Nathaniel Cartmell – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nate Cartmell

Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1883 hrabstwo Union
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1967 Nowy Jork
Wzrost	182 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Londyn 1908 lekkoatletyka (sztafeta olimpijska) srebro St. Louis 1904 lekkoatletyka (bieg na 100 m) srebro St. Louis 1904 lekkoatletyka (bieg na 200 m) brąz Londyn 1908 lekkoatletyka (bieg na 200 m)
Multimedia w Wikimedia Commons

Nathaniel John „Nate” Cartmell (ur. 13 stycznia 1883 w hrabstwie Union w stanie Kentucky, zm. 23 sierpnia 1967 w Forest Hills w Queens w Nowym Jorku^[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, czterokrotny medalista olimpijski.

Na igrzyskach olimpijskich w 1904 w Saint Louis Cartmell zdobył dwa srebrne medale w biegu na 100 metrów i biegu na 200 metrów. Oba razy przegrał ze swym rodakiem Archiem Hahnem, a wyprzedził innego Amerykanina Williama Hogensona. Startował także w biegu na 60 metrów, ale odpadł w repasażu^[1]. Między 1906 a 1908 trzykrotnie zdobywał akademickie mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (IC4A) zarówno na 100 jardów, jak i na 220 jardów^[2]. Nie zdobył jednak nigdy mistrzostwa USA (AAU)^[3].

Na igrzyskach olimpijskich w 1908 w Londynie Cartmell zajął 3. miejsce w biegu na 200 metrów oraz 4. miejsce w biegu na 100 metrów, a także zwyciężył w sztafecie olimpijskiej, która składała się z biegów na odcinkach o długości kolejno 200 m + 200 m + 400 m + 800 m. Był to jedyny przypadek rozegrania tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich. Zwycięska sztafeta amerykańska biegła w składzie William Hamilton, Nathaniel Cartmell, John Taylor i Mel Sheppard^[1].

W 1909 Cartmell zwyciężył w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (AAA) na 220 jardów oraz zajął 2. miejsce na 100 jardów za mistrzem olimpijskim Reggie Walkerem ze Związku Południowej Afryki^[4][5]. W sezonie 1909 przeszedł na zawodowstwo. Był zawodowym rekordzistą świata na 220 jardów w tym roku (21,5 s). Zakończył karierę biegacza w 1912 i poświęcił się pracy trenera^[1].

Od 1909 trenował drużynę lekkoatletyczną University of North Carolina, a od 1910 także drużynę koszykarską tej uczelni. Przez cztery lata prowadził zespół koszykówki do 1914 osiągając 26 zwycięstw przy 23 porażkach^[6]. Odszedł po wykryciu, że nielegalnie grał hazardowo w kości z zawodowymi graczami^[7].

Rekordy życiowe:^[1]

• 100 m – 11,0 s. (1908)
• 200 m – 21,5 s. (1907)

Cartmell nosił przydomek Bloody Neck (Krwawy kark), podobno od używanego przez niego angielskiego przekleństwa bloody ("cholerny") albo też ze względu na fakt, że w dzieciństwie wskutek wypadku stracił dwa i pół palca prawej ręki^[6].

• Adam Powell: University of North Carolina Basketball. Charleston: Arcadia Publishing, 2005, s. 11. ISBN 0-7385-4150-8. [dostęp 2009-12-31]. (ang.).
• Ken Rappoport: Tales from the Tar Heel Locker Room. Champaign: Sports Publishing L.L.C., 2005, s. 3-4. ISBN 1-59670-006-8. [dostęp 2009-12-31]. (ang.).