Milan Ivanović – Wikipedia, wolna encyklopedia

Milan Ivanović
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1960
Sivac

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1981–1985 OFK Beograd 95 (7)
1985–1989 Crvena Zvezda Belgrad 25 (0)
1986–1988 Radnički Nisz (wyp.) 59 (0)
1989–2000 Adelaide City 290 (2)
2007 Northern Demons 26 (16)
W sumie: 495 (25)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991–1998  Australia 60 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji
srebro Arabia Saudyjska 1997

Milan Ivanović (ur. 21 grudnia 1960 w Sivacu) – australijski piłkarz pochodzenia serbskiego występujący na pozycji obrońcy.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Ivanović zawodową karierę rozpoczynał w 1981 roku w jugosłowiańskim klubie OFK Beograd. Spędził tam 4 lata, a potem odszedł do Crvenej zvezdy Belgrad. W 1986 roku został stamtąd wypożyczony do Radniček Nisz, gdzie występował przez 2 lata. W 1988 roku wrócił do Crvenej zvezdy. Spędził tam jeszcze rok.

W 1989 roku Ivanović wyjechał do Australii, gdzie został graczem klubu Adelaide City. W 1991 roku otrzymał nagrodę Johnny Warren Medal. W 1992 roku zdobył z zespołem mistrzostwo NSL oraz NSL Cup. W 1993 roku otrzymał nagrodę Joe Marston Medal. W 1994 roku ponownie zdobył z klubem mistrzostwo NSL. W 2000 roku zakończył karierę. W 2007 roku wznowił ją i przez jeden sezon reprezentował barwy klubu Northern Demons.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Australii Ivanović zadebiutował 30 stycznia 1991 roku w przegranym 0:1 towarzyskim pojedynku z Czechosłowacją. W 1996 roku znalazł się w drużynie na Puchar Narodów Oceanii, którego triumfatorem została Australia.

W 1997 roku został powołany do kadry na Puchar Konfederacji. Zagrał na nim w meczach z Brazylią (0:0), Arabią Saudyjską (0:1), Urugwajem (0:0, 1:0 po dogrywce) i ponownie z Brazylią (0:6). Tamten turniej Australia zakończyła na 2. miejscu.

W latach 1991–1998 w drużynie narodowej Ivanović rozegrał w sumie 60 spotkań.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]