salą modlitw wznosi się na wysokość 36 metrów a całkowita wysokość kopuły to 51 metrów^[2].

Meczet jest przedstawiony na rewersie irańskiego banknotu 20 000 riali^[3]