Materac przeciwodleżynowy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Materac przeciwodleżynowy – rodzaj materaca przeznaczony dla osób zagrożonych odleżynami (profilaktyka przeciwodleżynowa) lub doświadczających odleżyn, charakteryzujący się oddziaływaniem zmieniającym, w tym zwłaszcza zmniejszającym, ucisk wywierany na ciało chorego oraz pobudzający jego krążenie i ukrwienie[1].
Podział
[edytuj | edytuj kod]Ze względu na sposób działania materace przeciwodleżynowe dzieli się na:
- statyczne (stałociśnieniowe):
- z siemienia lnianego,
- żelowe,
- piankowe,
- z wypełnieniem z granulatu styropianowego,
- dynamiczne (zmiennociśnieniowe), zapewniające wspomaganie dopływu krwi do tkanek przez wywieranie zmiennego ucisku na ciało,
- pneumatyczne[1].
Skutecznie działający materac winien charakteryzować się płynną regulacją ciśnienia (optymalnie w granicach 45-86 mmHg), która uwzględniać powinna ciężar pacjenta i pozycję jego ciała[1].
Podobne wyroby
[edytuj | edytuj kod]Innymi działającymi przeciwodleżynowo wyrobami są podkładki przeciwodleżynowe (stosowane przy zmniejszeniu ucisku na najbardziej obciążone miejsca ciała), poduszki przeciwodleżynowe do siedzenia i poduszki pneumatyczne w profilaktyce i leczeniu odleżyn w okolicach pośladków[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Danuta Sikorska, PROFILAKTYKA PRZECIWODLEŻYNOWA. Poradnik dla pacjentów i ich rodzin, w: Szpital Specjalistyczny w Kościerzynie. [dostęp 2019-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-08)].