Mień (rzeka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mień
Mienia, Lipianka
Ilustracja
Bulwar Poli Negri nad Mieniem w Lipnie
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Lokalizacja

Pojezierze Dobrzyńskie (górny bieg), Kotlina Toruńska

Rzeka
Długość 56,3[1] km
Spadek

1,8‰[2]

Średni przepływ

1,03[3] m³/s (w środkowym biegu)

Źródło
Miejsce Jezioro Likieckie[2]
Wysokość

130 m n.p.m.[1]

Współrzędne

52°55′51,3″N 19°25′42,3″E/52,930917 19,428417

Ujście
Recypient Wisła
Miejsce

703,6 km rzeki Wisły

Wysokość

40 m n.p.m.[1]

Współrzędne

52°50′36,6″N 18°54′39,2″E/52,843500 18,910889

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu lipnowskiego
Mapa konturowa powiatu lipnowskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „ujście”

Mień (Mienia, Lipianka[2][4]) – rzeka, prawy dopływ Wisły[2] (w jej dolnym biegu) o długości 56,3 km[1].

Rzeka wypływa z Jeziora Likieckiego, po czym przepływa przez wiele jezior i stawów, ostatecznie uchodząc do Wisły (po prawej stronie) w jej 703,6 km, poniżej Nieszawy[5], znajdującej się na przeciwległym brzegu. Około 96% koryta rzeki znajduje się na terenie województwa kujawsko-pomorskiego. Jedynie krótki, liczący ok. 2 km odcinek, położony jest na terenie województwa mazowieckiego. Rzeka przepływa przez Pojezierze Dobrzyńskie (jest jego główną rzeką) oraz Kotlinę Toruńską (jedynie dolny odcinek Mieni). W górnym i środkowym biegu płynie głównie przez tereny rolnicze, natomiast w dolnym biegu przez lasy iglaste[1]. Według Mapy Podziału Hydrograficznego Polski (MPHP) Mień ma długość 60,3 km. Jej identyfikator to 2794[6]. W planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Wisły z 2011 wydzielone są następujące jednolite części wód powierzchniowych: Mień od wypływu z jez. Likieckiego do wypływu z jez. Skępskiego Małego (PLRW20002327943), Mień od wypływu z jez. Małego do dopł. z Głodowa (PLRW200017279476), Mień od dopł. z Głodowa do dopł. spod Jankowa (PLRW200024279493), Mień od dopł. spod Jankowa do ujścia (PLRW200019279499). Według typologii wód przyjętej w tym planie są to odpowiednio: typ 23 (potok lub strumień na obszarze będącym pod wpływem procesów torfotwórczych), 17 (potok nizinny piaszczysty), 24 (mała i średnia rzeka na obszarze będącym pod wpływem procesów torfotwórczych) i 19 (rzeka nizinna piaszczysto-gliniasta)[7].

Niewielki fragment rzeki (wraz z otaczającym go obszarem) jest objęty ochroną czynną i krajobrazową, stanowiąc rezerwat Przełom Mieni.

W wykazie hydronimów przygotowanym dla administracji rządowej nazwa „Mień” ma rodzaj gramatyczny męski, a jej dopełniacz to „Mnia”[8]. W różnych opracowaniach nazwa jednak jest traktowana jak żeńska, z dopełniaczem „Mieni”[1].

Charakterystyka hydrograficzna rzeki Mień

[edytuj | edytuj kod]

Bieg rzeki Mień

[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyka hydrologiczna rzeki Mień

[edytuj | edytuj kod]

Rzeka Mień odznacza się nieregularnym odpływem, a w okresach suchych wysycha. W górnym biegu, powyżej jezior skępskich, ciek funkcjonuje okresowo[3].

Rzeka jest uboga w zasoby wodne. Wielkość przepływów jest związana z sezonową zmiennością zasilania i warunkami klimatycznymi. Zauważalne jest zróżnicowanie przepływów w poszczególnych miesiącach. Najwyższy miesięczny średni przepływ jest notowany w marcu (średnio 1,57 m³/s), najniższy – w sierpniu (0,69 m³/s). W badaniach wieloletnich stanów wody zauważalne są wezbrania wiosenne i letnie oraz głębokie „niżówki” w okresie letnim i jesiennym. Średni przepływ roczny z wielolecia w środkowym biegu rzeki w przekroju wodowskazowym oblicza się na 1,03 m³/s[3].

Charakterystyka hydrograficzna zlewni rzeki Mień

[edytuj | edytuj kod]

Zlewnia rzeki Mień jest położona w obszarze dorzecza Wisły, w regionie wodnym Dolnej Wisły. Powierzchnia zlewni wynosi 386 km²[1][3] (według innych danych: 374,7 386 km²[5]). Zlewnia rzeki w przeważającej części jest położona w powiecie lipnowskim, w niewielkim procencie w powiecie toruńskim, rypińskim i sierpeckim[3].

