Mohammed Karim Lamrani – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mohammed Karim Lamrani
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1919
Fez

Data śmierci

20 września 2018

Premier Maroka
Okres

od 6 sierpnia 1971
do 2 listopada 1972

Poprzednik

Ahmad al-Araki

Następca

Ahmed Osman

Premier Maroka
Okres

od 30 listopada 1983
do 30 września 1986

Poprzednik

Maati Bouabid

Następca

Izz ad-Din al-Araki

Premier Maroka
Okres

od 11 sierpnia 1992
do 25 maja 1994

Poprzednik

Izz ad-Din al-Araki

Następca

Abd al-Latif al-Filali

Mohammed Karim Lamrani (ar. محمد كريم العمراني; ur. 1 maja 1919 w Fezie, zm. 20 września 2018[1]) – marokański polityk, przedsiębiorca, milioner, trzykrotny premier Maroka w latach 1971–1972, 1983–1986 i 1992–1994[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia ekonomiczne, pracował w handlu, rolnictwie i przemyśle. W 1956 został sekretarzem generalnym krajowego stowarzyszenia prodcentów oliwy z oliwek w północnym Maroko. Od 1960 szefował Bankowi Kredytowemu. Swój majątek zdobywał od 1967 dzięki zasiadaniu na czele grupy OPC, zajmującej się wydobyciem i przetwórstwem występujących w Maroku fosforanów. Był właścicielem konglomeratu Safari, w skład którego wchodzą firmy: Bank Kredytowy, wytwarzająca tkaniny Mafaco, metalurgiczna Socodam Davum oraz dystrybutor BMW i Land Roverów na Maroko SMEIA. Spółką kieruje jego córka Saïda Lamrani Karim[3]. Jako filantrop wspomógł m.in. budowę meczetu Hasana II.

Kierował łącznie sześcioma różnymi gabinetami. Po raz pierwszy przewodził rządowi od 1971 do 1972, następnie od 1983 do 1986, kiedy to zrezygnował ze względu na stan zdrowia[4]. W jego trzecim gabinecie (z 1983) po raz pierwszy znaleźli się socjaliści. Po raz trzeci sformował rząd w 1992.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Deces de Mohamed Karim Lamrani. medias24.com. [dostęp 2018-09-20]. (fr.).
  2. Morocco. worldstatesmen.org. [dostęp 2017-05-27]. (ang.).
  3. Les futurs milliardaires marocains selon Forbes. bladi.net. [dostęp 2017-05-27]. (fr.).
  4. Dimite el primer ministro marroquí, Karim Lamrani, por motivos de salud. El Pais, 30 września 1986. [dostęp 2017-05-27]. (hiszp.).