Niemieckie okręty podwodne typu U-27 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu U-27
Ilustracja
Kraj budowy

Cesarstwo Niemieckie

Stocznia

Kaiserliche Werft Danzig

Zbudowane

cztery

Użytkownicy

 Kaiserliche Marine

Służba w latach

1914–1918

Stracone

cztery

Uzbrojenie:
6 torped
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe
• rufowe


2 x 50 cm
2 x 50 cm

Załoga

35 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

675 ton

• w zanurzeniu

867 ton

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Długość

64,7 metra

Szerokość

6,32 metra

Zanurzenie

3,48 metra

Napęd:
dwa czterosuwowe silniki Diesla (2 x 1000 KM)
dwa silniki elektryczne (2 x 600 KM)
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


16,7 węzła
9,8 węzła

Zasięg:
• na powierzchni

8420 Mm przy prędkości 8 węzłów

• w zanurzeniu

85 Mm przy prędkości 5 węzłów

Okręty podwodne typu U-27 – zbudowane w Cesarstwie Niemieckim cztery oceaniczne okręty podwodne o wyporności nawodnej 675 ton, które służyły w Kaiserliche Marine w latach 1914–1918.

Kontrakt na budowę tych jednostek powierzono 19 lutego 1912 roku stoczni Kaiserliche Werft w Gdańsku. Okręt prototypowy tego typuSM U-27zwodowano 14 lipca 1913 roku, ostatnią zaś jednostkę 15 listopada 1913 roku. Okręty te po raz pierwszy wyposażone zostały w niezawodne, jak się okazało, czterosuwowe silniki wysokoprężne MAN o mocy 1000 KM oraz w dłuższe peryskopy o długości 6,2 metra, co ułatwiało im przebywanie na głębokości peryskopowej. Zamontowano w nich dwie dziobowe wyrzutnie torpedowe kalibru 50 cm i dwie takie same wyrzutnie na rufie. W będących rozwinięciem wcześniejszych typów jednostkach U-27 czas całkowitego zanurzenia skrócono do 80 sekund.

Wszystkie okręty tego typu wzięły udział w działaniach podwodnych podczas I wojny światowej. 18 października 1914 roku U-27 jako pierwszy okręt podwodny w historii zatopił inny okręt podwodny – brytyjski HMS E3. 18 marca 1915 roku SM U-29 zatonął po staranowaniu przez pancernik HMS „Dreadnought”, dowodzony przez kapitänleutnanta Bernda Wegenera U-27 zatonął 19 sierpnia 1915 roku zatopiony przez Q-Ship HMS „Baralong” a ocalali rozbitkowie zostali wymordowani na rozkaz dowódcy brytyjskiego okrętu; 2 sierpnia 1917 roku U-28 zatonął po eksplozji amunicji przewożonej przez cel jego ataku, zaś poddany Brytyjczykom 22 listopada 1918 roku U-30 został złomowany krótko po zakończeniu wojny.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85367-623-3.
  • Eberhard Rőssler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9.
  • Robert Cecil Stern: The hunter hunted: Submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007. ISBN 1-59114-379-9.