Natalia Gałczyńska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Natalia Gałczyńska

Natalia Gałczyńska (1943)
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1908 Kalisz
Data i miejsce śmierci	22 listopada 1976 Warszawa
Dziedzina sztuki	literatura piękna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Natalia Gałczyńska z domu Awałow, pseudonim „Anna Glińska” (ur. 26 sierpnia 1908 w Kaliszu, zm. 22 listopada 1976 w Warszawie) – polska pisarka, autorka książek dla dzieci i młodzieży, tłumaczka literatury rosyjskiej.

Rodzicami Nataszy (Natalii) byli Konstanty Nikołajewicz Awałow (pochodził z gruzińskiego rodu Awaliszwili) i Wiera Snaksarew. Ojcem Wiery był Piotr Dmitriewicz Snaksarew, który jako oficer służył w rosyjskim wojsku podczas powstania styczniowego (1863–1864). Po upadku powstania Piotr Snaksarew trafił do Kalisza^[a], gdzie dosłużył się stanowiska naczelnika powiatu kaliskiego. W czasie rewolucji 1905 roku musiał złożyć swój urząd, bowiem poparł protesty kaliskich uczniów, sprzeciwiających się rusyfikacji szkolnictwa. Zmarł 30 marca 1909 w Kaliszu w wieku 70 lat i został pochowany na cmentarzu grecko-prawosławnym w Kaliszu.

Ojciec Natalii ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii, na początku XX wieku w stopniu korneta, trafił do 15 pułku dragonów^[2]. W Petersburgu wiosną 1902 r. Awałow poznał Wierę Snaksarew, pochodzącą z Kalisza uczennicę petersburskiego Instytutu Maryjskiego(inne języki). Awałow podjął służbę w stacjonującym w mieście 5 Aleksandryjskim pułku huzarów (tzw. pułk „trupie główki” ; tam dosłużył do stopnia sztabsrotmistrza^[3]), a Wiera podjęła nauką w kaliskim gimnazjum^[2]. 8 lipca 1904 r. Konstanty i Wiera wzięli ślub w pułkowej cerkwi pod wezwaniem św. Jerzego w Kaliszu^[4]. W okresie I wojny światowej książę Awałow walczył w carskiej armii^[5], po czym w marcu 1917 r. trafił do tureckiej niewoli. Po uwolnieniu nie wrócił do Kalisza (gdzie mieszkała jego żona z synem i córką – Natalią), lecz osiadł w sowieckiej Gruzji, gdzie ukrywał się przed bolszewikami i zmarł w r. 1937^[6].

Wg jednych źródeł w 1928 ukończyła kaliskie Gimnazjum im. Anny Jagiellonki^[2][b], z kolei wg innych już w 1918 roku wyjechała z rodziną do Warszawy (co jest sprzeczne ze wspomnieniami jej córki Kiry Gałczyńskiej) i tam zdała maturę w Gimnazjum im. K. Hoffmanowej^[8]. W 1929 miała rozpocząć studia z historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. W tym samym roku poznała Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego^[9], którego poślubiła 1 czerwca 1930^[10]. Ich ślub odbył się w soborze metropolitalnym Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny w Warszawie^[10].

W latach 1934–1936 Gałczyńscy mieszkali w Wilnie, na Zarzeczu, gdzie urodziła się ich córka Kira. W 1936 r. przenieśli się z powrotem do Warszawy i osiedli w pobliskim Aninie^[11].

W 1954 r. wstąpiła do Związku Literatów Polskich. W 1972 r. otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[12]. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, gdzie wcześniej spoczął jej mąż Konstanty (1905–1953) (kwatera A2-10-18)^[13].

• Utwory dla młodzieży pod pseudonimem Anna Glińska^[14]:

1. Kasia i inne (1963)
2. Gdzie jest mój dom? (1968)
3. Dom na Celnej (1972)
4. Powrót do Santa Cruz (1972)
5. Spotkajmy się w Bangkoku (1973)

• Baśnie:

1. Iv i Finetta (na motywach bajek francuskich) (1962)
2. O wróżkach i czarodziejach. Na motywach ludowych bajek francuskich (1973)
3. Firoseta i czary. Bajki znad Morza Śródziemnego (1975)

• Przekłady z języka rosyjskiego^[14]:

1. Borys Żitkow, Co widziałem (1950)
2. Borys Żitkow, Historie morskie (1950)
3. Maksim Gorki, Jak uczyłem się (1951) – 7 wydań
4. Piotr Ignatow, Bracia bohaterowie (1953) – proza socrealistyczna
5. Opowiadania abchaskie (przekł. z rosyjskiego wraz z Henrykiem Rollsem, przedm. A. Drozdow) (1952)
6. Nikołaj Tichonow, Opowiadania o Pakistanie (1952)
7. Aleksiej Musatow, Dom na wzgórzu (1953)
8. Złote ręce. Zbiór baśni narodów ZSRR o mistrzach-rzemieślnikach, (oprac. N. Kołpakowa) (1954) – proza socrealistyczna
9. O. Iwanow, Wędrujemy do Indii (1964)
10. Olga Bergholc, Tu mówi Leningrad (1966) – proza socrealistyczna
11. Kilka utworów Antoniego Czechowa^[15] (m.in.: Mewa, Wujaszek Wania)

• Konstanty Ildefons Gałczyński i „13 Muz” (1948–1951)