French
DeutschMichał Drwięga – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) Michał Drwięga (przed 1938) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | sędzia, notariusz, adwokat |
| Odznaczenia | |
 | |
.png){kind=small}
Michał Drwięga (ur. 20 września 1886 w Posadzie Olchowskiej, zm. 9 grudnia 1978[1]) – polski żołnierz, doktor praw, sędzia, adwokat, notariusz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 20 września 1886 w Posadzie Olchowskiej pod Sanokiem jako syn Jakuba i Franciszki z domu Bar[2]. W 1906 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Marian Placzek, Bronisław Polityński, Michał Stepek, Ryszard Zacharski, Tadeusz Zaleski – także późniejsi żołnierze Wojska Polskiego)[3][4][5]. W 1912 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując tytuł doktora praw[2]. Od około 1913 był auskultantem w C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku[6][2].
Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1912, 1920, 1921, 1922, 1924)[7][8]. Od 1913 był członkiem Polowych Drużyn Sokolich i Drużyn Strzeleckich[2]. Po wybuchu I wojny światowej służył w szeregach Legionów Polskich od sierpnia 1914 używając pseudonimu „Mecenas”[2][9]. Od 1917 był podprokuratorem w Kutnie[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej[2]. Od 1921 był sędzią okręgowym we Włocławku oraz adwokatem w Kutnie, od 1923 sędzią w Chojnicach, od 1924 adwokatem w Czersku, od 1925 do 1928 notariuszem tamże, od 1929 do 1936 adwokatem i notariuszem w Bydgoszczy, przed 1938 został notariuszem w Gdyni[2].
Został wiceprezesem oddziału Ligi Morskiej i Kolonialnej, Federacji Polskiego Związku Obrońców Ojczyzny, członkiem zarządu Związku Strzeleckiego, prezesem oddziału Związku Legionistów Polskich, członkiem komisji rewizyjnej Powszechnego Banku Kredytowego, członkiem zarządu Związku Rezerwistów[2].
18 stycznia 1919 jego żoną została Maria Włodarska[2].
Odznaczenia i ordery
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ [Małgorzata Sokołowska, Encyklopedia Gdyni, Tom 1, s. 153, Verbi Causa, 2006]
- ↑ a b c d e f g h i j k Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 152.
- ↑ 25. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1905/1906. Sanok: 1906, s. 50.
- ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 131 z 1 lipca 1906.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-23].
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 142.
- ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 147, 150, 153. ISBN 978-83-939031-1-5.
- ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29 listopada 2009. [dostęp 2016-11-23].
- ↑ Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku wskazało jako legionistę Marcina Drwięgę, ur. 1886 w Posadzie Olchowskiej, będącego przed 1914 stolarzem. Por. Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918. Marcin Drwięga. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-11-25].