Nerw skórny przyśrodkowy ramienia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Schemat rozmieszczenia segmentowego nerwów skórnych prawej kończyny górnej. Widok z przodu. Obszar unerwiany przez nerw skórny przyśrodkowy ramienia oznaczony żółtym kolorem i podpisany Med. brach. cutan. T. 1. 2.

Nerw skórny przyśrodkowy ramienia (łac. nervus cutaneus brachii medialis) – w anatomii człowieka nerw należący do gałęzi czuciowych splotu ramiennego, odchodzący z jego pęczka przyśrodkowego (C8, Th1)[1].

Biegnie w jamie pachowej do przodu od mięśnia podłopatkowego i mięśnia najszerszego grzbietu. Łączy się z nerwem międzyżebrowo-ramiennym, odchodzącym od drugiego nerwu międzyżebrowego. Gałęzie obydwu nerwów przebijają powięź pachową i powięź ramienia[1].

Nerw skórny przyśrodkowy ramienia unerwia skórę dołu pachowego i strony przyśrodkowej ramienia[1].

Porażenie nerwu powoduje osłabienie czucia w okolicy pachy i przyśrodkowej części ramienia[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 68, ISBN 978-83-200-3258-1.