Master of Orion – Wikipedia, wolna encyklopedia

Master of Orion

Logo gry
Producent	Simtex
Wydawca	Microprose
Data wydania	1993
Gatunek	strategiczna gra turowa
Tryby gry	gra jednoosobowa
Wymagania sprzętowe
Platforma	DOS, Mac OS
Strona internetowa

Master of Orion – komputerowa strategiczna gra turowa, należąca do podgatunku 4X, osadzona w świecie science fiction. Została stworzona przez Steve’a Barcię z firmy Simtex, a wydana w roku 1993 przez MicroProse^[1]. Gra doczekała się trzech kontynuacji, Master of Orion II: Battle at Antares, Master of Orion III i Master of Orion: Conquer the Stars.

Akcja gry dzieje się w XXIII wieku, kiedy dziesięć ras żyjących w galaktyce osiągnęło odpowiednio wysoki poziom technologiczny. Dzięki temu rozpoczęły kolonizację kolejnych planet w galaktyce, by zdobywać nowe surowce i miejsce do życia dla swych ludzi. Taka sytuacja może doprowadzić do galaktycznego konfliktu. Jednocześnie, wszystkie rasy znają mit o starożytnej cywilizacji, zamieszkującej świat Orion^[1]. Są 2 sposoby na wygranie gry – wyeliminowanie pozostałych ras, albo zostanie wybranym na rządzącego galaktyką przy zebraniu wszystkich ras^[2].

Na początku rozgrywki gracz wybiera, którą rasę będzie prowadzić w grze, wybiera także liczbę komputerowych przeciwników (od 1 do 5). Każda z ras ma swoją specjalizację, jak np. szybka produkcja żywności, większy przyrost naturalny czy szybszy rozwój technologiczny, a także zdefiniowane wstępne stosunki z innymi rasami^[3][4]. Gra odbywa się w turach, a jedna tura symbolizuje jeden rok w świecie gry^[5]. Na grę składa się wiele elementów – budowa floty kosmicznej, kolonizacja i rozwój planet, a także rozwijanie stosunków dyplomatycznych z innymi rasami w kosmosie^[6].

Główna część rozgrywki przebiega na dwuwymiarowej mapie galaktyki, na której zaznaczone są układy planetarne. Na niej gracz steruje swoimi statkami kosmicznymi, z niej też wchodzi w obraz posiadanych przez siebie planet. W grze wszystkie planety są widoczne od samego początku. Kolonizacja planety wymaga wysłania odpowiednich statków w jej obszar. Planety różnią się pod kątem przydatności do zamieszkania – są one podzielone na kilka typów, np. „jungle”, „barren”, „toxic” czy „tundra”^[7].

Ekrany planety w samej grze są dość uproszczone, prezentują informacje na temat wielkości populacji planety, jej wzrostu, fabryk i zanieczyszczeń. W późniejszej fazie rozgrywki możliwa jest terraformacja planety^[8].

Gra ma 5 ogólnych kategorii rozwoju: Computers, Force Fields, Planetology, Construction, Propulsion, oraz Weapons, każda oferuje inne wynalazki^[9], które zapewniają dostęp do zwiększenia produkcji lepszych broni, lepszych modułów statków czy polepszania jakości planet^[10].

Walka może toczyć się pomiędzy żołnierzami na powierzchni planet, oraz pomiędzy flotami w przestrzeni kosmicznej. Gracz posiada możliwość produkcji własnych statków, dysponując ich niewielką liczbą na początku rozgrywki. Do tego istnieje możliwość zaprojektowania własnych okrętów – wymagają one odpowiedniej technologii, jednocześnie gra ogranicza liczbę typów okrętów do 6^[11].

W grze – poza rozwiązaniami siłowymi – można stosować dyplomację oraz szpiegostwo. Gracz może nawiązywać kontakty handlowe, wymieniać się technologiami, czy też tworzyć sojusze^[12].

• FreeOrion (klon gry na licencji open source)