Michał Sajkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michał Sajkowski
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1902
Rataliszki

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1989
Gdańsk

Stopień instruktorski

Harcmistrz

Data przyrzeczenia harcerskiego

1919

Mianowanie instruktorskie

1935

Organizacja harcerska

Związek Harcerstwa Polskiego

Naczelnik Harcerzy
Okres sprawowania

od 1944
do 1945

Następca

Roman Kierzkowski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Michał Sajkowski (ur. 30 czerwca 1902 w Rataliszkach na Wileńszczyźnie, zm. 7 czerwca 1989 w Gdańsku), nauczyciel, instruktor harcerski, harcmistrz, drużynowy w Pluskach (1931-1935), hufcowy Hufca Harcerzy w Brasławiu (1935-1939), członek Tymczasowej Naczelnej Rady Harcerskiej (1944-1945), Naczelnik Harcerzy (1944-1945), hufcowy Hufca Harcerzy w Chojnicach (od 1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 czerwca 1920 w Rataliszkach (powiat Podbrzezie) na Wileńszczyźnie w rodzinie rolnika Jerzego i Malwiny z Mincewiczów. Miał siedmiu młodszych braci. Po ukończeniu pięcioklasowej rosyjskiej szkoły podstawowej w latach 1914-1920 uczył się w Gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Wilnie, a następnie w Seminarium Nauczycielskim. W latach 1925–1926 odbył służbę wojskową ze szkoleniem specjalności telegrafisty w Zegrzu, a po powrocie z wojska był zatrudniony na stanowisku nauczyciela kolejno w Żurawoszczyźnie (gmina Jody), Pluskach i Drui.

Harcerska służba

[edytuj | edytuj kod]

Do harcerstwa wstąpił w czasach nauki w Wilnie w 1918, przyrzeczenie harcerskie złożył w kwietniu 1919. Należał do 10 Wileńskiej Drużyny Harcerzy, gdzie awansował na zastępowego a następnie został przybocznym. W 1921, gdy drużynowym został Józef Grzesiak "Czarny" i drużyna przekształciła się w "Czarną Trzynastkę Wileńską" pozostał w niej przybocznym. W 1931 gdy został kierownikiem szkoły w Pluskach założył i poprowadził drużynę harcerską, a w 1935 został mianowany hufcowym Hufca Harcerzy w Brasławiu, którą pełnił do wybuchu II wojny światowej. W 1935 przeszedł kurs instruktorski w Nierodzimiu (kurs prowadził hm. Aleksander Kamiński), w 1936 został mianowany podharcmistrzem a w 1945 harcmistrzem[1].

Jeszcze przed zakończeniem wojny powrócił do służby instruktorskiej, we wrześniu 1944 w Lublinie został powołany w skład Tymczasowej Naczelnej Rady Harcerskiej oraz powierzono mu pełnienie funkcji Naczelnika Harcerzy. W kwietniu 1945 złożył rezygnację z pełnionej funkcji i po wyjeździe do Chojnic gdzie został hufcowym Hufca Harcerzy.

Powtórnie do służby instruktorskiej powrócił w 1957 pomagając w reaktywowaniu w Chojnicach hufca ZHP. W 1978 otrzymał honorowy stopień harcmistrza Polski Ludowej[1].

Czas wojny

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1939 podobnie jak większość rezerwistów został zmobilizowany, brał udział w obronie Lwowa, a po zajęciu wschodnich rubieży przez Armię Czerwoną w cywilnym ubraniu przedostał się na Wileńszczyznę, gdzie szybko włączył się w konspiracyjną działalność ZWZ. Kilkukrotnie musiał uciekać i ukrywać, był podejrzewany przez Rosjan o szpiegostwo[2].

Po wojnie

[edytuj | edytuj kod]

W 1945 z rodziną przyjechał do Chojnic, gdzie otrzymał posadę w starostwie kierownika wydziału organizacji i handlu. Pełnił także kierownicze funkcje w miejscowych strukturach Związku Administracji Państwowej, Powiatowej Radzie Związków Zawodowych i Spółdzielni Spożywców. w 1946 otrzymał poniemieckie gospodarstwo w ramach rekompensaty za pozostawione mienie na wschodzie, gdzie prowadził ogrodnictwo. W latach 1948–1950 był więziony Urząd Bezpieczeństwa w związku z prowadzonym śledztwem za przynależność do Armii Krajowej. Jesienią 1957 otrzymał pracę na etacie kierownika internatu w zakładzie wychowawczym, ale po roku został zwolniony. W 1959 przeniósł się do Gdańska, uczył w szkołach Gdańska i Gdyni, w międzyczasie ukończył studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Na emeryturę przeszedł w 1969.

Od 1929 był żonaty z nauczycielką Władysławą Kędrą (1907-1988), z którą miał dwie córki i syna.

Zmarł 7 czerwca 1989 w Gdańsku i został pochowany na miejscowym cmentarzu Srebrzysko.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jarzębowski K., Kuprianowicz L.: Harcmistrzynie i harcmistrze Związku Harcerstwa Polskiego mianowani w latach 1920-1949, Kraków 2006, s. 182.
  2. Darek Szczecina, Harcmistrz Michał Sajkowski. Z lilijką w życiorysie [online], Nasze Miasto, 21 października 2013 [dostęp 2022-01-05] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]