Naczółek (architektura) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Naczółek – w architekturze jest to szczyt trójkątny, przerwany, segmentowy, gierowany lub wolutowy, wykorzystywany jako górne zamknięcie ściany budynku lub jej części. Niekiedy naczółek może odnosić się do zwieńczenia otworu okiennego lub drzwiowego^[1].

• Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik: Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.