Mikołajewo (gmina) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mikołajewo (Mikołajów)
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–22: nowogródzkie
(1922–26: Ziemia Wileńska)
1926–39: wileńskie

Powiat

dziśnieński

Siedziba

Mikołajewo (Mikołajów)

Populacja (1921)
• liczba ludności


9448[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

269

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, w prawym górnym rogu znajduje się punkt z opisem „Mikołajewo (Mikołajów)”
55°33′36,0000″N 28°13′48,0000″E/55,560000 28,230000

Mikołajewo (początkowo Mikołajewsk, Mikołajów) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1945 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim w Polsce (obecnie Białoruś). Siedzibą gminy była wieś Mikołajewo (Mikołajów; 55 mieszk. w 1921 roku[2])[3]. Gmina obejmowała tereny wiejskie wokół Dzisny.

Na samym początku okresu międzywojennego gmina Mikołajów należała do powiatu dziśnieńskiego w woj. nowogródzkim[2]. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem dziśnieńskim została przyłączona do Ziemi Wileńskiej[4], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie.

11 kwietnia 1929 roku do gminy Mikołajów przyłączono część obszaru zniesionej gminy Stefanpol, natomiast część obszaru gminy Mikołajów włączono do gminy Jazno[5].

Po wojnie obszar gminy Mikołajewo został odłączony od Polski i włączony do Białoruskiej SRR.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 9 448 osób, 2 176 było wyznania rzymskokatolickiego, 7 166 prawosławnego, 6 ewangelickiego, 36 staroobrzędowego, 64 mojżeszowego. Jednocześnie 5 233 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 4 134 białoruską, 9 żydowską, 12 rosyjską, 2 łotewską. Było tu 1 570 budynków mieszkalnych[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
  5. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 57.