Niesłychany Groń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Niesłychany Groń
Ilustracja
Niesłychany Groń widziany z Lipowej.
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Śląski, Karpaty

Wysokość

744 m n.p.m.

Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Niesłychany Groń”
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Niesłychany Groń”
Ziemia49°41′58,9″N 19°03′22,1″E/49,699694 19,056139

Niesłychany Groń (744 m n.p.m.) – szczyt w Paśmie Baraniej Góry i Skrzycznego w Beskidzie Śląskim. Ta góra o wydłużonym kształcie stanowi zakończenie grzbietu, odchodzącego na północny wschód od szczytu Skrzycznego[1].

Na lotniczej mapie Geoportalu góra ma nazwę Niesłychany[2], na dawnej mapie topograficznej jest to Góra Siodło[3]. Nazwa Niesłychany Groń podawana była już w początkach XVIII w. w „Dziejopisie Żywieckim” żywieckiego wójta Andrzeja Komonieckiego: A pod tą górą Wielką Skrzecznią są te góry pomniejsze jako to (...) Groń Niesłychany przezwany nad wsią Słotwiną będący (...)[4]. Określenie to pochodzi zapewne od nazwy maleńkiego osiedla Niesłychany, rozlokowanego w przełęczy między omawianą górą a Skrzycznem. Obecnie używana jest też druga nazwa: Wandzlów Groń, pochodząca od nazwy przysiółka Wandzlów u północno-wschodnich podnóży góry.

Niesłychany Groń stanowi zakończenie jednego z grzbietów Skrzycznego i znajduje się między szczytami Skalite i Palenica. Jego północne i północno-zachodnie stoki opadają do doliny Potoku Granicznego, południowo-wschodnie do doliny jednego z dopływów Kalonki, północno-wschodnie na Kotlinę Żywiecką. Góra jest porośnięta lasem. Administracyjnie znajduje się w obrębie wsi Słotwina w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Lipowa[2].

Widok ze Skrzycznego

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.
  2. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-03-08].
  3. Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2022-06-21].
  4. Andrzej Komoniecki, Chronografia albo Dziejopis Żywiecki, Żywiec: Towarzystwo Miłośników Ziemi Żywieckiej, 1987, s. 476.