Myron Wendzyłowycz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Myron Wendzyłowycz

Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1919 Solinka
Data i miejsce śmierci	8 kwietnia 1992 Lwów
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Zawód, zajęcie	architekt
Multimedia w Wikimedia Commons

Myron Demjanowycz Wendzyłowycz (ur. 26 sierpnia 1919 w Solince, zm. 8 kwietnia 1992 we Lwowie) – ukraiński architekt.

Od 1931 do 1938 uczył się w gimnazjum w Chyrowie, a następnie rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1946 rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Lwowskiej, dyplom ukończenia otrzymał w 1949. Wyjechał wówczas do Użhorodu, gdzie pracował w „Obłsilproekti”. W 1953 przeprowadził się do Lwowa, pracował jako inżynier projekt, a następnie główny architekt w przedsiębiorstwie „Dipromist”. Od 1964 był wykładowcą historii architektury wnętrz w Lwowskim Państwowym Instytucie Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej, od 1971 był docentem, a następnie kierownikiem katedry, a od 1984 profesorem. Równolegle od 1964 do 1971 przewodniczył lwowskiemu oddziałowi Związki Architektów Ukrainy, w 1972 otrzymał narodową nagrodę im. Tarasa Szewczenki.

• Centralny rynek rolny przy ulicy Bazarnej 11 we Lwowie;
• Bursa Instytutu Handlu i Ekonomii przy ulicy Terszakowiczów 2a;
• Biurowiec „Obłspożywspiłki” (Rejonowego Biura Handlu Spożywczego) w Użhorodzie /1952-1954/;
• Budynek przy ulicy Użhorodzkiej 17 w Berehowie /1954-1955/;
• Budynek administracyjny fabryki farb i lakierów we Lwowie /1954-1955/;
• Kino „Kosmos” w Iwano-Frankiwsku /1957/;
• Projekt niskiej zabudowy osiedla Lewandówka we Lwowie, budynki jedno i dwupiętrowe (wspólnie z Henrichem Szweckim-Wineckim) /1958/;
• Bloki mieszkalne na osiedlu Sygniówka we Lwowie (wspólnie z Henrichem Szweckim-Wineckim) /1958/;
• Budynek mieszkalny przy ulicy Kerczeńskiej 8 /1954-1958/;

Plan perspektywiczny i rozwoju miasta Dolina /1959/;

• Dom młodzieży w Brzuchowicach /1961-1962/;
• Projekt dzielnicy mieszkaniowej we Lwowie pomiędzy ulicami Warszawską i prospektem Wjaczesława Czornowoła współautor S. Domazar /1964/;
• Budynek dla centrum obliczeniowego instytutu „Ukrzemproekt” we Lwowie /1962-1967/;
• Budynek przy ulicy Dmytra Witowskiego 38 we Lwowie;
• Budynek Wydziału Fizyki Uniwersytetu Lwowskiego ulica Cyryla i Metodego 8 /1963-1968/;
• Sanatorium „Dnipro” w Truskawcu /1969/;
• Budynek laboratoryjny Lwowskiej Akademii Sztuk Pięknych ulicy Wołodymyra Kubijowicza 38 we Lwowie /1972/;
• Kompleks sportowy „Dynamo” przy ulicy Dmytra Witowskiego 53 we Lwowie /1969-1972/;
• Wnętrze restauracji „Truskaweć” w Truskawcu /1978/;
• Cerkiew Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Nowym Rozdole /1991-2006/;
• Cerkiew świętych Włodzimierza i Olgi w Derewaczu /1990-1993/;
• Cerkiew Wstawiennictwa Bogurodzicy w Lipnikach /1990-1995/;
• Cerkiew świętych Włodzimierza i Olgi przy ulicy Symonenki we Lwowie /1991-1996/;
• Cerkiew św. Piotra i Pawła w Zimnej Wodzie /1991-2005/.

• Otoczenie pomnika '„Bojowej Sławy Radzieckich Sił Zbrojnych (Monument Sławy)” we Lwowie (autor rzeźby Aleksandr Pirożkow z zespołem) /1971/;
• Otoczenie pomnika Wasiła Stefanika we Lwowie (autor rzeźby Wołodymyr Skołozdra) /1970-71/;
• Otoczenie pomnika Stepana Tudora we Lwowie na placu Jewhena Małaniuka /1981/;
• Otoczenie pomnika Aleksandra Hawryluka przy ulicy Mykoły Łysenki we Lwowie.

• Muzeum-skansen chwały kozackiej na wyspie Chortyca;
• Pomnik Tarasa Szewczenki we Lwowie, z rzeźbą Ł. Wasyluka.

• Архітектура Львова: Час і стилі. XIII – XXI ст., Львів: Центр Європи, 2008, s. 720. ISBN 978-966-7022-77-8. (ukr.)
• C. K. Кілессо, Вендзилович Мирон Дем'янович, [w:] Енциклопедія сучасної України. T. 4. Національна академія наук України, Наукове товариство імені Шевченка, Kijów 2005, s. 237. ISBN 966-02-3354-X. (ukr.)