Mieczysław Mazurek (1934–2008) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Mazurek
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1934
Monasterz

Data śmierci

6 kwietnia 2008

Prezydent Przemyśla
Okres

od 1973
do 1976

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

nowe stanowisko

Następca

Andrzej Wojciechowski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Mieczysław Jan Mazurek (ur. 23 kwietnia 1934 w Monasterzu, zm. 6 kwietnia 2008) – polski działacz partyjny i samorządowy, nauczyciel, w latach 1973–1976 prezydent Przemyśla.

Grobowiec rodzinny Mieczysława Mazurka

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej, ukończył szkołę podstawową w rodzinnym Monasterzu i Liceum Pedagogiczne w Przemyślu. W 1951 rozpoczął naukę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego, przerwał je ze względu na chorobę. Przez kilka miesięcy pracował jako nauczyciel w Morągu, następnie w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych w Przemyślu. W latach 1954–1958 studiował inżynierię rolnictwa w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie otrzymując tytuły inżyniera (1958) i magistra (1963). Następnie był stażystą w Przedsiębiorstwie Jajczarskim w Rzeszowie i w Zakładach Mięsnych w Dębicy, po czym do 1960 pracował w Polskim Związku Ogrodniczym jako instruktor i w rzeszowskiej delegaturze Najwyższej Izbie Kontroli jako inspektor rolny. W 1960 został zatrudniony w Technikum Rolniczo-Łąkarskim w Przemyślu-Bakończycach jako nauczyciel przedmiotów zawodowych, początkowo kierując edukacją korespondencyjną, a od 1968 będąc dyrektorem szkoły. Działał w Związku Nauczycielstwa Polskiego jako członek władz krajowych i okręgowych w Rzeszowie.

W młodości należał do zarządu szkolnego i powiatowego Związku Młodzieży Polskiej. W 1963 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był I sekretarzem POP PZPR w Technikum Rolniczo-Łąkarskim oraz od 1968 członkiem Komitetu Miasta i Powiatu PZPR w Przemyślu. Od 1969 przez dwie kadencje zasiadał w Powiatowej Radzie Narodowej w tym mieście. W latach 1973–1976 sprawował funkcję prezydenta Przemyśla. W 1976 powrócił do poprzedniego miejsca pracy, przekształconego w Zespół Szkół Rolniczych w Przemyślu. W 1977 został dyrektorem działającego przy tej placówce punktu konsultacyjnego Akademii Rolniczej w Krakowie. W 1986 przeszedł na emeryturę, jeszcze przez trzy lata pracując w szkole w niepełnym wymiarze godzin. Zaangażował się w działalność Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu, pełnił funkcję jego prezesa w latach 1986–1990. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego „Rocznika Przemyskiego” i kierował działacym początkowo przy TPN Zakładem Fizjografii i Arboretum.

Został pochowany na cmentarzu komunalnym Zasanie w Przemyślu.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyż Zasługi, Odznaką „Zasłużony Pracownik Rolnictwa” i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Otrzymał także Medal 100-lecia Polskiej Akademii Nauk oraz nagrody wojewody i kuratora oświaty.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]