Michael von der Heide – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michael von der Heide

Michael von der Heide (2010)
Data i miejsce urodzenia	16 października 1971 Amden
Instrumenty	fortepian, gitara
Gatunki	pop, jazz, folk, rock, chanson
Zawód	piosenkarz, autor tekstów
Aktywność	od 1996
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Michael von der Heide (ur. 16 października 1971 w Amden) – szwajcarski piosenkarz.

Jest synem Niemca i Szwajcarki. Jako dziecko nauczył się grać na fortepianie i gitarze^[1].

W 1996 nagrał i wydał debiutancki album studyjny sygnowany jego imieniem i nazwiskiem^[2]. W 1998 wydał drugą płytę pt. 30°^[3], którą promował singlem „Bad Hair Days”^[4]. Album dotarł do 18. miejsca listy najczęściej kupowanych płyt w Szwajcarii^[5]. W 1999 wziął udział z utworem „Bye Bye Bar” w niemieckich eliminacjach do 44. Konkursu Piosenki Eurowizji^[6]. W marcu wystąpił w finale selekcji i zajął piąte miejsce^[7].

W 2000 wydał trzeci album studyjny pt. Tourist^[8], który zadebiutował na piątym miejscu listy najczęściej kupowanych płyt w Szwajcarii^[9]. Również w 2000 wydał singiel „Paradies”^[10]. W październiku 2001 wydał czwarty album studyjny pt. Hildegard^[11], a w 2002 – piąty album pt. Frisch^[12], z którym zadebiutowała na 44. miejscu listy najczęściej kupowanych albumów w Szwajcarii^[13]. Płytę promował singlem „Kriminaltango”, nagranym z Niną Hagen^[14].

W 2005 wydał album pt. 2 Pièces, na którym znalazł się m.in. utwór Nicka Cave’a i Kylie Minogue „When the Wild Roses Grow?” w interpretacji von der Heide’a i Kuno Lauenera^[15]. W maju 2008 wydał siódmy album studyjny pt. Freie Sicht^[16], który promował singlami „Immer wenn du denkst”^[17] i „Gib mir was von dir”^[18]. W grudniu 2009 został ogłoszony przez szwajcarskiego nadawcę publicznego SF reprezentantem Szwajcarii w 55. Konkursie Piosenki Eurowizji^[19]. Z konkursowym singlem „Il pleut de l’or”^[20] zadebiutował na 65. miejscu listy przebojów w kraju^[21]. 27 maja wystąpił w drugim półfinale konkursu i zajął ostatnie, 17. miejsce, niekwalifikując się do finału^[22].

Pod koniec sierpnia 2011 wydał ósmy albm studyjny pt. Lido^[23], którą promował singlami „J’ai perdu ma jeunesse”, „Reste” i „La nuit dehors” oraz utworem „Bleu infini” DJ Antoine’a z gościnnym udziałem Heide’a i Mad Marka^[24]. Płyta zadebiutowała na 25. miejscu krajowej listy najczęściej kupowanych albumów^[25]. Również w 2011 napisał utwór „S`envoler” dla Francine Jordi i Floriana Asta na ich pierwszą wspólną płytę pt. Lago Maggiore^[26]. W 2013 nawiązał współpracę z Siną, z którą nagrał utwór „Chumm lee wärs doch la sii”, będący niemiecką wersją piosenki „Let’s Call the Whole Thing Off” z repertuaru Elli Fitzgerald i Louisa Armstronga^[27]. Numer znalazł się na płycie artystki pt. Duette^[28]. Również w 2013 zagrał w musicalu King Size wystawianym w Theaters Basel w Bazylei^[29], a także napisał trzy utwory („SOS”, „Lieben ohne Hassen” i „Sehnsuch”) na trzeci album studyjny Beatrice Egli pt. Pure Lebensfreude^[30]. W 2014 wyruszył w trasę koncertową z Sandrą Studer i Gardi Hutter.

Albumy studyjne

• Michael von der Heide (1996)
• 30° (1998)
• Tourist (2000)
• Hildegard (2001)
• Frisch (2002)
• 2 Pièces (2005)
• Freie Sicht (2008)
• Lido (2011)