Matej Kazijski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Matej Kazijski

Матей Казийски

Data i miejsce urodzenia	23 września 1984 Sofia
Wzrost	202 cm
Pozycja	przyjmujący
Informacje klubowe
Klub	Allianz Milano
Numer w klubie	1
Kariera juniorska
Lata Klub 1998–2002 Sławia Sofia
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. 2002–2004 Łukoil Neftochimik Burgas 2004–2005 Sławia Sofia 2005–2007 Dinamo Moskwa 2007–2013 Itas Diatec Trentino 2013 Ar-Rajjan SC 2013–2014 Halkbank Ankara 2014 Ar-Rajjan SC 2014–2015 Itas Diatec Trentino 2015–2018 JTEKT Stings 08.03.2016–2016 Itas Diatec Trentino 2018–30.11.2018 Stocznia Szczecin 14.12.2018–2019 Calzedonia Werona 2019 Al Arabi Ad-Dauha 2019–2020 JTEKT Stings 03.03.2020–2021 Calzedonia Werona 2021–2023 Itas Trentino[1] 2023– Allianz Milano[2]
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz kolekcję cytatów z Mateja Kazijskiego w Wikicytatach

Matej Ilianow Kazijski, bułg. Матей Илианов Казийски (ur. 23 września 1984 w Sofii^[3]) – siatkarz reprezentacji Bułgarii, grający na pozycji przyjmującego. Powołanie do kadry narodowej otrzymał w 2003 roku.

24 stycznia 2024 roku przed spotkaniem 16. kolejki Itasu Trentino z Allianzem Milano we włoskiej Serie A. Zespół z Trydentu postanowił uhonorować swojego byłego przyjmującego, a obecnie zawodnika ekipy gości poprzez zastrzeżenie numeru 1 na koszulce. Podczas uroczystości wręczono symboliczny sztandar, który od lutego zawiśnie pod dachem hali IIl T Quotidiano Arena w Trydencie^[4].

Swoją siatkarską karierę rozpoczął w 1995 roku, gdy miał 11 lat dołączył do klubu VC Skania Sofia. Później przeniósł się do Slawii Sofia, gdzie występował do 21 roku życia. Po przekroczeniu dolnej granicy wieku, w jakim federacja bułgarska pozwala zawodnikom na opuszczanie kraju, Kazijski zasilił szeregi niezwykle silnego rosyjskiego zespołu Dinama Moskwa, otrzymując bardzo wysoki kontrakt. Interesowało się nim wiele silnych klubów, a przede wszystkim włoska Lube Banca Macerata. Na początku swojej kariery podpisał dożywotni kontrakt z jednym z bułgarskich klubów – Sławią Sofią. Ojcem Kazijskiego jest były siatkarz, brązowy medalista mistrzostw Europy z 1981 roku, a także menadżer bułgarskiej reprezentacji – Ilijan Kazijski. Były rekordzista najszybszego serwisu – 132 km/h^[5].

Kazijski regularnie występował w juniorskich reprezentacjach Bułgarii. Pierwszą wielką imprezą jaką wygrał, było mistrzostwo juniorów państw bałkańskich w 2003 roku. W 2003 roku zdobył brązowy medal mistrzostw świata U-21 rozgrywanych w Iranie, jak dotąd był to największy sukces w historii w juniorskiej bułgarskiej siatkówki. Został również najlepiej atakującym zawodnikiem turnieju. W 2004 wraz z reprezentacją Bułgarii zajął 4. miejsce w Lidze Światowej, a mimo młodego wieku wybrano go najlepiej serwującym zawodnikiem. Kolejnym sukcesem siatkarza było zdobycie brązowego medalu na Mistrzostwa Świata 2006 w Japonii. Podczas mundialu został wybrany najlepiej serwującym siatkarzem, a także nominowano go do nagrody MVP. Został również wybrany do "szóstki" roku 2006 na świecie. W 2007 roku, sezon reprezentacyjny nie był zbyt udany dla Kazijskiego. Reprezentacja Bułgarii awansowała do finałów Ligi Światowej, jednak w Katowicach zajęła dopiero 5. miejsce. Mistrzostwa Europy w 2007 roku, rozgrywane w Rosji, także nie był udane. Bułgaria od początku turnieju nie radziła sobie ze słabszymi rywalami, w wyniku czego, zajęła odległe 8. miejsce. Po mistrzostwach Europy w 2007 władze FIVB przyznały reprezentacji Bułgarii dziką kartę, dzięki której znaleźli się w turnieju Pucharu Świata. Kazijski wraz z reprezentacją zajął w Japonii 3. miejsce, które dało awans do igrzysk olimpijskich. Bułgarzy, w turnieju pokonali reprezentację Rosji po zaciętej walce 3:2. Razem z reprezentacją Bułgarii wystąpił podczas igrzysk olimpijskich w 2008 roku w Pekinie. Bułgaria zajęła 5. miejsce. Z turnieju odpadła w ćwierćfinale, po zaciętym meczu, przegranym z reprezentacją Rosji 1:3. W Lidze Światowej 2009 Bułgarzy wypadli słabo, w swojej grupie eliminacyjnej zajęli dopiero 3. miejsce. Kazijski wraz z odmłodzoną reprezentacją Bułgarii sięgnął po brązowy medal mistrzostw Europy w 2009 r. rozgrywanych w tureckim Izmirze. Bułgaria pokonała w meczu o 3. miejsce reprezentację Rosji 3:0^[6]. Dzień wcześniej przegrała półfinał z Polską 0:3. Na zakończenie 2009 r. siatkarska reprezentacja Bułgarii została wybrana najlepszą drużyną roku w Bułgarii.

