Mieczysław Paszkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Paszkiewicz

Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1925 Linów
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 2004 Londyn
Zawód, zajęcie	poeta, pisarz, historyk sztuki, pedagog, redaktor
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor nauk
Alma Mater	University of Westminster
Stanowisko	dziekan Wydziału Humanistycznego PUNO
Rodzice	Ludwik i Janina z Horczaków
Odznaczenia

Mieczysław Paszkiewicz (ur. 10 lutego 1925 w Linowie, zm. 23 sierpnia 2004 w Londynie) – polski poeta, pisarz, historyk sztuki i pedagog. Wykładowca i wieloletni dziekan Wydziału Humanistycznego Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie – PUNO.

Syn Ludwika i Janiny z Horczaków. Brat por. pilota Ludwika Witolda Paszkiewicza. Po wybuchu II wojny światowej był żołnierzem Narodowej Organizacji Wojskowej. Po aresztowaniu i uwięzieniu na Zamku w Lublinie, w 1941 został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, a następnie do Mauthausen-Gusen. W obozie uczestniczył w konspiracyjnych konkursach literackich. W 1944 uzyskał swoją pierwszą nagrodę za wiersz Madonna bruku. Twórczość jego i pozostałych poetów obozowych: Konstantego Ćwierka, Bronisława Kamińskiego, Gustawa Przeczka, Grzegorza Timofiejewa, Włodzimierza Wnuka i Zdzisława Wróblewskiego stanowiła trwały wkład do literatury polskiej okresu okupacji^[1].

Od 1946 przebywał w Londynie, studiował na The Politechnic School of Art / University of Westminster w Londynie. W 1984 uzyskał stopień naukowy doktora na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (Tematyka polska w twórczości Stefana Della Belli, 1984, promotor Józef Jasnowski). Wykładał historię sztuki na uniwersytecie w Londynie i Cambridge. Od 1985 roku aż do śmierci pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Humanistycznych PUNO.

Debiutował w 1939 roku poematem prozą Nocturn w lubelskim piśmie literacki. Wydał 17 książek, w tym 4 tomiki poezji: Zmiany (Londyn 1957), Opowiadania jońskie (Kraków 1982), Przebudzenie jesienią (Lublin 1995), Byt niemy (Londyn 1996), a także utwory prozatorskie, jak Rozmowy z Saszą (Lublin 1994) oraz eseje i szkice: Zrywając kwiaty w Stabie (Kraków 1977), Ziemia obiecana innym (Londyn 1985). Jego artykuły naukowe, eseje i utwory poetyckie ukazywały się w pismach naukowych i literackich, m.in. w Biuletynie Historii Sztuki, Bulletin du Musee National de Varsovie, Polskim Słowniku Biograficznym, The Journal of Arms and Armour Society, Oficynie Poetów i innych.

W 1955 wraz z Ludwikiem Angererem założył i redagował miesięcznik Merkuriusz Polski. Był współzałożycielem wydawnictwa naukowego „Materiały do Biografii, Genealogii i Heraldyki Polskiej” w Paryżu-Buenos Aires. Był członkiem: Royal Archaeological Institute, Rady Wykonawczej Fundacji Jana Pawła II, Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskiego Towarzystwa Genealogicznego w Warszawie oraz współpracownikiem Komisji Historyczno-Filozoficznej^[2].

• Stefano della Bella. Wjazd wspaniały posłów polskich do Paryża, AD 1645 (Londyn 1956)
• Zmiany, poezje (Londyn 1957)
• Marian Kratochwil – Szkicownik kresowy(Londyn 1958)
• Muzeum Polskie (Londyn 1969-78)
• Jacek Malczewski w Azji Mniejszej i w Rozdole (Londyn 1972)
• Zrywając kwiaty w Stabie (Kraków 1977)
• Kamień i muszla. Notatnik podróżny(Londyn 1979)
• Gorejący kamień. Notatki podróżne (Kraków 1980)
• Granice Europy. Notatki podróżne (Londyn 1982)
• Opowiadania jońskie, poezje (Kraków 1982)
• Ziemia obiecana innym (Londyn 1985)
• Śladem Antygony (Lublin 1993)
• Rozmowy z Saszą (Lublin 1994)
• Przebudzenie jesienią, poezje (Lublin 1995)
• Byt niemy, poezje (Londyn 1996)
• O Bogu, prozą (Lublin 1999)
• Książę na pustej scenie (Lublin 2002)
• ok. 80 biogramów w Polskim Słowniku Biograficznym

• konspiracyjny konkurs literacki w obozie koncentracyjnym w Mauthausen-Gusen (za utwór Madonna bruku) 1944
• "Młodych" (Londyn) 1957
• Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie 1958 i 1985
• Nagroda Fundacji im. Kościelskich 1969
• Fundacji Promocji Spraw Słowiańskich w Lublinie 1999

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1977)^[3].
• Medal Honorowy „Polonia Semper Fidelis”