Niemieckie okręty podwodne typu U-27 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kraj budowy | |
---|---|
Stocznia | |
Zbudowane | cztery |
Użytkownicy | |
Służba w latach | 1914–1918 |
Stracone | cztery |
Uzbrojenie: | |
6 torped | |
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
Załoga | 35 oficerów i marynarzy |
Wyporność: | |
• na powierzchni | 675 ton |
• w zanurzeniu | 867 ton |
Rodzaj kadłuba | |
Długość | 64,7 metra |
Szerokość | 6,32 metra |
Zanurzenie | 3,48 metra |
Napęd: | |
dwa czterosuwowe silniki Diesla (2 x 1000 KM) dwa silniki elektryczne (2 x 600 KM) | |
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg: | |
• na powierzchni | 8420 Mm przy prędkości 8 węzłów |
• w zanurzeniu | 85 Mm przy prędkości 5 węzłów |
Okręty podwodne typu U-27 – zbudowane w Cesarstwie Niemieckim cztery oceaniczne okręty podwodne o wyporności nawodnej 675 ton, które służyły w Kaiserliche Marine w latach 1914–1918.
Kontrakt na budowę tych jednostek powierzono 19 lutego 1912 roku stoczni Kaiserliche Werft w Gdańsku. Okręt prototypowy tego typu – SM U-27 – zwodowano 14 lipca 1913 roku, ostatnią zaś jednostkę 15 listopada 1913 roku. Okręty te po raz pierwszy wyposażone zostały w niezawodne, jak się okazało, czterosuwowe silniki wysokoprężne MAN o mocy 1000 KM oraz w dłuższe peryskopy o długości 6,2 metra, co ułatwiało im przebywanie na głębokości peryskopowej. Zamontowano w nich dwie dziobowe wyrzutnie torpedowe kalibru 50 cm i dwie takie same wyrzutnie na rufie. W będących rozwinięciem wcześniejszych typów jednostkach U-27 czas całkowitego zanurzenia skrócono do 80 sekund.
Wszystkie okręty tego typu wzięły udział w działaniach podwodnych podczas I wojny światowej. 18 października 1914 roku U-27 jako pierwszy okręt podwodny w historii zatopił inny okręt podwodny – brytyjski HMS E3. 18 marca 1915 roku SM U-29 zatonął po staranowaniu przez pancernik HMS „Dreadnought”, dowodzony przez kapitänleutnanta Bernda Wegenera U-27 zatonął 19 sierpnia 1915 roku zatopiony przez Q-Ship HMS „Baralong” a ocalali rozbitkowie zostali wymordowani na rozkaz dowódcy brytyjskiego okrętu; 2 sierpnia 1917 roku U-28 zatonął po eksplozji amunicji przewożonej przez cel jego ataku, zaś poddany Brytyjczykom 22 listopada 1918 roku U-30 został złomowany krótko po zakończeniu wojny.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-85367-623-3.
- Eberhard Rőssler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9.
- Robert Cecil Stern: The hunter hunted: Submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007. ISBN 1-59114-379-9.