Moduł Kirchhoffa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Materiał | Typowa wartość modułu Kirchhoffa (GPa) (w temperaturze pokojowej) |
---|---|
Diament | 478 |
Stal | 80,0 |
Miedź | 45,0[1] |
Tytan | 41,4 |
Szkło | 26,2 |
Aluminium | 25,5 |
Polietylen | 0,117 |
Guma | 0,0006 |
Moduł Kirchhoffa (G) (inaczej moduł odkształcalności postaciowej albo moduł sprężystości poprzecznej[2]) – współczynnik uzależniający odkształcenie postaciowe materiału od naprężenia, jakie w nim występuje. Jednostką modułu Kirchhoffa jest paskal (Pa). Jest to wielkość określająca sprężystość materiału.
gdzie:
- – naprężenia ścinające,
- – odkształcenie postaciowe.
Moduł Kirchhoffa dla materiałów izotropowych bezpośrednio zależy od modułu Younga i liczby Poissona:
gdzie:
- – liczba Poissona,
- – moduł Younga.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Modulus of Rigidity. [dostęp 2018-06-25]. (ang.).
- ↑ Moduł Kirchhoffa, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-24] .
Kontrola autorytatywna (współczynnik sprężystości):