Nicolas Isouard – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Nicolas Isouard (Isoiar), także Nicolò, Nicolò de Malte[1] (ur. 6 grudnia 1775 w Moście, zm. 23 marca 1818 w Paryżu[1][2]) – francuski kompozytor.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się na Malcie, był synem kupca z Marsylii[3]. Jako dziecko został wysłany do szkoły w Paryżu, wrócił jednak na Maltę po wybuchu rewolucji w 1789 roku[1][2][3]. Pobierał lekcje kompozycji u Michel-Ange’a Velli i kontrapunktu u Francesco Azopardiego[2]. Następnie wyjechał do Włoch, gdzie studiował w Palermo u Giuseppe Amendoli oraz w Neapolu u Nicola Sali i Pietro Alessandro Guglielmiego[1]. W 1794 roku debiutował we Florencji operą L’avviso ai maritati[1][2][3]. W 1795 roku wrócił na Maltę i w latach 1795–1798 był organistą w kościele św. Jana w Valletcie[1][2][3]. Od 1796 roku pełnił także funkcję kapelmistrza Zakonu Maltańskiego[1]. Po zajęciu Malty przez Francuzów w 1798 roku został sekretarzem gubernatora i w 1800 roku, w obliczu inwazji angielskiej, ewakuował się wraz z francuskim personelem[1]. Osiadł w Paryżu[1][2]. W 1802 roku wspólnie z m.in. Luigim Cherubinim, Étienne Méhulem i François-Adrienem Boieldieu założył spółkę wydawniczą Le Magasin de Musique[1][3].
Był czołowym przedstawicielem francuskiej opery komicznej[1][3], rywalizował na tym polu z François-Adrienem Boieldieu[1][2]. Ponadto pisał utwory wokalne o charakterze świeckim i religijnym (m.in. kantata La paix, ok. 1802)[3].
Opery
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych[2])
- L’avviso ai maritati (1794)
- Artaserse (1794)
- Rinaldo d’Asti (ok. 1796)
- Il Barbiere di Siviglia (ok. 1796)
- L’improvisatia di campagna (1797)
- I due avari (ok. 1797)
- Ginevra di Scozia (ok. 1798)
- Il Barone d’Alba chiara (ok. 1798)
- Le Petit Page ou La Prison d’état (1800)
- Flaminius à Corinthe (1801)
- Le Tonnelier (1801)
- Michel-Ange (1802)
- La Statue ou La Femme avare (1802)
- Les Confidences (1803)
- Le Baiser et la quittance ou Une Aventure de garnison (1803)
- Le Médecin turc (1803)
- L’Intrigue aux fenêtres (1805)
- La Ruse inutile ou Les Rivaux par convention (1805)
- Léonce ou Le Fils adoptif (1805)
- La Prise de Passaw (1806)
- Idala ou La Sultane (1806)
- Les Rendez-vous bourgeois (1807)
- Les Créanciers ou Le Remède à la goutte (1807)
- Un Jour à Paris ou La Leçon singulière (1808)
- Cimarosa (1808)
- Cendrillon (1810)
- La Victime des arts (1811)
- La Fête au village (1811)
- Le Billet de loterie (1811)
- Le Magicien sans magic (1811)
- Lully et Quinault (1812)
- Le Prince de Catane (1813)
- Les Français à Venise (1813)
- Bayard à Mézières ou Le Siège de Mézières (1814)
- Joconde ou Les Coureurs d’aventures (1814)
- Jeannot et Colin (1814)
- Les Deux Maris (1816)
- L’Une pour l’autre ou L’Enlèvement (1816)
- Aladin ou La Lampe merveilleuse (dokończona przez Angelo Marię Benincoriego, 1822)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 368. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1678–1679. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 409. ISBN 0-674-37299-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nicolas Isouard – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- ISNI: 0000000108896700
- VIAF: 39428131
- LCCN: n79142613
- GND: 118983849
- LIBRIS: fcrv44kz045b9zr
- BnF: 122208321
- SUDOC: 030881153
- SBN: MUSV034729
- NKC: jx20050202003
- BNE: XX1322247
- NTA: 070601410
- Open Library: OL1208042A, OL7034688A
- PLWABN: 9810541378105606
- NUKAT: n2009049398
- J9U: 987007298641205171
- CANTIC: a10393134
- LNB: 000174963
- RISM: people/30001597