11 czerwca 2012 r. zrezygnował z gry w reprezentacji, mimo awansu na igrzyska olimpijskie w Londynie. Kazijski odszedł razem z trenerem Radostinem Stojczewem. Cała sytuacja jest związana z zamieszaniem w Bułgarskim Związku Piłki Siatkowej, złym zarządzaniem środkami finansowymi i niewywiązywaniem się przez federację ze swoich zobowiązań wobec trenerów i zawodników^[7].

W sezonie 2005/2006 Dynamo zostało mistrzem kraju, a także awansowało do Final Four Ligi Mistrzów, lecz nie udało się zdobyć we Włoszech medalu. Matej Kazijski w sezonie 2005/2006 dokonał niezwykłej rzeczy, kiedy to w meczu gwiazd rosyjskiej Superligi wystąpił w konkursie na najlepszy wyskok. Ku zaskoczeniu wielu kibiców i ekspertów siatkarskich, młody Bułgar doskoczył ręką do wysokości 379 cm^{[potrzebny przypis]}. Imponuje również ogromną siłą i motoryką w ataku, a także niezwykle mocną i skuteczną zagrywką. Dzięki takimi umiejętnościami zaliczany jest do najlepszych i najwszechstronniejszych siatkarzy młodego pokolenia.

Sezon 2006/2007 dla Kazijskiego rozpoczął się niezwykle efektywnie, wraz z Dynamem zdobył Puchar Rosji, podczas którego został uznany najbardziej wartościowym zawodnikiem (MVP). Europejska Konfederacja Piłki Siatkowej (CEV) wybrała go najlepszym siatkarzem Europy 2006. Zajął 3. miejsce w Lidze Mistrzów i został wybrany najlepiej serwującym zawodnikiem turnieju, choć moskiewskiej drużynie nie udało się zdobyć Mistrzostwa Rosji, Bułgar został wybrany najlepszym zawodnikiem w Superlidze, sezonu 2006/2007 – nagroda im. A. Kuzniecowa.

Od sezonu 2007/2008 jest zawodnikiem klubu Serie A – Itasu Diatec Trentino. Dzięki prezydentowi FIVB Rubenowi Acoście rozwiązał dożywotni kontrakt ze Slawią Sofia, który podpisał w wieku 18 lat. Razem z Itasem Diatec Trentino, zdobył najcenniejsze trofeum w Serie A – "Scudetto". Po sezonie, po raz drugi w karierze został wybrany najlepszym siatkarzem roku 2007 w Europie. Do tej niezwykle prestiżowej nagrody kandydowali Hiszpan Miguel Ángel Falasca oraz Serb Nikola Grbić.

Kolejny sezon z drużyną Trentino w walce o mistrzostwo Włoch rozpoczął porażka w meczu o superpuchar Włoch. Drużynie nie powiodło się także w turnieju o puchar Włoch. Następnie wraz z Itasem Trentino odniósł zwycięstwo w Lidze Mistrzów, której Final Four rozgrywany był w Pradze. Trento pokonało w wielkim finale ekipę Iraklisu Saloniki 3:1, a Matej został wybrany MVP całego turnieju. 17 maja 2009 zdobył wicemistrzostwo Włoch, w finale ekipa Trento zmierzyła się z Coprą Nordmeccanica Piacenza, finał rozstrzygnął się w piątym meczu, wynikiem 3:2 na korzyść Piacenzy. Matej został uznany najlepszym siatkarzem roku 2009 w Bułgarii^[8]

.

