Mogami (rzeka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mogami
最上川 (Mogami-gawa)
Ilustracja
Mogami przepływająca przez Ōe
Kontynent

Azja

Państwo

 Japonia

Lokalizacja

Yamagata

Długość 229[1] km
Powierzchnia zlewni

7040[1] km²

Źródło
Miejsce Azuma-kofuji
Współrzędne

37°43′20″N 140°15′49″E/37,722222 140,263611

Ujście
Recypient Morze Japońskie
Miejsce

Morze Japońskie

Współrzędne

38°55′25,9″N 139°48′30,7″E/38,923861 139,808528

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Mogami (jap. 最上川 Mogami-gawa) – rzeka w Japonii, w prefekturze Yamagata.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Rzeka Mogami ma długość 224 km, a powierzchnia jej dorzecza wynosi 7040 km². Jest jedną z trzech najbardziej wartkich rzek w Japonii obok Fuji i Kuma.

Rzeka bierze swój początek na południu prefektury Yamagata. Płynie na północ, by w okolicach miasta Shinjō zmienić swój bieg w kierunku zachodnim. Uchodzi do Morza Japońskiego w mieście Sakata. Niegdyś rzeką przewożono lokalne produkty, takie jak ryż i krokosz, które trafiały głównie do regionu Kansai.

Odniesienia kulturowe

[edytuj | edytuj kod]

Rzeka Mogami pojawia się jako uta-makura (tu: miejsce słynne w poezji)[2]. Jeden z najbardziej znanych japońskich poetów Bashō Matsuo (1644–1694) skomponował kilka hokku („strofa rozpoczynająca” „pieśni łączonej” o nazwie renga; z hokku powstało haiku)[3][4] dotyczących rzeki podczas swoich podróży wzdłuż jej brzegu[5][6].

Japońska Marynarka Wojenna posiadała w swej historii dwa krążowniki o nazwie Mogami.

Zdjęcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Japan Statistical Yearbook 2023 ↓, s. 22.
  2. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1931. ISBN 4-7674-2015-6.
  3. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 475, 1366. ISBN 4-7674-2015-6.
  4. Nina Dzierżawska: U korzeni haiku: renga (historia gatunku, zasady kompozycji). Uniwersytet Warszawski, Wydział Orientalistyczny, 2008. s. 10-15. [dostęp 2018-02-12]. (pol.).
  5. Shirane, Haruo, 1951-, Traces of dreams. Landscape, cultural memory, and the poetry of Bashō, Stanford, Calif.: Stanford University Press, 1998, ISBN 0-8047-3099-7, OCLC 37499857.
  6. Oku Station 31 - Sakata [online], matsuobasho-wkd.blogspot.jp [dostęp 2018-02-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]