Mieczysław Kuzma – Wikipedia, wolna encyklopedia
Mieczysław Kuzma (po lewej) z Mieczysławem Strzeleckim na Rynku Starego Miasta w Warszawie | |
Data i miejsce urodzenia | 29 grudnia 1907 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 25 kwietnia 1983 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | architekt |
Odznaczenia | |
|
Mieczysław Jerzy Kuzma (Kuźma)[1] (ur. 29 grudnia 1907 w Warszawie[2], zm. 25 kwietnia 1983[1] tamże) – polski architekt i rzeźbiarz, konserwator zabytków.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Jana[3]. Ukończył Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Pracą dyplomową był projekt Schroniska w Tatrach, wykonany w 1934 pod kierunkiem prof. Aleksandra Bojemskiego. W latach 1932–1939 był asystentem w Katedrze Architektury Polskiej Politechniki Warszawskiej kierowanej przez prof. Oskara Sosnowskiego. Od 1936 był wykładowcą architektury i historii sztuki. Równocześnie w latach 1929–1944 pracował w Zarządzie Miasta Stołecznego Warszawy w Dziale Technicznym Wydziału Architektonicznego, przed dyplomem jako pomocnik, później jako inżynier architekt. Po upadku powstania warszawskiego znalazł się w Krakowie, gdzie do marca 1945 pracował w Urzędzie Miasta[2].
W marcu 1945 został pracownikiem Wydziału Architektury Zabytkowej Biura Odbudowy Stolicy i koordynatorem odbudowy i rekonstrukcji zniszczonej zabudowy, był ekspertem w zakresie odbudowy obiektów historycznych. Pełnił funkcję dyrektora generalnego i głównego projektanta odbudowy Starego i części Nowego Miasta. Był organizatorem i pierwszym dyrektorem Pracowni Konserwacji Zabytków, był również wykładowcą na Wydziale Architektury warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Nadzorował odbudowę pałaców i obiektów historycznych zlokalizowanych w Śródmieściu Warszawy oraz pałacu w Jabłonnie. Był również zaangażowany podczas rekonstrukcji Starego Miasta w Lublinie i oficyny dworu w Żelazowej Woli. Od 1966 do przejścia na emeryturę w 1974 zajmował stanowisko stołecznego konserwatora zabytków. Należał do Komisji Architektoniczno-Konserwatorskiej Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego.
W 1955 otrzymał zespołową Nagrodę Państwową II stopnia za wybitne osiągnięcia i twórczy wkład w odbudowę i wydobycie wartości artystycznych Starego Miasta w Lublinie[4].
Zmarł w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 257a-I-6)[5].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954)[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1953)[3]
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Złota Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
- Krzyż Oficerski Orderu Leopolda II (Belgia)
Źródło:[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b arch. Mieczysław Jerzy Kuzma. archimemory.pl. [dostęp 2024-04-07].
- ↑ a b c Odbudowa Warszawy - Mieczysław Kuzma (1907–1983). um.warszawa.pl, 2020-11-26. [dostęp 2024-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-07)].
- ↑ a b M.P. z 1953 r. nr 90, poz. 1149 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa miast i osiedli”.
- ↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-12].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MIECZYSŁAW KUZMA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-10] .
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1567 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budowniictwa mieszkaniowego”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Jerzy Waldorff, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 256, ISBN 83-03-00758-0, OCLC 830234313 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kronika polskiego ruchu naukowego s. 113
- Mieczysław Kuźma na stronach portalu warszawa1939.pl. warszawa1939.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Kuzma Mieczysław, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-04-07] .