Modlitwy za Bobby’ego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Modlitwy za Bobby’ego
Prayers for Bobby
ilustracja
Gatunek

biograficzny, dramat

Rok produkcji

2008

Data premiery

24 stycznia 2009

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

89 min

Reżyseria

Russell Mulcahy

Scenariusz

Katie Ford

Główne role

Sigourney Weaver,
Ryan Kelley,
Henry Czerny,
Austin Nichols

Muzyka

Christopher Ward

Zdjęcia

Thom Best

Montaż

William Steinkamp

Produkcja

Damian Ganczewski

Wytwórnia

Daniel Sladek Entertainment
Once Upon a Time Films
Permut Presentations

Dystrybucja

Lifetime Network

Strona internetowa

Modlitwy za Bobby’ego (ang. Prayers for Bobby) – amerykański dramat biograficzny z 2009 roku w reżyserii Russella Mulcahy'ego. Scenariusz powstał na podstawie powieści pod tym samym tytułem autorstwa Leroya F. Aaronsa z 1995 roku. Inspiracją dla filmu była prawdziwa historia życia homoseksualnego chłopca o imieniu Bobby Griffith, który popełnił samobójstwo z powodu swojej głęboko wierzącej matki oraz homofobii wśród otaczającej go społeczności.

Zdjęcia do filmu kręcone były w stanie Michigan, w miastach: Detroit, Ferndale oraz Royal Oak.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Film opowiada historię Bobby’ego Griffitha (Ryan Kelley), młodego homoseksualisty, który chce zyskać akceptację matki, Mary Griffith (Sigourney Weaver), pobożnej chrześcijanki i tym samym chce się zmienić mimo własnej orientacji seksualnej. Kościół prezbiteriański jednakże nie akceptuje homoseksualizmu i chłopak, w wyniku nietolerancji i niezrozumienia popełnia samobójstwo. Śmierć syna staje się dla Mary Griffith bardzo ciężkim przeżyciem. W obliczu tragedii Mary zaczyna kwestionować dogmaty w które wierzyła, Kościół i jego interpretację Pisma Świętego. Jako matka wie, iż jej syn był dobrym człowiekiem i nie zrobił nikomu nic złego, nie rozumie czemu mimo to miałby być skazywany na wieczne potępienie. Szukając odpowiedzi na nurtujące ją pytania dostrzega jak ślepo wierzyła w źle przez nią zinterpretowaną Biblię i w to, co mówi Kościół, a nie w to, co mówił i czuł jej syn. Staje się to podstawą jej głębokiej wewnętrznej przemiany.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody oraz nominacje

[edytuj | edytuj kod]
  • GLAAD Media Awards – nagroda w kategorii Najlepszy film telewizyjny lub miniserial, 2010
  • Złoty Glob – nominacja w kategorii Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Sigourney Weaver), 2010
  • Złoty Laur – nominacja do nagrody im. Davida L. Wolpera dla najlepszego producenta pełnometrażowego filmu telewizyjnego, 2010
  • Satelita – nominacja w kategorii Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym (Sigourney Weaver), 2009
  • Emmy – nominacja w kategorii Najlepszy film telewizyjny i Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym, 2009

Ścieżka dźwiękowa

[edytuj | edytuj kod]

Do ostatniej sceny z filmu użyto piosenkę „Here I Am” Leona Lewis. Podkład dźwiękowy użyty w filmie to m.in. Marty Haugen „I Need You to Listen” i „Bullseye” Megan McCormick. Muzykę w trailerze zagrał Steve Jablonsky pod tytułem „My Name is Lincoln”, gdzie pierwotnie to soundtrack z filmu Wyspa

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]