Monocytoza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Monocytoza – zwiększenie liczby monocytów w rozmazie krwi powyżej 800/μl^[1].

Niektóre z przyczyn monocytozy^{[potrzebny przypis]}:

• zakażenia bakteryjne i wirusowe
• zakażenia pierwotniakami
• nowotwory: choroba Hodgkina i niektóre białaczki, takie jak przewlekła białaczka mielomonocytowa (CMML) i monocytarna, ziarnica złośliwa
• choroby autoimmunologiczne i naczyń: toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów i choroby zapalne jelit.
• choroby układowe tkanki łącznej (kolagenozy)
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego
• choroby spichrzeniowe
• po splenektomii
• inne przyczyny: sarkoidoza i choroba magazynowania lipidów
• przyczyny związane z krwią i układem odpornościowym: przewlekła neutropenia i zaburzenia mieloproliferacyjne.

• monocytopenia

• Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski: Interna Szczeklika 2017. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2017, s. 1677, 1789–1790. ISBN 978-83-7430-517-4.