Mięso drobiowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mięso drobiowe – mięso ptaków hodowlanych (drobiu), zawierające duże ilości białka i małe ilości tłuszczu (zwłaszcza mięso z piersi kurczaków i indyków). W porównaniu z wieprzowiną i wołowiną charakteryzuje się większą wartością odżywczą i dietetyczną. W Polsce stanowi 25% spożywanego mięsa^[1].

• bardzo dużo pełnowartościowego białka, które jest łatwo przyswajalne przez organizm^[1]
• mało tłuszczu, więc niska wartość energetyczna
• najwięcej tłuszczu pod skórą, co ułatwia jego oddzielanie
• dużo kwasów tłuszczowych nienasyconych
• niska temperatura topnienia tłuszczu
• dużo cynku, magnezu, potasu i witamin z grupy B, co powoduje większy pobór energii z pożywienia i wzmacnia układ odpornościowy

Według 12-letnich badań przeprowadzonych przez Centrum dla Nauki w Interesie Publicznym (ang. Center for Science in the Public Interest CSPI) w USA mięso drobiowe jest mięsem dostępnym w obrocie handlowym, którym najłatwiej się zatruć^[2][3].

Mięso drobiowe jest łatwe do przyrządzenia i nadaje się niemal do każdej potrawy we wszelakich formach^[4]:

• gotowane
• duszone
• smażone
• pieczone

Dawniej w Polsce do mięsa drobiowego dodawano głównie^[1]:

• daktyle
• kasztany
• migdały
• pomarańcze
• rodzynki
• śliwki

Drób często przyrządzano z sosami^[1]:

• z wiśni (czerwony)
• z powideł śliwkowych (czarny)
• z szafranu (żółty)
• z curry (żółty)

Na przełomie XVIII i XIX wieku do Europy przyszła moda na kuchnię francuską, a głównie na dania faszerowane.

Wtedy kurczęta nadziewane, rolady i roladki z nadzieniami i farszami z nich robionymi stały się przysmakiem całego kontynentu^[1].