Nicolas Philibert – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nicolas Philibert
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1951
Nancy

Zawód

reżyser, scenarzysta, operator filmowy

Lata aktywności

od 1970

Strona internetowa

Nicolas Philibert (ur. 10 stycznia 1951 w Nancy) – francuski reżyser, scenarzysta i operator filmowy. Jeden z najwybitniejszych dokumentalistów we współczesnym kinie europejskim[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent filozofii na Uniwersytecie w Grenoble. Pasję do kina przejął od ojca, który wykładał historię filmu. Pracę w branży rozpoczął jako stażysta i asystent reżysera w latach 70.

Od początku lat 90. tworzył cieszące się uznaniem autorskie pełnometrażowe filmy dokumentalne, takie jak m.in. Miasto Luwr (1990), W krainie głuchych (1992), Każda mała rzecz (1997), Powrót do Normandii (2007), Nénette (2010), Kocham radio (2013) czy W każdej chwili (2018).

Największy sukces - zarówno artystyczny, jak i frekwencyjny - osiągnął dzięki filmowi Być i mieć (2002), prezentowanemu w ramach pokazów pozakonkursowych na 55. MFF w Cannes. Dokument ten ukazywał czule codzienne życie w malutkiej jednosalowej szkole na francuskiej prowincji. Obraz zdobył liczne nagrody, w tym m.in. Europejską Nagrodę Filmową dla najlepszego filmu dokumentalnego, Cezara za najlepszy montaż oraz Nagrodę im. Louisa Delluca[2].

Najnowszy film Philiberta, Adamant (2023), ukazujący życie pacjentów nietypowej, bo pływającej po Sekwanie, kliniki psychiatrycznej, zdobył Złotego Niedźwiedzia na 73. MFF w Berlinie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nicolas Philibert. IFFR. [dostęp 2023-03-30]. (ang.).
  2. Nicolas Philibert: Awards. IMDb. [dostęp 2023-03-28]. (ang.).
  3. Krzysztof Kwiatkowski: Berlinale 2023. Takiego werdyktu nikt się nie spodziewał. „Gazeta Wyborcza”, 25.02.2023. [dostęp 2023-03-28]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]