Mnin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mnin

wieś
Kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	konecki
Gmina	Słupia Konecka
Liczba ludności (2020)	523[2]
Strefa numeracyjna	41
Kod pocztowy	26-234[3]
Tablice rejestracyjne	TKN
SIMC	0269587[4]
Położenie na mapie Polski Mnin
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Mnin
Położenie na mapie powiatu koneckiego Mnin
Położenie na mapie gminy Słupia Konecka Mnin
50°59′28″N 20°11′12″E/50,991111 20,186667[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Mnin – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Słupia Konecka^[5][4].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mnin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Tekli^[6].

W 1347 r. arcybiskup gnieźnieński Jarosław z Bogorii i Skotnik przeznaczył dziesięcinę pochodzącą z Mnina na uposażenie prebendy św. Jerzego w katedrze krakowskiej. Wcześniej była ona płacona katedrze gnieźnieńskiej.

Już w XV w. istniał tutaj kościół drewniany. Według Jana Długosza część łanów kmiecych i cztery karczmy oddawały dziesięcinę do Krakowa. Druga część wsi oraz folwark oddawały miejscowemu proboszczowi. Dziedzicem wsi był Jakób Jelita. W Liber Beneficiorum Jana Łaskiego miejscowy kościół nazwany został starym.

W 1824 r. powstała murowana świątynia fundacji Aleksandra Walewskiego, dziedzica Mnina. W 1827 r. było tu 57 domów i 402 mieszkańców.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z lat 80. XIX wieku opisuje Mnin jako wieś i folwark w gminie Pijanów w powiecie koneckim. Znajdował się tu wówczas kościół, szkoła początkowa, gorzelnia i piec wapienny. Wieś miała 106 domów, 703 mieszkańców, 1877 mórg ziemi włościańskiej i 828 ziemi folwarcznej^[7].

• 
  Kościół parafialny Wniebowzięcia NMP i Św. Tekli we Mninie
• 
  Drewniana szkoła we Mninie
• 
  Staw w centrum Mnina

• Szwedy