Metr przestrzenny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Metr przestrzenny, ster (z gr. στερεός „twardy, stały, sztywny, przestrzenny”) – miara objętości (jednostka pomocnicza) stosowana przy szacowaniu przestrzeni potrzebnej do transportu towarów.

W leśnictwie stosunkowo ściśle związana z kubikiem: w jednym metrze przestrzennym drewna (w postaci kloców przeznaczonych na opał lub do papierni) znajduje się zazwyczaj około 0,65 kubika drewna, to znaczy 0,65 metra sześciennego tego surowca. U gatunków mających cienką korę buk, grab, jodła i świerk przelicznik ten wynosi 0,7 (wartości tych przeliczników dla różnych grup drewna i długości kłód znajdują się w tabelach opublikowanych w normach^[1]). We Francji i w Niemczech miara ta nosiła nazwę odpowiednio stère^[2] i Ster.

Metr przestrzenny w odniesieniu do innych towarów ściśle zależy od ich właściwości, opakowania, sposobu składowania/transportowania itp. W szczególności na przykład metr przestrzenny mebli (w meblarstwie miara ta dosyć często jest również stosowana) ma całkiem inną masę i charakter wówczas, kiedy meble są przechowywane lub transportowane w częściach, a inną – gdy są już poskładane w całość.

Symbol jednostki metra przestrzennego to st albo m³(st). Mimo spójności z metrem jednostka st nie została uwzględniona w układzie SI.