Wraz z Trentino Matej zdobył klubowe mistrzostwo świata, a także został wybrany MVP i najlepiej atakującym zawodnikiem turnieju^[9]. Włoski zespół pokonał w finale 3:0 PGE Skrę Bełchatów^[10]. Po tym sukcesie wybrany do najlepszej drużyny świata 2009 roku według magazynu "L’Équipe"^[11]. Zdobył również Puchar Włoch, w finale zespół z Trydentu pokonał Bre Bancę Lannutti Cuneo^[12]. W meczu z Cuneo Matej zaserwował piłkę z prędkością 132 km/h^[13]. Dzięki świetnej grze swojej i całego zespołu, Trentino obroniło tytuł najlepszej drużyny w Europie. Podczas turnieju finałowego rozgrywanego w dniach 1 maja–2 maja 2010 r. w Łodzi Kazijski wygrał Ligę Mistrzów. W półfinale włoski zespół pokonał 3:1 słoweński ACH Volley Bled, a w finale rosyjskie Dinamo Moskwa 3:0^[14]. Na zakończenie sezonu w Serie A Trento zdobyło wicemistrzostwo Włoch. W finale – V-day, drużyna przegrała z Bre Banca Lannutti Cuneo 3:1. W tym sezonie o zdobyciu Scudetto zadecydował jeden mecz. Odbył się on 9 maja 2010 r. w Bolonii^[15].

Kazijski po raz drugi z rzędu sięgnął z Trentino Volley po tytuł klubowego mistrza świata. W trakcie sezonu został również rozegrany mecz o Superpuchar Włoch, który Trentino przegrało z Bre Bancą Lannutti Cuneo. Po raz trzeci z rzędu wygrał Ligę Mistrzów, a na zakończenie turnieju został wybrany najlepszym atakującym siatkarzem Final Four.

Został mistrzem Włoch. Itas Diatec Trentino pokonał w finale rozgrywek Serie A Bre Banca Lannutti Cuneo 3:0.

Został wybrany najlepszym siatkarzem roku w Bułgarii.

Razem z Trentino sięgnął po trzeci tytuł z rzędu Klubowego mistrza świata. Turniej odbywał się w Katarze w Dosze, a na jego zakończenie Kazijski został wybrany najlepiej serwującym siatkarzem. W listopadzie 2011 r. zdobył Superpuchar Włoch. Trentino Volley pokonało Bre Bancę Lannutti Cuneo 3:1, a mecz został rozegrany w Cagliari^[16]. 19 lutego 2012 r. po raz drugi w karierze zdobył puchar Włoch. W finale Trentino pokonało Lube Bance Marche Maceratę 3:2^[17]. W dniach 17-18 marca 2012 r. Trentino Volley po raz czwarty w historii wystąpiło w Final Four Ligi Mistrzów. Tym razem Matej razem z drużyną wywalczył brązowe medale^[18].

22 kwietnia 2012 r. został wicemistrzem Włoch. W finale Trentino Volley przegrało 3:2 z Lube Bance Marche Maceratą, która zdobyła Scudetto^[19].

La Gazzetta dello Sport opublikowała, że Kazijski zaserwował piłkę z szybkością 132 km/h, co jest nieoficjalnym rekordem świata^[20].

Został wybrany najlepszym przyjmującym plebiscytu Volleyball Globe 2012^[21].

W październiku 2012 Trentino Volley po raz czwarty zdobyło złoty medal Klubowych Mistrzostw Świata, wygrywając w finale 3:0 z brazylijskim Sada Cruzeiro Vôlei. Po raz trzeci w historii Matej zdobył Puchar Włoch. Turniej finałowy odbywał się w dniach 26-30 grudnia 2012 w Assago^[22]. 12 maja 2013 po raz trzeci w historii zdobył złoty medal mistrzostw Włoch. Od 16 do 31 maja 2013 występował w katarskiej drużynie Ar-Rajjan SC podczas rozgrywek o puchar Emira^[23]. Razem z katarską drużyną zdobył złoty medal turnieju. W lipcu 2013 poinformował, że opuszcza włoski klub. Razem z trenerem Radostinem Stojczewem wybrał ofertę z Aroma 1. Lig z drużyny Halkbank Ankara^[24]. Po raz kolejny został najlepszym przyjmującym według plebiscytu Volleyball Globe 2013^[25].

