Matt Bianco – Wikipedia, wolna encyklopedia
Mark Reilly, lider Matt Bianco, 2014 | |
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Aktywność | od 1983 |
Wydawnictwo | WEA, East West Records, Victor Entertainment, ZYX Music, EmArcy Records |
Skład | |
Mark Reilly | |
Byli członkowie | |
Mark Fisher, Basia Trzetrzelewska, Danny White, Kito Poncioni, Jenni Evans | |
Strona internetowa |
Matt Bianco – brytyjska grupa muzyczna, założona w roku 1983, wykonująca muzykę z pogranicza popu, jazzu i bossa novy. Liderem grupy i jej jedynym stałym członkiem jest Mark Reilly. Na przestrzeni lat w skład wchodzili również Basia Trzetrzelewska i Danny White. Do najsłynniejszych przebojów grupy należą „Get Out of Your Lazy Bed”, „Half a Minute”, „Yeh Yeh” i „Don’t Blame It on That Girl”.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zespół został założony przez Marka Reilly’ego, Danny White’a i Kito Poncioniego. Do składu szybko weszła także polska wokalistka Basia Trzetrzelewska, która wcześniej występowała z Dannym w grupie Bronze[1]. Poncioni odszedł z Matt Bianco jeszcze przed nagraniem pierwszej płyty, Whose Side Are You On?, wydanej przez wytwórnę WEA w 1984. Płyta odniosła sukces, wchodząc na międzynarodowe listy sprzedaży, w tym do 3. miejsca w Niemczech i 1. w Austrii[2]. Pochodziło z niej pięć przebojowych singli: „Get Out of Your Lazy Bed”, „Half a Minute”, „Sneaking Out the Back Door”, „More Than I Can Bear” i nagranie tytułowe.
Pomimo sukcesów, Basia i Danny wkrótce opuścili Matt Bianco, by zająć się solową karierą wokalistki. Do zespołu dołączył wówczas Mark Fisher oraz została rekrutowana nowa wokalistka, Jenni Evans. W 1986 roku ukazała się druga płyta, zatytułowana po prostu Matt Bianco, jednak tuż po jej wydaniu Evans również odeszła z zespołu i nie została zastąpiona. Z tej płyty pochodzi duży przebój „Yeh Yeh”, cover piosenki, którą w latach 60. wydał Georgie Fame. Druga płyta dorównała popularnością debiutanckiej i uplasowała się w top 10 na kilku europejskich listach, w tym ponownie na miejscu 1. w Austrii[3].
W 1988 roku singel „Don’t Blame It on That Girl” dotarł do 11. miejsca na brytyjskiej liście przebojów, zostając tym samym największym sukcesem Matt Bianco w tym zestawieniu[4]. Piosenka promowała ich trzecią płytę, Indigo, która okazała się kolejnym sukcesem komercyjnym. Część materiału na niej wyprodukował Emilio Estefan[5]. W 1990 roku ukazała się kompilacja największych hitów zespołu, The Best of Matt Bianco, którą promowało nagranie „Wap Bam Boogie”. Kolejna płyta, Samba in Your Casa, ukazała się jesenią 1991 i kończyła współpracę Matt Bianco z koncernem Warner. Nie odniosła ona sukcesu, choć singel „What a Fool Believes” był umiarkowanym hitem w Irlandii[6].
Kolejne płyty muzycy zaczęli wydawać niezależnie, jedynie przy wsparciu takich wytwórni jak Victor Entertainment w Japonii czy ZYX Music w Niemczech, gdzie zespół wciąż cieszył się popularnością. W 1994 „Our Love” był ich ostatnim singlem jaki uplasował się na niemieckiej liście przebojów[7]. Płyta World Go Round z 1997 dotarła do 23. miejsca na liście sprzedaży w Japonii[8].
Po nagraniu albumu Echoes (2002) Reilly i Fisher tymczasowo zawiesili współpracę, a do zespołu tymczasowo powrócili Basia Trzetrzelewska i Danny White. W roku 2004 odbyła się premiera albumu Matt’s Mood, wydanego przez EmArcy Records i koncern Universal. Był to pierwszy od dwudziestu lat album Matt Bianco nagrany w oryginalnym składzie. Powrót ten spotkał się z dobrym przyjęciem, a płyta weszła na międzynarodowe listy przebojów, w tym na miejsce 10. w Polsce[9]. Basia i Danny ponownie odeszli z Matt Bianco po zagraniu trasy koncertowej, a do zespołu powrócił Mark Fisher. Kolejne płyty duetu przeszły jednak bez echa.
W 2016 Matt Bianco wspólnie z holenderską grupą jazzową New Cool Collective wydał płytę The Things You Love, już bez Fishera, który zmarł pod koniec roku[10]. W 2017 ukazało się solowe wydawnictwo Gravity, a w 2020 kolejna kolaboracja z New Cool Collective pt. High Anxiety. W 2022 Matt Bianco wydał dwupłytowe wydawnictwo The Essential Matt Bianco. Re-Imagined, Re-Loved, na którym znalazły się nowe wersje i remiksy starszych przebojów.
Skład
[edytuj | edytuj kod]- Obecni członkowie
- Mark Reilly – wokal
- Byli członkowie
- Mark Fisher – instrumenty klawiszowe
- Danny White – instrumenty klawiszowe
- Basia Trzetrzelewska – wokal
- Kito Poncioni – gitara basowa
- Jenni Evans – wokal
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- 1984: Whose Side Are You On?
- 1986: Matt Bianco
- 1988: Indigo
- 1991: Samba in Your Casa
- 1994: Another Time Another Place
- 1995: Gran Via
- 1997: World Go Round
- 2000: Rico
- 2002: Echoes
- 2004: Matt’s Mood
- 2009: Hifi Bossanova
- 2012: Hideaway
- 2016: The Things You Love (oraz New Cool Collective)
- 2017: Gravity
- 2020: High Anxiety (oraz New Cool Collective)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona internetowa (ang.)
- Matt Bianco w bazie Discogs
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paul Sinclair: From Matt Bianco to Basia: The story of “Time and Tide”. SuperDeluxeEdition, 2013-06-25. [dostęp 2024-08-08]. (ang.).
- ↑ Matt Bianco - Whose Side Are You On. austriancharts.at. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).
- ↑ Matt Bianco - Matt Bianco. austriancharts.at. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).
- ↑ Chart Stats - Matt Bianco. chartstats.com. [dostęp 2011-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-21)]. (ang.).
- ↑ Matt Collar: Matt Bianco Songs, Albums, Reviews, Bio & More.... AllMusic. [dostęp 2024-10-11]. (ang.).
- ↑ The Irish Charts - All there is to know. irishcharts.ie. [dostęp 2021-05-05]. (ang.).
- ↑ Matt Bianco | Our Love | Single. offiziellecharts.de. [dostęp 2024-10-11]. (niem.).
- ↑ マット・ビアンコのアルバム売上TOP3作品. Oricon. [dostęp 2024-08-03]. (jap.).
- ↑ Oficjalna lista sprzedaży :: OLIS - Official Retail Sales Chart | sales for the period 17.05.2004 - 23.05.2004. olis.onyx.pl. [dostęp 2024-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-27)]. (ang.).
- ↑ Matt Bianco Member Mark Fisher Dies. Diffuser.fm, 2016-12-14. [dostęp 2016-12-15]. (ang.).