Nadecznica drżąca – Wikipedia, wolna encyklopedia
Trochospongilla horrida[1] | |
Weltner, 1893 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek | nadecznica drżąca |
Nadecznica drżąca (Trochospongilla horrida) – gatunek gąbek słodkowodnych[2].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Gatunek pochodzi z Chin, lecz obecnie ma zasięg globalny. Występuje w całym państwie holarktycznym (Europa, północna Afryka, Azja bez części południowej, Ameryka Północna bez Ameryki Środkowej). Wśród gąbek słodkowodnych jest jednym z gatunków dominujących, choć jego stanowiska są mało liczne. Preferuje stabilne habitaty bez zmian poziomu wody. Można go spotkać w rzekach, deltach rzek, jeziorach i kanałach.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze kolonie nadecznicy drżącej pojawiają się w kwietniu. Zrastają one ze sobą, a latem osiągają ponad 20 cm średnicy. Igły szkieletu cienkie i rzadko rozgałęzione, nie są całkowicie otoczone płaszczem z włókien sponginy. Kolonie tego gatunku zamierają jesienią. Pozostawiają wtedy po sobie przymocowane do podstawy kolonii gemule, powstałe już wcześniej, w lipcu, albo czasami jeszcze wcześniej. Gemule są szczelnie połączone ze sobą. Rzadko były obserwowane larwy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Trochospongilla horrida, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Alicja Boroń, Jolanta Szlachciak: Różnorodność i taskonomia zwierząt Tom 2. Przewodnik terenowy do rozpoznawania wybranych krajowych taksonów zwierząt. Olsztyn: Wydawnictwo Mantis, 2013. ISBN 978-83-62860-25-8.