Nakryt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nakryt

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	zasadowy krzemian glinu Al4 [(OH) 8/Si4O10]
Twardość w skali Mohsa	2-2,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała, jednokierunkowa
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość	2,6 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	biała, białoszara, żółtawa, żółtozielona
Rysa	biała
Połysk	perłowy

Nakryt – minerał z gromady krzemianów, zaliczany minerałów ilastych; do grupy kaolinitu. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od fr. nacre = masa perłowa i nawiązuje do połysku tego minerału.

Zazwyczaj tworzy niewielkie, pseudoheksagonalne kryształy o pokroju tabliczkowym, blaszkowym. Występuje w skupieniach drobnokrystalicznych, zbitych i masywnych. Tworzy naskorupienia, żyłki i szczotki krystaliczne. Jest miękki, giętki, właściwościami zbliżony do kaolinitu, z którym jest identyczny pod względem składu chemicznego. Towarzyszy Kalcytowi, dolomitowi, kwarcowi, mice, hematytowi.

Produkt działalności hydrotermalnej. Tworzy się też jako wynik procesów endogenicznych.

Na świecie: Niemcy, Czechy, USA – kolorado, Arizona.

W Polsce: nakryt spotykano w druzach pegmatytowych w Karpnikach koło Jeleniej Góry, w przeobrażonych gnejsach Gilowa koło Niemczy na Dolnym Śląsku.

• interesujący dla naukowców,
• cenny dla kolekcjonerow.

• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geolog. 1965 r.
• A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993 r.

• Nakryt na stronie Webmineral (ang.)