Nikita Subbotin – Wikipedia, wolna encyklopedia
generał porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 25 września 1904 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 6 stycznia 1968 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1926–1959 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Nikita Jegorowicz Subbotin (ros. Никита Егорович Субботин, ur. 12 września?/25 września 1904 we wsi Susowo w obwodzie riazańskim, zm. 6 stycznia 1968 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, oficer polityczny, generał porucznik.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od 1926 służył w Armii Czerwonej, od 1929 należał do WKP(b), 1936 ukończył kursy wojskowo-polityczne, a 1941 Wojskową Akademię Polityczną im. W.I. Lenina. Był politrukiem kompanii, wojskowym komisarzem (wojenkomem) pułku, szefem wydziału politycznego i wojenkomem szkoły artylerii, w sierpniu-wrześniu 1939 wojenkomem dywizji zmotoryzowanej, a od września 1939 do października 1940 21 Korpusu Piechoty. W październiku 1940 został zastępcą dowódcy 20 Korpusu Piechoty ds. politycznych, 1941-1942 był szefem wydziału politycznego i wojenkomem dywizji piechoty, szefem Wydziału Politycznego 23 Armii i członkiem Rady Wojennej 8 Armii, a 1942-1944 członkiem Rady Wojennej 57 Armii i 2 Gwardyjskiej Armii.
Od stycznia do lipca 1944 był członkiem Rady Wojennej 4 Frontu Ukraińskiego, następnie do końca wojny członkiem Rady Wojennej i komisarzem 2 Frontu Białoruskiego[1].
W 1944 otrzymał stopień generała porucznika. Uczestniczył w organizacji i prowadzeniu pracy partyjno-politycznej w dowództwie wojsk podczas walk w krajach bałtyckich, pod Leningradem i w bitach pod Stalingradem i pod Kurskiem, przy wyzwalaniu Lewobrzeżnej i Prawobrzeżnej Ukrainy i Krymu, operacji wschodniopruskiej, pomorskiej i berlińskiej.
Po zakończeniu wojny był członkiem Rady Wojennej Północnej Grupy Wojsk stacjonującej w Polsce i Południowo-Uralskiego Okręgu Wojskowego (1945-1948), od marca 1948 służył w Turkiestańskim Okręgu Wojskowym, 1959 zakończył służbę wojskową.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
- Order Suworowa I klasy
- Order Kutuzowa I klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy
I medale.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s.590.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Субботин Никита Егорович. ХРОНОС: ВСЕМИРНАЯ ИСТОРИЯ В ИНТЕРНЕТЕ. [dostęp 2016-07-20]. (ros.).