W zlewni Mieni w Gminie Skępe jest zlokalizowanych 3 głównych użytkowników wód powierzchniowych, którzy prowadzą działalność gospodarczą w oparciu o pozwolenia wodno–prawne:

  • Gospodarstwo rolno–rybackie w przysiółku Chałacie,
  • Gospodarstwo Rybackie Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w Żuchowie
  • Zajazd „Kama Kowalski” we wsi Rumunki Skępskie[3].

Największe dopływy prawostronne Mieni

[edytuj | edytuj kod]

Największe dopływy lewostronne Mieni

[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyka hydrologiczna zlewni rzeki Mień

[edytuj | edytuj kod]

W zlewni Mieni zauważalny jest wzrost przepływów w półroczu zimowym niż w półroczu letnim (najwyższe przepływy na wiosnę, ubogie w miesiącach: czerwiec, sierpień i wrzesień)[3].

Jakość wód

[edytuj | edytuj kod]

Według danych z lat 2016–2019 stan lub potencjał ekologiczny odcinka bliskiego źródła był słaby, a kolejnych odcinków umiarkowany. O tej klasyfikacji zadecydował słaby lub umiarkowany stan bezkręgowców bentosowych, podczas gdy stan pozostałych biologicznych elementów oceny z reguły był lepszy. Stan ichtiofauny w pobliżu ujścia do Wisły był bardzo dobry, ale w odcinku źródłowym umiarkowany. W dolnym biegu stwierdzono przekroczenia norm stanu dobrego dla substancji biogennych – azotu i fosforu. Spośród substancji priorytetowych badanych w 2016 r. stwierdzono przekroczenia – głównie substancji podlegających akumulacji w tkankach zwierząt wodnych: PBDE, rtęci i haptachloru[9].

Jednostki administracyjne w zlewni rzeki Mień

[edytuj | edytuj kod]
  • Lipno, powiat lipnowski, województwo kujawsko-pomorskie
  • Bobrowniki, powiat lipnowski, województwo kujawsko-pomorskie
  • Chrostkowo, powiat lipnowski, województwo kujawsko-pomorskie
  • Kikół, powiat lipnowski, województwo kujawsko-pomorskie
  • Lipno (gmina wiejska), powiat lipnowski, województwo kujawsko-pomorskie
  • Skępe, powiat lipnowski, województwo kujawsko-pomorskie
  • Skępe (gmina wiejska), powiat lipnowski, województwo kujawsko-pomorskie
  • Wielgie, powiat lipnowski, województwo kujawsko-pomorskie
  • Rogowo, powiat rypiński, województwo kujawsko-pomorskie
  • Czernikowo, powiat toruński, województwo kujawsko-pomorskie
  • Szczutowo, powiat sierpecki, województwo mazowieckie[10]

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Część rzeki (odcinek zaczynający się od jezior skępskich) jest wykorzystywana do spływów kajakowych. Tor wodny charakteryzuje się malowniczością, znacznym urozmaiceniem (odcinki o charakterze górskim, liczne przeszkody w postaci zwalonych drzew i jazów). Jest to szlak określany w skali trudności jako nieco trudny (ZWC), do Brzeźna – uciążliwy, poniżej – nadzwyczaj uciążliwy (zwłaszcza przy niskim stanie wody)[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o Warunki korzystania z wód zlewni rzeki Mień – etap 1 – bilans ilościowy zasobów wodnych. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku. [dostęp 2021-08-19].
  2. a b c d e Mień – opis szczegółowy. Włocławski Klub Wodniaków PTTK. [dostęp 2021-08-19].
  3. a b c d e f g h i Prognoza oddziaływania ns środowiska sporządzona na potrzeby zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przesprzennego Gminy Skępe. Biuletyn Informacji Publicznej (BIP) Gminy Skępe. [dostęp 2021-08-20].
  4. Regina Danysz-Fleszarowa: Polska. Informator geograficzny. T. 1, cz. 1: Fizjografia. Warszawa: Polskie Towarzystwo Geograficzne, 1951, s. 35.
  5. a b c d e f Wyznaczenie granic obszarów bezpośredniego zagrożenia powodzią w celu uzasadnionego odtworzenia terenów zalewowych, etap II: Mienia. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku. [dostęp 2021-08-20].
  6. a b c d Mapa Podziału Hydrograficznego Polski w skali 1:10 000, 2014.
  7. Plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Wisły M.P. z 2011 r. nr 49, poz. 549.
  8. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 90, ISBN 83-239-9607-5.
  9. Ocena stanu jednolitych części wód rzek i zbiorników zaporowych w latach 2014–2019 na podstawie monitoringu – tabela [xlsx].
  10. Jednostki administracyjne w zlewni rzeki Mień, Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku [zarchiwizowane 2021-08-19].