Mewy – Wikipedia, wolna encyklopedia

	Informacje w projektach siostrzanych
	Cytaty w Wikicytatach
	Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Mewy
	Larinae
	Rafinesque, 1815
	; Przedstawiciel podrodziny – mewa srebrzysta (Larus argentatus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	mewowce
Parvordo	Larida
Nadrodzina	Laroidea
Rodzina	mewowate
Podrodzina	mewy
	Typ nomenklatoryczny
	Larus Linnaeus, 1758
Synonimy
	Laridia Rafinesque, 1815;
	Laridia Rafinesque, 1815;
Rodzaje
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies

Mewy^[3] (Larinae) – podrodzina ptaków z rodziny mewowatych (Laridae).

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje gatunki zamieszkujące cały świat^[4].

Mewy charakteryzują się następującymi cechami:

zróżnicowana masa ciała (od 100 g do 3 kg)
słabo zaznaczony dymorfizm płciowy
polimorfizm wiekowy i słabiej zaznaczony dymorfizm sezonowy
osobniki dorosłe ubarwione są najczęściej jasno, czasem z domieszką szarego i czarnego
młode zazwyczaj brunatno-białe
gęste i zbite upierzenie o dobrze działającym gruczole kuprowym
krępy tułów o długich skrzydłach, które w większości składają się z długich kości dłoni i lotek
duża głowa z mocnym, prostym dziobem
nogi o 3 palcach spiętych błoną pławną, palec tylny słabo rozwinięty lub brak
duże gatunki późno dojrzewają i przed osiągnięciem dojrzałości płciowej kilkakrotnie zmieniają ubarwienie
doskonali lotnicy, latając pokonują długie dystanse. Potrafią szybować w czasie burzy i wirować w powietrzu
dobrze pływają, ale nie nurkują
na lądzie dobrze chodzą i biegają
pierzą się 2 razy w roku, po całkowitej wymianie piór jesienią przybierają skromniejsze upierzenie
żerują zarówno na lądzie, jak i w wodzie; wszystkożerne, choć wyraźnie przeważa pokarm zwierzęcy
bardzo towarzyskie, często gnieżdżą się w dużych, gwarnych koloniach
w zniesieniu zazwyczaj 1 do 3 jaj w płytkich jamkach w ziemi
pisklęta to zagniazdowniki, lecz jeszcze długo po uzyskaniu zdolności do lotu żebrzą o pokarm, wkładany przez dorosłe osobniki prosto do dziobów. Pokryte są gęstym i plamistym puchem
największa z nich to mewa siodłata o rozpiętości skrzydeł 170 cm i średniej masie 1,8 kg^[5]

Do podrodziny należą następujące rodzaje^[3]:

Creagrus Bonaparte, 1854 – jedynym przedstawicielem jest Creagrus furcatus (Néboux, 1846) – mewa widłosterna
Hydrocoloeus Kaup, 1829 – jedynym przedstawicielem jest Hydrocoloeus minutus (Pallas, 1776) – mewa mała
Rhodostethia W. MacGillivray, 1842 – jedynym przedstawicielem jest Rhodostethia rosea (W. MacGillivray, 1824) – mewa różowa
Rissa Stephens, 1826
Pagophila Kaup, 1829 – jedynym przedstawicielem jest Pagophila eburnea (Phipps, 1774) – mewa modrodzioba
Xema Leach, 1819 – jedynym przedstawicielem jest Xema sabini (J. Sabine, 1819) – mewa obrożna
Saundersilarus Dwight, 1926 – jedynym przedstawicielem jest Saundersilarus saundersi (Swinhoe, 1871) – mewa chińska
Chroicocephalus Eyton, 1836
Leucophaeus Bruch, 1853
Ichthyaetus Kaup, 1829
Larus Linnaeus, 1758

↑ Larinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 72. (fr.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 – mewy (wersja: 2021-07-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-31].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-05]. (ang.).
↑ Karel Stastny, Ptaki wodne, Wydawnictwo Delta, Warszawa 1993.