Mieczysław Kuzma – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Kuzma
Ilustracja
Mieczysław Kuzma (po lewej) z Mieczysławem Strzeleckim na Rynku Starego Miasta w Warszawie
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1907
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 1983
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

architekt

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Oficer Orderu Leopolda II (Belgia)
Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka „Za opiekę nad zabytkami” Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Grób Mieczysława Kuzmy na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Mieczysław Jerzy Kuzma (Kuźma)[1] (ur. 29 grudnia 1907 w Warszawie[2], zm. 25 kwietnia 1983[1] tamże) – polski architekt i rzeźbiarz, konserwator zabytków.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana[3]. Ukończył Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Pracą dyplomową był projekt Schroniska w Tatrach, wykonany w 1934 pod kierunkiem prof. Aleksandra Bojemskiego. W latach 1932–1939 był asystentem w Katedrze Architektury Polskiej Politechniki Warszawskiej kierowanej przez prof. Oskara Sosnowskiego. Od 1936 był wykładowcą architektury i historii sztuki. Równocześnie w latach 1929–1944 pracował w Zarządzie Miasta Stołecznego Warszawy w Dziale Technicznym Wydziału Architektonicznego, przed dyplomem jako pomocnik, później jako inżynier architekt. Po upadku powstania warszawskiego znalazł się w Krakowie, gdzie do marca 1945 pracował w Urzędzie Miasta[2].

W marcu 1945 został pracownikiem Wydziału Architektury Zabytkowej Biura Odbudowy Stolicy i koordynatorem odbudowy i rekonstrukcji zniszczonej zabudowy, był ekspertem w zakresie odbudowy obiektów historycznych. Pełnił funkcję dyrektora generalnego i głównego projektanta odbudowy Starego i części Nowego Miasta. Był organizatorem i pierwszym dyrektorem Pracowni Konserwacji Zabytków, był również wykładowcą na Wydziale Architektury warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Nadzorował odbudowę pałaców i obiektów historycznych zlokalizowanych w Śródmieściu Warszawy oraz pałacu w Jabłonnie. Był również zaangażowany podczas rekonstrukcji Starego Miasta w Lublinie i oficyny dworu w Żelazowej Woli. Od 1966 do przejścia na emeryturę w 1974 zajmował stanowisko stołecznego konserwatora zabytków. Należał do Komisji Architektoniczno-Konserwatorskiej Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego.

W 1955 otrzymał zespołową Nagrodę Państwową II stopnia za wybitne osiągnięcia i twórczy wkład w odbudowę i wydobycie wartości artystycznych Starego Miasta w Lublinie[4].

Zmarł w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 257a-I-6)[5].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b arch. Mieczysław Jerzy Kuzma. archimemory.pl. [dostęp 2024-04-07].
  2. a b c Odbudowa Warszawy - Mieczysław Kuzma (1907–1983). um.warszawa.pl, 2020-11-26. [dostęp 2024-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-07)].
  3. a b M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1149 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa miast i osiedli”.
  4. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-12]. 
  5. Cmentarz Stare Powązki: MIECZYSŁAW KUZMA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10].
  6. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1567 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budowniictwa mieszkaniowego”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]