Nekrotrofy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nekrotrofy, pertofity, pertotrofy, nekrofity, grzyby nekrotroficzne, grzyby nekrofityczne – grzyby pasożytnicze, które jednak nie potrafią czerpać substancji odżywczych z żywych organizmów. Zaliczane są do grupy pasożytów okolicznościowych. Zasiedlają żywe organizmy, a następnie zabijają tkanki otaczające miejsce ich rozwoju, np. za pomocą mykotoksyn i dopiero z takich obumarłych tkanek czerpią pokarm. Wskutek takiej formy życia nekrotrofy powodują groźne grzybowe choroby roślin objawiające się rozległymi objawami chorobowymi (nekrozami i zgniliznami). Zazwyczaj prowadzą one do obumarcia porażonego organizmu, albo przynajmniej jego zaatakowanych organów. Dla żywiciela zwykle bardziej szkodliwe są czynności nekrotrofa związane z zabijaniem jego tkanek, niż samo pobieranie substancji pokarmowych. Po obumarciu żywiciela nekrotrofy dalej rozwijają się na jego obumarłych tkankach^[1][2].

Nekrotrofy zazwyczaj są oligofagami lub polifagami. Przykładami nekrotrofów są np. grzyby należące do rodzajów Botrytis, Fusarium, Pyrenophora^[1], Phellinus; Armillaria^[2].

Przeciwieństwem nekrotrofów są biotrofy^[1].