Mironice (wieś) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mironice

wieś
Panorama miejscowości
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	gorzowski
Gmina	Kłodawa
Liczba ludności (2022)	66[2]
Strefa numeracyjna	95
Kod pocztowy	66-415[3]
Tablice rejestracyjne	FGW
SIMC	0181875
Położenie na mapie Polski Mironice
Położenie na mapie województwa lubuskiego Mironice
Położenie na mapie powiatu gorzowskiego Mironice
Położenie na mapie gminy Kłodawa Mironice
52°47′58″N 15°11′07″E/52,799444 15,185278[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Mironice (niem. Himmelstädt) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Kłodawa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Wieś leży 2 km na północny zachód od Kłodawy, przy lokalnej drodze do Santocka. Osada otoczona jest lasami, w pobliżu znajduje się kilka jezior i stawów rybnych. We wsi znajduje się gospodarstwo agroturystyczne. Na terenie dawnego klasztoru prowadzone są prace archeologiczne. Na południe od wsi znajduje się Jezioro Mironickie.

Wieś wzmiankowana ok. 1300 roku, gdy została nadana cystersom kołbackim. Fundatorem klasztoru był margrabia brandenburski Albrecht III, który przekazał mnichom piętnaście wsi oraz złoża złota, srebra, żelaza i soli, a także szereg przywilejów. Klasztor o nazwie Locus coeli (miejsce nieba) założono tu w połowie XIV wieku, a po 1368 roku wzniesiono gotycki kościół. Dobra zakonne zostały splądrowane w czasie wojny polsko-krzyżackiej w 1433 roku i polsko-czeskiej wyprawy do Nowej Marchii. W 1539 roku, po sekularyzacji klasztoru, powstała tu domena państwowa. Zabudowania klasztorne przetrwały do pożaru w 1875 roku. Od XIX wieku wieś była dzierżawiona przez rodzinę von Bayer, która wybudowała na terenie założenia klasztornego dwór i duży folwark^[4].

W 1515 r. podczas wizytacji klasztoru, opat Walentyn Ludovici stwierdził całkowity upadek życia zakonnego. W wydanej ordynacji nakazano oddalić z klasztoru kobiety, wprowadzono zakaz opuszczania klasztoru nocą, późnego wstawania i upijania się po karczmach. Margrabia Jan z Kostrzyna po przejściu na luteranizm starał się utworzyć własną domenę. Odbywało się to kosztem własności kościelnej. Ostatni opat mironicki Jan Kuna, sprzyjał poczynaniom margrabiego i przekazał mu w 1539 r. wsie zakonne za odszkodowanie i posadę pastora luterańskiego w Baczynie^[5].

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[6]:

• dwór z 1830 r. – XIX w., wzniesiony w stylu klasycystycznym

inne zabytki:

• park krajobrazowy
• spichlerz z XIX w.
• dom szachulcowy z XVIII w.

• Wieś połączona jest z Gorzowem Wielkopolskim liniami MZK:
  • 128 na trasie: Rondo Kosynierów Gdyńskich – Santocko,
  • 228 na trasie: Rondo Kosynierów Gdyńskich – Santocko (przez Chwalęcice).

• B. Kucharski, Informator Turystyczno-Krajoznawczy Województwa Gorzowskiego, Urząd Wojewódzki w Gorzowie Wielkopolskim, Gorzów Wielkopolski 1998, ISBN 83-908511-1-3.
• Małgorzata Pytlak, Dawne Opactwo Cystersów w Mironicach w świetle badań archeologiczno-architektonicznych w roku 2005, w: Lubuskie Materiały Konserwatorskie, tom 3 (2005/2006), Zielona Góra 2006.