Niszczyciele rakietowe typu Georges Leygues – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
Kraj budowy | |
---|---|
Użytkownicy | |
Wejście do służby | 1979 |
Planowane okręty | 9 |
Zbudowane okręty | 7 |
Okręty w służbie | 0 (2022) |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 4500 t |
Długość | 139 m |
Szerokość | 14 m |
Zanurzenie | 5,7 m |
Napęd | siłownia w układzie CODOG o mocy 62 400 KM napędzająca 2 śruby |
Prędkość | 30 węzłów |
Zasięg | 8 500 mil morskich |
Załoga | 235 |
Uzbrojenie | 1 ośmioprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Crotale |
Wyposażenie lotnicze | dwa śmigłowce Westland Lynx |
Niszczyciele rakietowe typu Georges Leygues – seria francuskich niszczycieli rakietowych, które wchodziły do służby w latach 80. Jednostki były przeznaczone głównie do zwalczania okrętów podwodnych. Znane są także pod oznaczeniem F70 type. Seria okrętów została nazwana od imienia francuskiego polityka działającego na przełomie XIX i XX wieku - Georges'a Leyguesa. We Francji okręty klasyfikowane są jako fregaty rakietowe.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowę pierwszej jednostki serii „Georges Leygues” rozpoczęto 16 sierpnia 1974 w stoczni Arsenal de Brest. Wodowanie okrętu miało miejsce w grudniu 1976, a oddanie do służby 10 grudnia 1979. Głównym zastosowaniem okrętów miało być wykrywanie i niszczenie okrętów podwodnych. W tym celu wyposażono je w dwa sonary, torpedy ZOP i dwa śmigłowce do zwalczania okrętów podwodnych. Wyposażenie okrętów w pociski przeciwlotnicze i przeciwokrętowe powodowało, że mogły one zwalczać także inne cele.
W latach 90. okręty poddano modernizacji polegającej na zainstalowaniu nowych wyrzutni rakietotorped, nowych sonarów a także przystosowaniu śmigłowców pokładowych do przenoszenia pocisków przeciwokrętowych. Okręty działały głównie w rejonie Morza Śródziemnego i Atlantyku.
Zbudowane jednostki
[edytuj | edytuj kod]- D640 „Georges Leygues”
- D641 „Dupleix”
- D642 „Montcalm”
- D643 „Jean de Vienne”
- D644 „Primauguet”
- D645 „La Motte Picquet”
- D646 „Latouche-Tréville”