Niedziela Dobrego Pasterza – Wikipedia, wolna encyklopedia
Niedziela Dobrego Pasterza – w Kościele katolickim IV Niedziela Wielkanocna (w klasycznym rycie rzymskim II Niedziela po Wielkanocy), dzień szczególnej modlitwy o powołania. Podczas mszy czytany jest fragment Ewangelii Jana, w której Jezus nazywa siebie Dobrym Pasterzem (J 10,1-10)[1][2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ks. Darek Szyszka: Niedziela Dobrego Pasterza. Salezjański Portal Młodzieżowy, 2012-04-28. [dostęp 2012-05-04].
- ↑ Druga Niedziela po Wielkanocy. liturgia.bydgoszcz.pl, 2019.05.04. [dostęp 2021-04-25].
Chrześcijaństwo zachodnie | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Chrześcijaństwo wschodnie |
| ||||||||||||
Postacie folklorystyczne | |||||||||||||
Zwyczaje polskie |
| ||||||||||||
Zwyczaje międzynarodowe |
| ||||||||||||
Atrybuty |