French
DeutschMyksy – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 54°21′57″N 26°18′59″E/54,365833 26,316389 | |
Myksy (biał. Мыксы; ros. Мыксы) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie smorgońskim, w sie;sowiecie Zalesie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów wieś włościańska, folwark i zaścianek okręgu wiejskim Myssa, w gminie Krewo, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku wieś liczyła 8 dusz rewizyjnych, należała do dóbr skarbowych Krewo[1]. W 1905 roku wieś liczyła 256 mieszkańców, 254 dziesięcin, folwark 82 mieszkańców, 173 dziesięcin, własność Bukatów, zaścianek 11 mieszkańców, 8 dzisięcin, własność Jakubinowiczów[2].
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Krewo.
W 1931 wieś w 13 domach zamieszkiwało 58 osób[3].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Krewie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Smorgoniach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Krewie[4].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Myksy, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 825.
- ↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 235
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 33.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1098.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Myksy, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 825.