Nauczyciel Sprawiedliwości – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nauczyciel sprawiedliwości (II w. p.n.e.) – założyciel wspólnoty esseńczyków nad Morzem Martwym, kapłan jerozolimski, który zbuntował się przeciwko świątyni jerozolimskiej. Secesja nastąpiła prawdopodobnie około 150 p.n.e.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Gnilka J., Jezus z Nazaretu. Orędzie i życie, Kraków 1997, ISBN 83-7006-431-0, s. 71.