Natalia Janotha – Wikipedia, wolna encyklopedia

Natalia Janotha

Natalia Janotha (ok. 1880)
Imię i nazwisko	Natalia Maria Krystyna Janotha
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1856 Warszawa
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	9 czerwca 1932 Haga
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytorka, pianistka

Natalia Maria Krystyna Janotha (Janothówna, ur. 8 czerwca 1856 w Warszawie, zm. 9 czerwca 1932 w Hadze)^[1] – polska kompozytorka i pianistka.

Córka Juliusza Janothy (1819–1883), kompozytora i pedagoga Instytutu Muzycznego w Warszawie. Studiowała początkowo u ojca w Warszawie, następnie w Berlinie u Clary Schumann, Ernsta Rudorffa i Woldemara Bargiela, a także u Marceliny Czartoryskiej i Johannesa Brahmsa^[1]. Koncertowała w całej Europie, zdobyła popularność porównywaną z Paderewskim, który dedykował jej swoje utwory^[2]. Przyczyniła się do popularyzacji muzyki Fryderyka Chopina. Mieszkała w Londynie, a od 1916 w Hadze. Skomponowała ok. 400 utworów fortepianowych.

W latach 1880–1883 Janothówna intensywnie zwiedzała Tatry, zyskując miano pierwszej polskiej taterniczki. M.in. 22 sierpnia 1883 roku z przewodnikiem Maciejem Sieczką jako pierwsza kobieta weszła na Gerlach^[3]. Była również na Łomnicy i kilku innych szczytach, wcześniej zdobywanych wyłącznie przez mężczyzn. Jedna z pierwszych kobiet, które chodziły po górach w spodniach^[4]. Pod wpływem pobytu w Tatrach skomponowała cykl utworów na fortepian (m.in. Tatry, wrażenia z Zakopanego, Morskie Oko, Sabała, Gerlach), wykorzystując motywy podhalańskie.

• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

• MUGI – obszerna biografia w języku niemieckim. mugi.hfmt-hamburg.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-17)].
• Utwory Natalii Janothy w bibliotece Polona