Michał Siciński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michał Siciński

Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1874 Grabowiec
Data i miejsce śmierci	3 listopada 1941 Auschwitz-Birkenau
senator RP I kadencji
Okres	od 1922 do 1927
Przynależność polityczna	Chrześcijański Związek Jedności Narodowej
senator RP III kadencji
Okres	od 1930 do 1935
Przynależność polityczna	Stronnictwo Narodowe
Odznaczenia

Michał Siciński (ur. 10 grudnia 1874 w Grabowcu, zm. 3 listopada 1941 w Auschwitz-Birkenau) – polski polityk, nauczyciel, działacz związkowy i Narodowej Demokracji, senator RP I i III kadencji.

Syn Szymona i Karoliny z Rogowskich, urodził się w Grabowcu (obecnie obwód lwowski). Ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie seminarium nauczycielskie w tym mieście. Działał wówczas w Polskim Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” oraz w Towarzystwie Szkoły Ludowej. Po ukończeniu seminarium uczył w kilku szkołach we wschodniej Małopolsce. Po zdaniu egzaminu na nauczyciela wydziałowego z grupy matematyczno-przyrodniczej, w 1898 objął stanowisko nauczyciela w Szkole Męskiej im. Henryka Sienkiewicza we Lwowie, w której pracował do lat 30. XX w.

W 1903 związał się z ruchem narodowym. Od 1905 należał do Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. Od 1906 równocześnie zasiadał we władzach Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Z jego ramienia nawiązał kontakty z polskimi nauczycielami z pozostałych zaborów oraz organizował tajne komplety dla nauczycieli z Królestwa Kongresowego.

W czasie I wojny światowej zorganizował Obywatelski Komitet Pomocy Nauczycielskiej we Lwowie oraz pomoc dla osób bezdomnych. W 1915 zmobilizowany do austriackiej szkoły oficerskiej, lecz został z niej wkrótce zwolniony, prawdopodobnie ze względów zdrowotnych. W kolejnych latach wojny pracował w wydawnictwie szkolnym we Lwowie.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości jako przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego był zaangażowany w nawiązywanie kontaktów z organizacjami nauczycielskimi z innych byłych zaborów. W 1920 jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego i wziął udział wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu sierżanta. Dostał się do niewoli, jednak z niej zbiegł i przez Rumunię powrócił do Polski.

W 1921 był jednym z inicjatorów założenia Stowarzyszenia Chrześcijańsko-Narodowego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych. Wszedł w skład zarządu głównego tej organizacji, a od 1925 aż do wybuchu II wojny światowej był jej prezesem. Ponadto działał w Związku Ludowo-Narodowym z list którego w 1922 wybrany został senatorem RP jako reprezentant województwa stanisławowskiego. W Senacie był członkiem komisji Oświaty i Kultury oraz wiceprzewodniczącym sejmowego Koła Nauczycielskiego. Po trwającej jedną kadencję przerwie, w 1930 ponownie wybrany został senatorem RP z okręgu nr 5 (województwo białostockie) z listy Stronnictwa Narodowego. W Senacie był członkiem komisji regulaminowej. Po zakończeniu kadencji w 1935 nie był już nigdy członkiem parlamentu. Do wybuchu wojny pracował w ruchu nauczycielskim.

1 września 1939 przebywał w Warszawie. Podczas obrony miasta został członkiem Komisji Oświatowej przy Komitecie Obywatelskim Stolicy. Z ramienia Stowarzyszenia Chrześcijańsko-Narodowego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych działał w konspiracyjnym zrzeszeniu organizacji nauczycielskich. Działał również w konspiracji Stronnictwa Narodowego. W połowie 1941 został aresztowany przez Niemców. Początkowo osadzony na Pawiaku, następnie wywieziony do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie otrzymał numer obozowy 18 608 i gdzie 3 listopada 1941 zmarł.

• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)^[1]

• Michał Siciński. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2019-10-16]. (pol.).
• Michał Siciński. Sejm RP. [dostęp 2019-10-16]. (pol.).