Mezenchyma – Wikipedia, wolna encyklopedia
Mezenchyma, tkanka mezenchymatyczna – tkanka łączna zarodkowa. Występuje tylko w okresie zarodkowym. Z niej powstają wszystkie rodzaje tkanek łącznych, tkanka kostna, tkanka chrzęstna, tkanka mięśniowa (w tym komórki tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej typu sercowego)[1][2]. Jej gwiaździste komórki mają charakter totipotencjalny. Galaretowata substancja podstawowa tkanki łącznej zarodkowej pozbawiona jest włókien.
Jest to tkanka zarodkowa pochodzenia głównie mezodermalnego, jej elementy komórkowe pochodzą od pierwotnych listków zarodkowych[3]. Mezenchyma przekształca się w tkankę łączną.
Mezenchymą nazywana jest też galaretowata substancja międzykomórkowa z nielicznymi, zwykle ameboidalnymi komórkami, czasami także z nielicznymi włóknami, wypełniająca przestrzeń między ekto- i endodermą niższych bezkręgowców (wstężnic i niektórych parzydełkowców). Jej funkcjonalnym odpowiednikiem jest mezoglea pozostałych parzydełkowców i mezohyl gąbek[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leslie P. Gartner, James L. Hiatt, Judy M. Strum: Cell biology and histology. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, 2007, s. 83. ISBN 0-7817-8577-4.
- ↑ Thomas Sadler, Jan Langman: Langman's medical embryology. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, 2006. ISBN 0-7817-9485-4.
- ↑ Adam Urbanek: Jedno istnieje tylko zwierzę...: myśli przewodnie biologii porównawczej. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2007. ISBN 978-83-88147-08-1.
- ↑ Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16108-8.