Musik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2024-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Musik (inaczej musek lub mus) – to karty nierozdane, niewidoczne przed licytacją dla graczy biorących w niej udział, które trafiają do osoby, która wygra licytację. Występuje w grach takich jak tysiąc, 500, skat.

W tysiącu w przypadku gry 2-osobowej musiki są dwa i są w nich po dwie karty. W wersji 3-osobowej musik jest jeden i są w nim trzy karty. Podobnie jest w grze 4-osobowej, gdzie jedna z osób (zwykle rozdający) widzi karty będące w musiku i otrzymuje za nie punkty (as – 50 pkt, meldunek – jego wartość). O takiej osobie także mówi się, że jest „na musiku”.

W tysiącu musik oznacza także konieczność rozgrywania partii (bycia tzw. „grającym”), w przypadku gdy podczas licytacji żaden z pozostałych graczy nie zgłosi chęci gry poprzez zadeklarowanie zdobycia wyższej niż 100 liczby punktów. W każdym rozdaniu określona osoba (siedząca po lewej stronie rozdającego) jest „na musiku” (inaczej „na setce”), to znaczy, że musi grać, jeśli nikt inny nie chce.