Nick Mancuso – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nick Mancuso
Ilustracja
Nick Mancuso w 2009 roku
Imię i nazwisko

Nicodemo Antonio Massimo Mancuso

Data i miejsce urodzenia

29 maja 1948
Mammola, Kalabria, Włochy

Zawód

aktor, reżyser, dramaturg, poeta, nauczyciel, scenarzysta, producent filmowy

Współmałżonek

Patricia Pelham
(1981-1983; rozwód)
Barbara Williams
(1987-?; rozwód)
Nadia Capone
(1998-2006; rozwód)

Lata aktywności

od 1974

Multimedia w Wikimedia Commons

Nick Mancuso, właściwie Nicodemo Antonio Massimo Mancuso[1] (ur. 29 maja 1948 w Mammoli[2] we Włoszech) – kanadyjski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, reżyser, dramaturg, poeta, nauczyciel, scenarzysta, producent filmowy pochodzenia włoskiego[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Mammoli[4][5][6] we Włoszech, w jednym z południowych regionów tego kraju, Kalabrii[7].

W 1956 jego rodzina przeniosła się do Toronto w Kanadzie[8][9]. Studiował psychologię na University of Guelph[10].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął w połowie lat 60. XX w. jako członek założyciel wielu tzw. podziemnych teatrów w Toronto, w tym Toronto Free Theatre, Canadian Stage, Factory Lab Theatre i Theatre Pass Muraille. W 1970 był dyrektorem artystycznym Pier One Theatre w Halifax w Nowej Szkocji, a w 1976 – członkiem Stratford Company; grał tam z takimi artystami jak: Maggie Smith, Hume Cronyn, Jessica Tandy i Jeremy Brett[11].

W 1976 na Stratford Shakespeare Festival w Stratford w Ontario wystąpił w sztukach: Kupiec wenecki jako Bassanio, Antoniusz i Kleopatra jako Diomedes oraz Sen nocy letniej jako Lysander. W 1977 na deskach Alliance Theatre Company w Atlancie zagrał w spektaklu Ogon tygrysa jako Silva. W latach 1989–90 w Los Angeles Theatre Center był w obsadzie Strong Man's Weak Child. Inne sztuki i odpowiednio role z jego udziałem na Stratford Shakespeare Festival to: Endgame jako Clov, Underground jako Gerry, Wrzosowisko jako Nutka, Tramwaj zwany pożądaniem Tennessee Williamsa jako Stanley, a także Noc Iguany jako Shannon.

W 1978 po raz pierwszy zagrał główną rolę Johna Shackelforda w amerykańskiej produkcji telewizyjnej ABC Dr. Scorpion z Christine Lahti. Następnie w horrorze Arthura Hillera Nocne skrzydła (Nightwing, 1979)[12] u boku Davida Warnera zagrał Youngmana Durana, zastępcę z rezerwatu Indian Hopi w Nowym Meksyku, który bada serię tajemniczych okaleczeń bydła. Za rolę wrażliwego i przeżywającego rozterki nastolatka Davida Kappela uwiedzionego przez sektę religijną w dramacie Bilet do nieba (Ticket to Heaven, 1981) z Meg Foster i Kim Cattrall otrzymał Nagrodę Genie[13].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1974: Emma Goldman (Red Emma, TV) jako Sasha Berkman
  • 1974: Czarne święta (Black Christmas) jako zabójca (głos w telefonie)
  • 1981: Bilet do nieba (Ticket to Heaven) jako David
  • 1991: Pocałunki i kłamstwa (Lies Before Kisses, TV) jako Sonny
  • 1991: Zemsta panny młodej (Vendetta: Secrets of a Mafia Bride, TV) jako Danny La Manna
  • 1992: Huragan ognia (Rapid Fire) jako Antonio Serrano
  • 1992: Pajęczyna zbrodni (Somebody's Daughter, TV) jako Noah Canaan
  • 1992: Liberator (Under Siege) jako Tom Breaker
  • 1993: Dzikie palmy (Wild Palms, TV) jako Tully Woiwode
  • 1995: Prawo dżungli (The Takeover) jako Anthony Vilachi
  • 1995: Liberator 2 (Under Siege 2: Dark Territory) jako Tom Breaker
  • 1995: Młody Ivanhoe (Young Ivanhoe) jako De Bourget
  • 1997: Wyrok (Laws of Deception) jako detektyw sierżant Lou Mather
  • 1999: Pamięć absolutna 2070 (Total Recall 2070, serial TV) jako Richard Collector
  • 2001: Lawina (Avalanche Alley, TV) jako Scott
  • 2005: Prowokacja (Today You Die) jako agent Saunders
  • 2005: W Wirze (In the Mix) jako Salvatore
  • 2007: Zabójcze zlecenie (Contract Killers) jako Witkoff
  • 2009: Bunt gargulców (La fureur des gargouilles) jako ojciec Gable (duchowny)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Nick Mancuso. Listal. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  2. ↑ Nick Mancuso - Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2015-11-28]. (rum.).
  3. ↑ Who is Nick Mancuso?. Omnilexica. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  4. ↑ Nick Mancuso. MYmovies.it. [dostęp 2015-11-28]. (wł.).
  5. ↑ Nick Mancuso. AlloCiné. [dostęp 2015-11-28]. (fr.).
  6. ↑ Nick Mancuso. ČSFD.cz. [dostęp 2015-11-28]. (cz.).
  7. ↑ Nick Mancuso. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  8. ↑ Nick Mancuso Biography (1948?-). Filmreference.com. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  9. ↑ Mancuso, Nick 1948(?). Encyclopedia.com. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  10. ↑ Nick Mancuso. The Canadian Encyclopedia. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  11. ↑ Nick Mancuso. Directing in the Performing Arts. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
  12. ↑ Hal Erickson: Nick Mancuso Biography. AllMovie. [dostęp 2021-02-05]. (ang.).
  13. ↑ Nick Mancuso Awards. AllMovie. [dostęp 2021-02-05]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nick_Mancuso&oldid=74297786”