Morze Środkowego Zachodu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Orientacyjny zasięg

Morze Środkowego Zachodu − nazywane także Morzem Kredy lub Północnoamerykańskim Morzem Wewnętrznym było morzem epikontynentalnym powstałym w środkowej części okresu kredowego i trwającym do późnej kredy, dzielącym ówczesny kontynent północnoamerykański na dwie części: Laramidię na zachodzie i Appalachię na wschodzie. Łączyło wody Oceanu Arktycznego z wodami południa obecnego rejonu Zatoki Meksykańskiej[1].

Miało rozmiary około 3200 km w kierunku północ-południe i około 970 km w kierunku wschód-zachód oraz głębokość około 760 m.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Paleobiogeography of the Cretaceous Western Interior Seaway of North America: the vertebrate evidence. [dostęp 2011-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-25)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Morze_Środkowego_Zachodu&oldid=63908144”