Od 1 lipca 2013 broni barw tureckiego Halbanku Ankara. Na początku sezonu zdobył superpuchar Turcji dzięki wygranej z Arkasem Izmir, a na zakończenie tego spotkania został wybrany MVP^[26]. Następnie zdobył srebrny medal Ligi Mistrzów w final four rozgrywanym 22-23 marca 2014 w Ankarze, a na zakończenie tego turnieju został wybrany najlepiej przyjmującym siatkarzem^[27]. W kwietniu 2014 Halkbank triumfował w rozgrywkach o puchar Turcji^[28]. Matej wystąpił również w finale Aroma 1. Lig. Drużyna z Ankary pokonała w czterech meczach Fenerbahçe Stambuł i zdobyła złoty medal mistrzostw Turcji^[29]. Po zakończeniu sezonu został ponownie wypożyczony do katarskiego Ar-Rajjan SC, który zdobył srebrny medal Klubowych Mistrzostw Świata rozgrywanych w Brazylii w Belo Horizonte. Kazijski dostał także nagrodę indywidualną dla najlepszego przyjmującego turnieju^[30].

Po sezonie przerwy ponownie wrócił do włoskiej Serie A i występował w Trentino Volley^[31].

Mistrzostwa juniorów państw bałkańskich:

• 2003

Mistrzostwa świata juniorów:

• 2003

Mistrzostwa świata:

• 2006

Puchar Świata:

• 2007

Mistrzostwa Europy:

• 2009

Memoriał Huberta Jerzego Wagnera:

• 2010

Liga bułgarska:

• 1999
• 2005

Puchar Bułgarii:

• 2004

Puchar Rosji:

• 2006

Liga rosyjska:

• 2006
• 2007

Liga Mistrzów:

• 2009, 2010, 2011
• 2014, 2022
• 2007, 2012

Liga włoska:

• 2008, 2011, 2013, 2015, 2023^[32]
• 2009, 2010, 2012
• 2024^[33]

Klubowe Mistrzostwa Świata:

• 2009, 2010, 2011, 2012
• 2014, 2022^[34]
• 2021

Puchar Włoch:

• 2010, 2012, 2013

Superpuchar Włoch:

• 2011, 2021

Superpuchar Turcji:

• 2013

Puchar Turcji:

• 2014

Liga turecka:

• 2014

Puchar CEV:

• 2015

Liga japońska:

• 2020
• 2017

• 2003: Najlepszy atakujący mistrzostw świata juniorów
• 2004: Najlepszy zagrywający Ligi Światowej
• 2006: Najlepszy atakujący Ligi Światowej
• 2006: Najlepszy zagrywający mistrzostw świata
• 2006: Uznany za najlepszego siatkarza Europy przez CEV
• 2006: MVP Pucharu Rosji
• 2007: Najlepszy zagrywający Ligi Mistrzów
• 2007: MVP w finale o mistrzostwo Rosji
• 2007: Laureat nagrody im. A. Kuzniecowa
• 2007: Najlepszy siatkarz Europy przez CEV
• 2008: Najlepszy siatkarz roku w Bułgarii
• 2008: MVP w finale o mistrzostwo Włoch
• 2009: MVP Ligi Mistrzów
• 2009: MVP i najlepszy atakujący klubowych mistrzostw świata
• 2009: 5. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca roku w Bułgarii oraz uznanie siatkarskiej reprezentacji Bułgarii najlepszą drużyną roku^[35]
• 2009: Najlepszy siatkarz roku w Bułgarii
• 2010: Najlepszy atakujący Memoriału Huberta Jerzego Wagnera
• 2010: Najlepszy siatkarz roku w Bułgarii^[36]
• 2010: Wybrany mężczyzną roku w Bułgarii przez słuchaczy radia Dirk^[37]
• 2011: Najlepszy atakujący Ligi Mistrzów
• 2011: Najlepszy serwujący klubowych mistrzostw świata
• 2011: Najlepszy siatkarz roku w Bułgarii^[38]
• 2012: Najlepszy siatkarz roku w Bułgarii^[39]
• 2012: Najlepszy przyjmujący plebiscytu Volleyball Globe 2012
• 2013: Najlepszy przyjmujący plebiscytu Volleyball Globe 2013
• 2013: MVP Superpucharu Turcji
• 2014: Najlepszy przyjmujący Ligi Mistrzów
• 2014: Najlepszy przyjmujący klubowych mistrzostw świata
• 2021: MVP Superpucharu Włoch
• 2022: Najlepszy atakujący Klubowych Mistrzostw Świata

• Profil siatkarza na stronie Siatkowka.net. siatkowka.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-26)]. (pol.)
• Sylwetka siatkarza na oficjalnej stronie FIVB (ang.)
• Profil siatkarza na oficjalnej stronie klubu. trentinovolley.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-30)]. (ang.)
• laureaci nagrody im. A.Kuzniecowa (ros.)